- 2 Ağustos 2017
- 60
- 45
- 8
- 45
- Konu Sahibi derindenizmavisi41
-
- #141
Annesine sadece yemeğe gidiyor, orada değil evde kalıyor. Gayet de rahat ve mutlu
Alkollu alkollu her gece anasinin evine gelsin de gorsunler nasil oluyormus.
Ama var ya takdir ettim gerçekten seni canım. Burda herkes eşimle kavga ettim beni kovdu anamın evine gittim. Yok küstüm babamın evine gittim yazıyor ya ben deliriyorum. Yahu evden neden giden siz oluyorsunuz bırakın onlar defolsun gitsin yani. Sen eeeennn doğrusunu yaptın. Bak gururuna dokunmuş beyfendinin bak bak bak. Kendi kovunca güzel. Sen kovunca yüzsüz mü oldun. Hiçbir şey de olmadın.
Ayrıca sen şimdi çocuk için ayrılmıyorsun ya o çocuğun büyüdüğünde anne neden bu adamla ömrünü harcadın diyecek sana. Sen ona senin için dediğinde de asla kendisini affetmeyecek. Bunu yaşayan bir çocuk olarak söylüyorum. Babam annemi aldatıp annem ve babam kavga ettiğinde eğer annemin önüne geçip gitme nolur boşanma demeseydim bu adamdan kurtulacaktı. Belki ben o zaman babamı daha çok severdim. Neden çünkü senelerce annemi sevmeyen ve annemin de sevmediği ama birbirlerine katlanmaya çalışan iki insana tanık oldum. Büyüdükçe babam hatalı olduğu için ondan nefret ettim. Ayrılsalardı ikisi de kendi hayatında olurdu ve babamı o zaman affederdim..
Vicdanım asla rahat değil benim. Sende çocuğuna iyilik yapmıyorsun.
Evlilik derken? Ortada bir evlilik yok adamın tavrı gayet net inceldiği yerden kopmuş zaten bağlamaya uğraşmayın.Psikolojik destek alın ve yolunuza devam edinAranıza yeni katıldım. İnanınki çok mutsuzum. 15 yıldır evliyim. İyi bir işim var. Çalışan ekmeğini kazanan bir anneyim. Eşim bundan 4 ay önce beni evden kovdu. Tartışma nedenimiz, eve sabaha karşı alkollü olarak gelmesi. İstediği saatte gelip istediği saatte evden çıkmak istemesi. ( Evlendiğimizden bu yana tek sorunumuz bu ) Bekar hayatı istiyorum ben, defol git dedi. Bende o sinirle 11 yaşında olan kızımı alıp evden çıktım ve ailemin yanına gittim. Bir ay boyunca ailemde kaldım. Bu süreçte çocuğunu sadece iki kez gördü. Aramadı sormadı. Çocuğum bu durumdan çok etkilendi, eve dönmek istedi. Bir gün onu aradım. Çocuk durumdan çok etkileniyor, görüşelim dedim. Bir sürü bahane sonrası kabul etti. Görüştük. Çocuk etkileniyor dedim. Ben onunla konuşurum, o nasıl istiyorsa öyle yaparız dedi. Ertesi gün çocuğunu aldı konuştu. Kızım da bir arada yaşamak istiyorum demiş. Telefon etti bana. Çocuk öyle istiyor, eve gel dedi, gittik. Yavrumun mutluluğu için.
