Herşeyin başı sağlık. Yaklaşık 3.5 yıl önce düğünüm oldu. Benimle beraber 3 hatta 4 kuzenimin düğünü oldu. Hepsine altın takıldı aileler eşyalara yardım etti. Bana takılan sadece eş dostun düğün hediyesi idi. Düğünümüz iki bahtsiz birlikte el ele verip birlikte yaptı Allah yardım etti güzel bir yuva kurduk. Pandemi de ev almayı kolaylaştırdılar herkes ama herkes evini aldı çevremde o 4 kuzen dahil. Çok hayıflandım içlendim üzüldüm. Bana da altın takılsa idi düğünüme destek olunsa idi o fırsatı bende değerlendirirdim dedim hep. Sonra çocuğum olmadı. Çevre ile uğraşmaktan cvb vermekten yıldım. Tüp bebeğe başvurdum Dr olmaz senin çocuğun dedi. Tedavi gördüğümü herkesten gizlerken orada çalışan pislik hemşire işyeri servisinde tüm herkesin içinde senin yumurtalar boş çıkmış heee dedi. Hakkım helal değil. Donup kalmıştım başka memur arkadaş lafı değişti ama sorularla uğraşmaktan kurtulamadım. Sonra Allah bekletmedi doğal yoldan hamilelik nasip etti. Bebeğim doğdu yoğun bakımda yattı. Onu da atlattık derken genetik bir hastalıktan şüphelendiler. 3 ayda çıktı. Gecem gündüzüme karıştı öldüm bittim dayanamadım. Zehir oldu gecem gündüzüm. Avm ye dışarı çıkıyordum insanlara bakıp ne kadar mutlular deyip ağlıyordum. Sonra çocuğumun testi temiz çıktı. Bayramda o Avm ya gittim. Ablama huzur içinde gezmek ne büyük nimetmiş dedim. Evim yok altın takılmadı ne kadar gereksiz şeyleri sorun etmişim dedim. Depremde insanlar evlerini canlarını kaybetti. Kimin ne olacağı belli değil. Belki saçma ama ev almayı ve senelerce krediye bağlı kalmayı bile istemiyorum artık. Çocuk biraz büyüsün turlarla ülkeleri gezdirecem diyorum. Eşime niye çiçek almıyorsun sende doğum günümde evde süpriz hazırlanıyorsun diye sitem ettim. (bir arkadaşımın eşi yapıyor o da paylaşıp duruyor) sonra öğrendim ki evlikleri çok kötüymüş kız aile evine gitmiş fiziki tartışmalar bile olmuş. Eve geri dönmüş paylaşımlara devam. İç yüzünü bilmesek vayyy ooo deriz. Çok uzun oldu ama çok yakın arkadaşım evini aldı arabasını aldı yazlığı o aldı MaşaAllh durumu çok iyi. Kıskanmıyorum yalan değil ama işte imreniyor insan benim hayalimi yaşıyor diye.ama kocası tam bir leş. Anlatıyor şöyle yapıyor böyle yapıyor diye sonra akşam eşim gelince sarılıp öpüyorum şükrediyorum böyle biriyle evliyim diye. Bazen boşayasım geliyor ama :) çok uzun oldu ama detaylı yazmak istedim kimsenin hayatı mükemmel değil kimbilir neler yaşıyorlar dır. Rabbim kimseyi en zalim kötü insanı bile evladı ile sınamasın. Gerisi hallolur