Arkadaşlar şu an çok kötüyüm :)

Munevvergul

Guru
Kayıtlı Üye
21 Temmuz 2012
944
275
323
Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimle çok kötü günlerimiz oldu. Neyse şimdi bana karşı iyi ama ben bazı şeylere hiç katlanamıyorum. Ailesi telefonla onu arasalar bile tüylerim diken diken oluyor. Eşime olan sevgimde azaldı, çünkü çok kötü şeyler yaşadım :( Neyse eşim dün annesigilde kalması gerektiğini söyledi, ben de iyi kal dedim ve ben de kendi ailemde kaldım. Ama onun bu tavırlarına sinir oluyorum. Bugün evimize gidelim dedi ben de işyerinde işim var deyip işe geldim. Ama ona karşı çok öfkeliyim ve bu en çok beniyıpratıyor. Bazı şeyleri abarttığımın farkındayım ama yaşadıklarımı unutamıyorum ve 2 saattir oturmuş ağlıyorum. Ondan da evlilikten de nefret ediyorum :'( Yaşamaya dair hiç bir umudum kalmadı :'(
 
eski konularını biliyorum ama eşine şans vermişsin o da bu şansı iyi anlamda kullanıyorsa senin de unutman gerekir geçmişi

yok ben unutamam sevmiyorum artık diyorsan evliliği sürdürüp hayatını mahvetmenin de anlamı yok
 
Enine boyuna düşünüp mutlu olacağına inandığın kararı vermelisin.Eğer seçimini evliliğe devam etmek yönünde kullanmış isen bu gibi durumdalara alışmak zorundasın maalesef.
 
Şimdilik iyi anlamda kullanmaya çalışıyor ama ondan soğudum :( O kadar içimde biriktirmişim ki şaka bile yapsa hemen ağzının payını veriyorum. O bir söylese ben 3 söylemeye çalışıyorum. Mesela eskiden onu işteyken ya da bir yere gidince arardım. Ama şimdi o aramasa telefonu kaldırıpta napıyorsun diyeceğim yok. Bu psikolojiyi nasıl yenicem bilmiyorum. Ve sürekli yanlış bir evlilik yaptığımı düşünüyorum :( Bu da beni iyice geriyor :( Allah'ım sen bana yardım et. Ağlamaktan yoruldum :(
 
eski konuları bılmıyorum ama evliliğine dvm etme kararı aldysan herşeye rağmen demekki içinde herşey bıtmemiş olaylar sıcakken dvm etmiş evliliğniz şimdi yenıden başlayınca neden eskı konuları açıyorsun okadarda soğumuş olsaydın bence yenı bı başlangıcı hiç istemezdın bence kendınde net bi karara varmalısın
 
Kalbimde bir yara var bazen kanamasını duymak istemediğim, boşver olan oldu, unut gitsin diye düşündüğüm ama hep kanayan :( Şimdi bana ne oldu neden böyle yapıyorsun falan diyor. Bazen ona içimden bağırıp çağırıp senden nefret ediyorum demek geliyor ama bir yandan da sakin olmaya çalışıyorum. Suçsuzken suçlu konumuna düşmemek için :( Onun hala beni ailesi olarak görmediğini düşünüyorum o yüzden de ondan iyice uzaklaşıyorum. Git kendi ailenle vakit geçir demek geliyor içimden. İçim çok dolu :'(
 
Seni anlıyorum..
Ailesine olan nefret eşinden de soğutuyor insanı.
Benim eşimin de teli çalardı, kapatırdı.
Kim aradı diye sorardım. Babam ya da kardeşim deyince
Tüylerim diken diken olurdu:ssz:

Sonra bir de sarılıp öpmeye kalktı mı sanki sevdiğim adam değil
bir yabancı sarılıyor sanırdım. Bu ne biçim hayat, severek mi evlenmiştim ben diye
kendime hayret ederdim..
Sonuç zamanla düzeldim.
Artık aradıklarında umursamıyorum.
yoklarmış gibi davranıyorum.
Beni rahat bıraksın da ailesiyle istediği gibi görüşsün engel olamam sonuçta..

Yaşanan yaşandı unutmak zaman alacak..
Ya affedemem deyip boşanacaksın ya da eşin artık iyi unutturmak için elinden
geleni yapıyor sen de ona yardımcı olacaksın..
Bunun başka yolu yok..
Evliliğinde ama küçük ama büyük herkes hayal kırıklığı yaşıyor inan..
Zamana bırak..
Sen sevme mesafeni koru ailesine ama eşini onlardan koparamazsın..
 