10-15 gün birlikteydik. (Ev arkadaşı gibi. Zaten yaklaşık 7-8 yıldır öyleyiz. İlgisiz, ruh gibi. Çalışıyor, geziyor,yiyor ve yatıyor.) Sonra yine bir gün arkadaşlarıyla çıktı, alkol almalar, eve gelince defol git istemiyorumlar, yine başladı. Ben buyum, işine geliyorsa dedi. Bende işime gelmiyor dedim. Bekar hayatı istiyorum, defol git diyor. Gitmiyorum dedim, sen defol git. Ben yavrumla burada yaşayacağım sen git dedim. İlk defa böyle bir şey duydu. Şok oldu. Ne yapacağını bilemedi. Bir kaç saat sonra da çıktı gitti. Ailesiyle yaşıyor, annesi beni olay olduktan sonra iki kez aradı. Sen alttan al, içer gezer gelir evine falan. Bende daha ne kadar sabredeceğim, çocuğum çok etkileniyor. Gezmesin demiyorum,içmesin demiyorum. Her şeyi ayarında yapsın diyorum tek istediğim bu dedim. O da,sen onu evden kovmuşsun, gururu kırılmış, inat ediyor, sen eve çağır dedi. Rica etti, eşini ara dedi. Bir kere daha alttan al dedi. Dinledim, aradım. Aramaz olaydım, eşim küfür etti, gelmem o eve dedi. Sen onursuzsun, gurursuzsun hala o evde oturuyorsun,defolup gitmedin. Senin sesini bile duymak istemiyorum, bundan sonra o eve öldürseler girmem, herşey bitti dedi. O günden sonra onunla hiç görüşmedim, aramadım sormadım. Kızımı arıyor, konuşuyor, birlikte vakit geçiriyorlar. Eve gelmiyor. O telefon sonrası ailesi sesiz, kimseden çıt çıkmıyor. Herkes izliyor. Ailesi çekip, sen ne yapıyorsun oğlum demiyor. Kardeşleri ilgisiz. Benim ailemde bekle bakalım, zaman herşeyin ilacı diyor. Delirmek üzereyim. Ne eşimin umurunda ne de bir başkasının.
Üzgünüm, bir yanda kızım, bir yanda uğruna harcanmış 15 yıl evlilik ve emeklerim. Boşanma davası açmadı.Niye açmıyor anlamıyorum. Hergün ne olur geri gelir mi gelmez mı, ben mi dava açsambitirsem mi, bitirmesem mi bilemiyorum.
Seviyor muyum, hayır. Ama evliliğiminde bitmesini istemiyorum. Onun ise umrunda değil. Nolu bana yol gösterin, çok kötüyüm.((
Neden evi ona bıraktınız ki ? Eşyalarınızı alın bari kendi aldığınız...Ben çok üzüldüm canım, bazen hala içim yanıyor. Kızım ona düşkün ama yavrum bana hiçbir şey demiyor. 1 hafta sessizce bekliyor, babası gelsin onu alsın diye.
Hiç pişman değil yaptıklarından, evi, eşyaları, her şeyi ona bırakıp gittim ya, dört dörtlük düzenine devam ediyor. Eski halinden bin kat iyi. Çünkü istediği hayat o. Niye mutsuz olsun ki.
Annesi ona hiç kıyamaz 40 yaşında adamı pış pış uyutur neredeyse :) Yemeğini yapar, kıyafetlerini yıkar onun mutluluğu için çabalar.
Bir de anlaşmalı boşansaydım çok daha mutlu olacaktı! (Ama son anda protokol şartlarını kabul etmediğim için dava çekişmeliye döndü) Bu kadar rahat vermeyeyim dedim. Zaten davadan sonrada, bana boşanmadım diye sinir oldu,telefon rehberine varana kadar her yerden beni sildi. Davaya kadar, çocukla ilgili bir şey olduğunda konuşuyordu dava sonrası asla benimle iletişime geçmedi. Yokmuşum gibi davranıyor. Bende öyle.
Allah'ın adaleti büyük. Herkes yaşattığını yaşasın
Benim konumu biliyor musun bilmiyorum. Oku istersen. Benim yavrum hala yok senin en azından kızın yanında. Ayaklarının üstünde durabiliyorsun. Hala ne istiyorsun. Kendini niye yıpratıyon ya niye. Bunu yazarken aglıyorum keske benimde oglum yanımda olsaAranıza yeni katıldım. İnanınki çok mutsuzum. 15 yıldır evliyim. İyi bir işim var. Çalışan ekmeğini kazanan bir anneyim. Eşim bundan 4 ay önce beni evden kovdu. Tartışma nedenimiz, eve sabaha karşı alkollü olarak gelmesi. İstediği saatte gelip istediği saatte evden çıkmak istemesi. ( Evlendiğimizden bu yana tek sorunumuz bu ) Bekar hayatı istiyorum ben, defol git dedi. Bende o sinirle 11 yaşında olan kızımı alıp evden çıktım ve ailemin yanına gittim. Bir ay boyunca ailemde kaldım. Bu süreçte çocuğunu sadece iki kez gördü. Aramadı sormadı. Çocuğum bu durumdan çok etkilendi, eve dönmek istedi. Bir gün onu aradım. Çocuk durumdan çok etkileniyor, görüşelim dedim. Bir sürü bahane sonrası kabul etti. Görüştük. Çocuk etkileniyor dedim. Ben onunla konuşurum, o nasıl istiyorsa öyle yaparız dedi. Ertesi gün çocuğunu aldı konuştu. Kızım da bir arada yaşamak istiyorum demiş. Telefon etti bana. Çocuk öyle istiyor, eve gel dedi, gittik. Yavrumun mutluluğu için.
