Arkadaşlar acil akla ihtiyacım var lütfen pas geçmeyin🙏eşimin ilk evliliginden olan çocuğuyla ilgili

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu baştan karşılıklı olarak anlaşabileceğiniz bir durum değil. Adamın çocuğu var,nokta.
Kendi doğurduğunuz da benzer şekilde istenmeyen çocuk olursa diye korkmuyorsunuz da maşallah. İnsan Allah çarpar da ağzımla totom yer değiştirir diye korkar yine yapmaz.
 
Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
Sen gene mi geldin 🤦🏼‍♀️
 
Herkes bir birey ve yaşamaya hakkı var çocuk sokakta kalmadı çocuk içinde bir ömrü kimse feda etmemeli yanlış düşünüyorsunuz herkesin ayrı hayatı var
Valla banlanacaksam da banlanaym yapacak bir şey yok. Haspama bak ya gelmiş burada yanlış düşünüyorsun diyor herkesin hayatı varmışmış feda edilmezmiş. Biz hayvan değiliz insanız bir yavru geliyorsa yetişkin olana kadar hatta olduktan sonra ona bakma mecburiyetindeyiz. O çocuğun anası babası yoksa akrabaları onlar da yoksa devlet bakar. Yani her türlü bakma mecburiyetindeyiz ve bu hayat feda etmek değil yemek içmek gibi bir gerekliliktir.
 
Bakın vazgeçsin demiyorum ama bana sorumluluk yüklenmeye calisilmasin ve başkasından çocuğu var diye ben çocuk istemiyorum demesin benimde anne olmaya hakkım var sonuçta
Sizden anne olmaz merhameti olmayandan hiçbir şey olmaz.
İliğimle, kemiğimle tiksindim sizden.
 
Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
Daha 8 yaşındaki çocuğa dayanamıyorum diyen biri nasıl anne olmayı düşünür ki. Kendi çocuğunda yapacak. Aaaa yok o benim çocuğum diyorsan o zaman sen fesatsın. 8 yaşındaki çocuğu kıskanıyorsun. Sen istiyorsun ki kocan ona vakit ayırması sevmesin senle bir aile kurdu çocuk yapsın. Neden o çocuğa yeğeninmiş gibi düşünüp sahip çıkmıyorsun.Neden sevgini gösterip anlaşmayı tercih etmek yerine çocuğu dışlıyorsun. Çünkü bencilsin…belkide bu duyguların yüzünden Allah sana çocuk nasip etmeyecek. Çok mu zor bir çocuğa aile olmak. Allahım bana güç durum verirse koruyucu aile olmak istiyorum bir kız çocuğuna umut olmak istiyorum. Ben hiç tanımadığım bir insanın çocuğuna karşı bunları düşünürken sen nasıl seviyorum dediğin adamın öz çocuğunu istemiyorsun ki… hangi hakla .çocuğun ne suçu var
 
çöpsüz üzüm bulsaydın madem. akıl var mantık var o çocuk babaanne için mi doğruldu. saf gibi inanmışsın. ayrıca yazık o çocuğa sen ondan daha şımarıksın. iki güzel söze tav oluncak yaştaki çocuğu dışlamak babasız bırakmak vicdana sığmaz. Annelik sadece doğurmak değil unutma gönülden gelen bişey. sizde yok sanki..
 
Bakın vazgeçsin demiyorum ama bana sorumluluk yüklenmeye calisilmasin ve başkasından çocuğu var diye ben çocuk istemiyorum demesin benimde anne olmaya hakkım var sonuçta

Anne olma konusunda haklısın ama diğer konularda maaş aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Ayrıca eşiniz de köprüyü geçene kadar her şey evet demiş. Eşinizle tekrar konuşun ikinci bir çocuk istemiyorsa vakit kaybetmeden boşanın.
 