Alsın ailesini başına çalsın. Umurumda değil. Allah sorsun onlardan inşallah. Onlara o kadar nefretle doluyum ki :'( Ama ben eşimi beni hep koruyan kollayan biri olacak diye hayal etmiştim o sadece ve sadece evet onlar suçlu ama sen de suçlusun demekle yetindi. Beni korumadı kollamadı. O yüzden yani size saçma gelebilir ama onlara öyle bir nefretle doluyum ki :'( Bu sefer hıncımı eşimden almak istiyorum. Mesela o benimle bir yerlere gitmek ister ama ben istemiyorum. Ona bu benim eşim gururunu yaşattırmak istemiyorum. Belki yanlış yapıyorum ama ona hep kırgın olduğumu ve bir şeylerin artık tükendiğini hissettiriyorum. Bir bedel ödesinler istiyorum. Eşim de ailesi de. Allah'tan tek isteğim bu. Bana yaşattıkları kötü günlerin bedelini ödesinler ve ben de dünya gözüyle göreyim istiyorum :'(
 
Alsın ailesini başına çalsın. Umurumda değil. Allah sorsun onlardan inşallah. Onlara o kadar nefretle doluyum ki :'( Ama ben eşimi beni hep koruyan kollayan biri olacak diye hayal etmiştim o sadece ve sadece evet onlar suçlu ama sen de suçlusun demekle yetindi. Beni korumadı kollamadı. O yüzden yani size saçma gelebilir ama onlara öyle bir nefretle doluyum ki :'( Bu sefer hıncımı eşimden almak istiyorum. Mesela o benimle bir yerlere gitmek ister ama ben istemiyorum. Ona bu benim eşim gururunu yaşattırmak istemiyorum. Belki yanlış yapıyorum ama ona hep kırgın olduğumu ve bir şeylerin artık tükendiğini hissettiriyorum. Bir bedel ödesinler istiyorum. Eşim de ailesi de. Allah'tan tek isteğim bu. Bana yaşattıkları kötü günlerin bedelini ödesinler ve ben de dünya gözüyle göreyim istiyorum :'(

Hep söyledim sana yine söyleyeceğim..
Bu düşüncelerinle bu evlilikte mutlu olamazsın da edemezsin de..
Şans vermedin sen sanki intikam için sürdürüyorsun bu evliliği..
Kendine de eşine de eziyet ediyorsun.
Ailen sussun boşanmış olmayayım diye boşanmadın ama
eşinin çabasına karşılık hala ağlıyorsun nefret dolu olmanı anlıyorum
ama hiç çabalamamanı anlayamıyorum kusura bakma..

Allah'tan eşine ve ailesine bir bedel bekleyip beddua etmek
yerine ayrıl sensizlikle o bedeli ödet o zaman..

Çok duygusalsın azıcık mantık güzelim yaa..
 
Hep söyledim sana yine söyleyeceğim..
Bu düşüncelerinle bu evlilikte mutlu olamazsın da edemezsin de..
Şans vermedin sen sanki intikam için sürdürüyorsun bu evliliği..
Kendine de eşine de eziyet ediyorsun.
Ailen sussun boşanmış olmayayım diye boşanmadın ama
eşinin çabasına karşılık hala ağlıyorsun nefret dolu olmanı anlıyorum
ama hiç çabalamamanı anlayamıyorum kusura bakma..

Allah'tan eşine ve ailesine bir bedel bekleyip beddua etmek
yerine ayrıl sensizlikle o bedeli ödet o zaman..

Çok duygusalsın azıcık mantık güzelim yaa..

Belki haklısın ama kendime engel olamıyorum :'( Ona hiç sevgi dolu bakamıyorum. Ona iyi davranınca sanki kendime saygısızlık ediyormuşum gibi geliyor :(
 
Belki haklısın ama kendime engel olamıyorum :'( Ona hiç sevgi dolu bakamıyorum. Ona iyi davranınca sanki kendime saygısızlık ediyormuşum gibi geliyor :(

Eski konularını hatırlıyorum,unutman kolay değil,haklısın.Yaşadıkların unutulacakşeyler değil,ama otur bir karar ver.Ya bu evliliği bitir(ki bence sağlıklı olan karar bu) yada geçmişi unutup,eşinin düzelip düzelmediğine bak.
 
insanın yaşadığı kötü şeyleri unutması kolay olmuyor malesef.öyle şeyler oluyorki en olmadık anlarda film şeridi gibi geçiyor gözümüzün önünden.ama sanada yazık deilmi canım ya onun canını yakmak isterken kendi canını daha çok yakıyorsun aslında.mutlu olmak seninde hakkın deilmi.madem sevmiyosun yapamayacaksın ozaman ayrılmanız ikiniz içinde en iyisi olur.yok bu evliliğe bi şans daha vereceksen ozaman unutmayacaksın tabiki ama bu yaraların sarılması için eşine izin vermelisin.Allah yardımcın olsun.
 