10-15 gün birlikteydik. (Ev arkadaşı gibi. Zaten yaklaşık 7-8 yıldır öyleyiz. İlgisiz, ruh gibi. Çalışıyor, geziyor,yiyor ve yatıyor.) Sonra yine bir gün arkadaşlarıyla çıktı, alkol almalar, eve gelince defol git istemiyorumlar, yine başladı. Ben buyum, işine geliyorsa dedi. Bende işime gelmiyor dedim. Bekar hayatı istiyorum, defol git diyor. Gitmiyorum dedim, sen defol git. Ben yavrumla burada yaşayacağım sen git dedim. İlk defa böyle bir şey duydu. Şok oldu. Ne yapacağını bilemedi. Bir kaç saat sonra da çıktı gitti. Ailesiyle yaşıyor, annesi beni olay olduktan sonra iki kez aradı. Sen alttan al, içer gezer gelir evine falan. Bende daha ne kadar sabredeceğim, çocuğum çok etkileniyor. Gezmesin demiyorum,içmesin demiyorum. Her şeyi ayarında yapsın diyorum tek istediğim bu dedim. O da,sen onu evden kovmuşsun, gururu kırılmış, inat ediyor, sen eve çağır dedi. Rica etti, eşini ara dedi. Bir kere daha alttan al dedi. Dinledim, aradım. Aramaz olaydım, eşim küfür etti, gelmem o eve dedi. Sen onursuzsun, gurursuzsun hala o evde oturuyorsun,defolup gitmedin. Senin sesini bile duymak istemiyorum, bundan sonra o eve öldürseler girmem, herşey bitti dedi. O günden sonra onunla hiç görüşmedim, aramadım sormadım. Kızımı arıyor, konuşuyor, birlikte vakit geçiriyorlar. Eve gelmiyor. O telefon sonrası ailesi sesiz, kimseden çıt çıkmıyor. Herkes izliyor. Ailesi çekip, sen ne yapıyorsun oğlum demiyor. Kardeşleri ilgisiz. Benim ailemde bekle bakalım, zaman herşeyin ilacı diyor. Delirmek üzereyim. Ne eşimin umurunda ne de bir başkasının.
Üzgünüm, bir yanda kızım, bir yanda uğruna harcanmış 15 yıl evlilik ve emeklerim. Boşanma davası açmadı.Niye açmıyor anlamıyorum. Hergün ne olur geri gelir mi gelmez mı, ben mi dava açsambitirsem mi, bitirmesem mi bilemiyorum.
Seviyor muyum, hayır. Ama evliliğiminde bitmesini istemiyorum. Onun ise umrunda değil. Nolu bana yol gösterin, çok kötüyüm.((
İş güç sahibi ayakları üzerinde duran kadınlar bu kadar acizken biz sadece ev hanımı olan kadınlar ölsün başka bişey diyemiyorum ,bekleyin arayın özür dileyin barışın mi denmesini bekliyorsunuz ?? Herşey apaçık çırılçıplak ortada değilmi ?? Ha ikinci çocuğu yapın o haldeBekleyin gelir...
Böyle bi adam için hiç üzme, sıkma kendini. Ve boşanmaktan korkma. Kafana koyduktan sonra kızın daha mutlu olacak buna inan...Ağladım yazdıklarınızı okuyunca.
Aslında ben çocuğumun iyiliğini düşünerek o evden ayrıldım. O yüzden boşanma davası devam ediyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?