Bakın evlensede evlenmesede bu durum zaten böyle ilerleyecekti benlede alakası yok yine babanne bakacakti çocuğa evlenmeyle alakalı bir durum değil
İşte anlamadığın nokta tam burası hayır böyle olmayacaktı sonuçta bu babaanne ölümsüzlük yemini etmediğine göre yarın bir gün bu kadına bir şey olduğunda bu kız yine babasına kalacaktı ya da sizin otuzlu yaşlarda olduğunuzu varsayarsak bu kadın kaç yaşına kadar sağlıklı bir şekilde çocuk büyütecekti bu çocuk daha küçük bunun ergenliği var büyümesi var farklı ihtiyaçları olacak yani çocuğun ömür boyu babaanne ile yaşaması diye bir dünya olamaz bu bir ütopya yani böyle bir şeyin imkanı yok çocuk niye babaannesindeydi çünkü babası sorumluluk alamıyordu babası bir çocuğa bakabilecek durumda değildi belki sabah işe gidiyordu işte çocuğu okula bırakamıyordu ya da çocuğun ihtiyaçlarını bir erkek olarak tam anlamıyla yetemiyordu bu yüzden çocuğa babaannesi bakıyordu evlendiği kadın her kim olursa olsun ister bir yıl ister iki yıl ister on yıl sonra eninde sonunda bu çocuk yine babasının ve eşinin olduğu eve gelecekti sen burayı kaçırıyorsun
Yani kaç yaşındasınız bilmiyorum ama böyle size her a diyenin söylediği şeyin a olduğuna çok da inanmayın yani birazcık da akıl mantık yürütmek bir bazı şeyleri oturup düşünmek gerekiyor
 
Çocuğun okul masrafları da, yarın öbür gün genç kız olunca kuaför masrafı da, evleneceği zaman düğün masrafı da batar size. Bunları babası karşılayacak biliyorsunuz. Anne baba boşanınca çocuktan da boşanılıyor sanmışlar yazık.

Eşinizden ayrılın. Yavrucak sizden kurtulsun. Çocuksuz bir adamdan çocuk yapın.
 
Yaw çocuk bizle zaten yasamicakti normalde de babanne bakiyor sadece fikirler değişiyor ne yapmam lazım diyorum

Boşan. Bu dediklerinizi kabul eden adam yarın bir gün sizi de çocukla ortada bırakır. Keşke çocuklu bir adamla evlenmeseydiniz. Gerçekten çok vicdansız birisiniz.

Orası onun babasınında evi istediği zaman gelebilir. Ufff ya çocuğa çok üzüldüm.
 
Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
Kesinlikle boşanın ve asla düzeliriz anlaşırız diye çocuk yapmayın. Başta anlaşmak diye bir şey olamaz özellikle böyle bi konuda. İnanılmaz saçma ve anlamsız bi durum. Size şu kadar söyleyim allah yaşatmasın tabi ama bu yaptığınız şeyi yaşamadan ölmezsiniz. O kocanız olacak kişi o çocuğun babası yani o adamın hayatında sizin yeriniz değişir ama o çocuğun yeri değişmez. Diyelim ki kavga dövüş çocuk sahibi oldunuz, eşiniz sizden olan çocuğa ne yaparsa diğer evladına da yapacak ve yapmak da zorunda. Demek ki siz buna da izin vermeyeceksiniz. Boşanmak tek çözüm. Allah sizin gibileri,sizin gibilerle karşılaştırsın ne deyim.
 
Herkes bir birey ve yaşamaya hakkı var çocuk sokakta kalmadı çocuk içinde bir ömrü kimse feda etmemeli yanlış düşünüyorsunuz herkesin ayrı hayatı var

Şaka mısınız? Herkesin hayatı var da ne demek? Eşinizi çocuğun babası, evde kendisi ile yaşamasını da isteyebilir bunları düşünerek evlenseydiniz.
Anne olmak için çıldırıyorsunuz, ben bakarım diyorsunuz, ama sıra elalemin çocuğuna gelince herkesin başka bir hayatı var oluyor. Çok bencil düşünce yapınız var. Sırf seçeneksizlikten ve evde kalmamak için evlenmişsiniz.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X