Alsın ailesini başına çalsın. Umurumda değil. Allah sorsun onlardan inşallah. Onlara o kadar nefretle doluyum ki :'( Ama ben eşimi beni hep koruyan kollayan biri olacak diye hayal etmiştim o sadece ve sadece evet onlar suçlu ama sen de suçlusun demekle yetindi. Beni korumadı kollamadı. O yüzden yani size saçma gelebilir ama onlara öyle bir nefretle doluyum ki :'( Bu sefer hıncımı eşimden almak istiyorum. Mesela o benimle bir yerlere gitmek ister ama ben istemiyorum. Ona bu benim eşim gururunu yaşattırmak istemiyorum. Belki yanlış yapıyorum ama ona hep kırgın olduğumu ve bir şeylerin artık tükendiğini hissettiriyorum. Bir bedel ödesinler istiyorum. Eşim de ailesi de. Allah'tan tek isteğim bu. Bana yaşattıkları kötü günlerin bedelini ödesinler ve ben de dünya gözüyle göreyim istiyorum :'(

canım seni çok ok iyi anlıyorum.psikoljimiz aynı seninle. ben de kendimi çok yıpratıyoru içimdeki bu öfkeyle ama eşim veailesi takmyorlar zarar görmüyorlar işte.
 
Seni anlıyorum..
Ailesine olan nefret eşinden de soğutuyor insanı.
Benim eşimin de teli çalardı, kapatırdı.
Kim aradı diye sorardım. Babam ya da kardeşim deyince
Tüylerim diken diken olurdu:ssz:

Sonra bir de sarılıp öpmeye kalktı mı sanki sevdiğim adam değil
bir yabancı sarılıyor sanırdım. Bu ne biçim hayat, severek mi evlenmiştim ben diye
kendime hayret ederdim..
Sonuç zamanla düzeldim.
Artık aradıklarında umursamıyorum.
yoklarmış gibi davranıyorum.
Beni rahat bıraksın da ailesiyle istediği gibi görüşsün engel olamam sonuçta..

Yaşanan yaşandı unutmak zaman alacak..
Ya affedemem deyip boşanacaksın ya da eşin artık iyi unutturmak için elinden
geleni yapıyor sen de ona yardımcı olacaksın..
Bunun başka yolu yok..
Evliliğinde ama küçük ama büyük herkes hayal kırıklığı yaşıyor inan..
Zamana bırak..
Sen sevme mesafeni koru ailesine ama eşini onlardan koparamazsın..

maalesef............
 
Evet koca bir malesef ve evlilik benim icin cok buyuk bir pismanlik :'(

canım gönül kırıldı mı eskisi gibi olmak mümkün olmuyor, evliliğin 40 yılı devirse bile zaman gelicek bir boşlukta
yaşadığın kötü anlar aklına gelicek, eşinle beraber olmana rağmen hala nefret duygularına sahipsen,
onunla hiçbirşeyden zevk almıyorsan, devamlı ağlıyorsan baya bi düşünmen gerekecek.

Ben hep 2. şans vermemenin gerekliliğine inanıyorum. Çünkü düzelmiyoruz, onlarda düzelmiyorlar.

Zaman harcamanın bir manası yok. Bu süreçte doğru karar almak için bir evlilik terapisti veya psikolog yardımı alman iyi olur.

Sonra ne yapacağına karar verirsin zaten. Hayırlısı ne ise o olsun senin için.
 
Bende eşimin ailesiyle görüşmüyorum fakat eşime böyle bir engel koyamam içim her nekadar görüşmemesini istesede karışma hakkım yok!
Sormuyorum,isimlerinin evimde geçmesine müsade etmiyorum,merak etmiyorum,peşine düşüp de kimle konuştu ne konuştu diye kendimi üzmek istemiyorum..
Çünki çok yıpranıyorum..

Ben eşimin ailesiyle görüşmüyorum ama aynı semtteyiz sürekli markette pazarda bi yerde denk geliyoruz hatta çok zor tutuyorum kendimi tutumadım gecen gün
Eltim nerde görse bön bön bakıyo ben görsem ya yolumu değişiyorum ya kafamı çeviriyorum bakmıyorum ama yanımda kim olursa sana bakıyo bu ya diyolar bildiğiniz yiyo gözleriyle..

Geçen gün bim'den çıktık annemle tam kapının önüne dikilmiş hasbam bizi kasada içerde gördü o dışarda bön bön bakıyo çekilsene be ne bakıyosun dedim kavga etcektim nerdeyse bişiler dedi bu da annem yürü bırak şunları dedi baksınlar çok sinir oluyorum çokk.
 
Evet malesef. Fakat o benim kirginligimi bile anlayamiyor:( eve geldim hic konusmadim uyudum o da ben uyurken gitmis. Ama merak etmedim hic :(
 
Münevvergül ilk konundada yazmıştım dönmemeliydin o eve.
Ailene karşı durmalıydın.
Malesef elalem ne der diyen ve seni o eve geri gönderen ailenin kurbanı oldun.
Şimdi ayrılmak istesen onaylayacaklar mı ki.
En iyisi bazı şeyleri geriye atman ve düşünmemeye çalışman.
 
Son düzenleme:
Back
X