Benim de annem,2.evliliğinde hep dayak yerdi.Ve daha 12-13 yaşındayken sabah annemin çığlıklarına uyandığımı bilirim... Ağzı yüzü kan içinde. Çok kötüydü. Çok zordu... Çok çok çok... Bunu buraya yazarken bile,gözlerim doluyor.Ama tıkıyorum boğazımı ve ağlamıyorum. Unutulmuyor... Elbet unutulamaz. Haftanın 3-4 günü o adamı görürdüm rüyalarımda.Kabus gibi... Ama bi süre sonra unutulmasa da,hatırlandığında eskisi gibi acı vermiyor inanın... Ama bildiğim tek şey var,en iyisi boşanmanız.Annem boşanamaz diye düşünürdüm.Çünkü ikinci evliliğiydi. Ama boşandı... Ve şmdi 5 yıl filan oldu.İnanırmısınız? Annem şuan yalnız belki de ama çok huzurlu.......... Ne olursa olsun,biri size dayak atabiliyorsa,onu hayatınızdan çıkarmanız gerekir.Mantıklı düşünmelisiniz... Zor biliyorum ama güç insanın içinde hep vardır... ONU KEŞFEDİN.
klava:
