- Konu Sahibi Munevvergul
- #21
eski konularımı okuyanlar bilir, eşimle çok kötü günlerimiz oldu. Neyse şimdi bana karşı iyi ama ben bazı şeylere hiç katlanamıyorum. Ailesi telefonla onu arasalar bile tüylerim diken diken oluyor. Eşime olan sevgimde azaldı, çünkü çok kötü şeyler yaşadımneyse eşim dün annesigilde kalması gerektiğini söyledi, ben de iyi kal dedim ve ben de kendi ailemde kaldım. Ama onun bu tavırlarına sinir oluyorum. Bugün evimize gidelim dedi ben de işyerinde işim var deyip işe geldim. Ama ona karşı çok öfkeliyim ve bu en çok beniyıpratıyor. Bazı şeyleri abarttığımın farkındayım ama yaşadıklarımı unutamıyorum ve 2 saattir oturmuş ağlıyorum. Ondan da evlilikten de nefret ediyorum :'( yaşamaya dair hiç bir umudum kalmadı :'(
diğer konularını bilmiyorum ama eşine şans vermişssen eğer oda bunu iyi yönde kullanıyorsa bence sorun yok gibi .. Fakat sen içinden gelerek affetmemişssin sadece evliliği kurtarmak adına affetmişssin. Içinde hala neffretin var.. Ve sürekli yanlş evlilikmi diye düşünürsen adamı sevsen bile sevmiyormussun gibi gelir sana. Otur eşinle bir akşam sabaha kadar ağlayarak konuş herşeyi. Sana şsn verdim ama böyle böyle de rahatlat kendinide onuda. Belki ikinizinde buna ihtiyacı vardır. Sabahta güzel bir kahvaltı yapın.. Ama baktın hala olmuyor yani bitir evliliği ozaman hergün ağlamaktansa.
