Arkadaşlık ilişkileri

Herkese selamlar
Benim 2018 senesinde iş ortamında tanıştığım sonrasında ise çok samimi olduğumu düşündüğüm bir arkadaşım var. Kendisi 2020 yılında başka bir şehire taşındı fakat o yıl boyunca da ayda 1 haftasonu bulunduğum şehirde randevusu olduğundan dolayı geldi ve bende kaldı. Taşındığı şehirde sosyal çevresi neredeyse hiç yok, hayatında biri hiç olmadı neredeyse şehrini ve işini de sevmediğinden dolayı ben sürekli bu arkadaşımı arıyordum. Haftada bir arıyordum hem sesini duyayım hem de kendini yalnız hissetmesin diye. Sonra ben evlendim ve arkadaşım beni aramamaya başladı. Birkaç kez sitem ettiğimde ise senin yoğunluk durumunu bilmiyorum o yüzden sen müsait oldukça ara konuşalım dedi.
En son neredeyse 4 ay önce görüştük ben aradım tabi yine. Fakat sonrasında bu 4 ay benim hayatımı sorguladığım zaman zaman zorluklar yaşadığım bir süreç oldu. İşten çıkartıldım, annem çok ağır bir operasyon geçirdi ve babannemi kaybettik. Ben bu süreç boyunca aramadım. Hem psikolojim iyi değildi çünkü işten çıkartılmak kolay bir duygu değil. Hastane sürecimiz uzun sürdü derken ben baktım ki haftada bir iki haftada bir görüştüğüm bu arkadaş 4 ay olmasına rağmen hiç aramadı.
Bu arada başka işin yok mu diyebilirsiniz. Ben fazla hassas olduğum için böyle şeyleri de düşünüyorum. Aradığımda çok sıcak çok samimi olan arkadaşlığımız ben aramadığımda sessizliğe gömüldü. Belki 32 yaşın bir aydınlanması olabilir ama sadece benim emek ve zorumla devam edecek ilişkileri istemediğimi ve buna hiç gerek olmadığını farkettim.
Birkaç yıl önce de bu arkadaşımı aradığımda açmamıştı ve ben tek başına yaşadığı için iyi misin bir sorun mu var demiştim ama bana 3-4 ay hiç geri dönmemişti. Sonra ise doğum günümde arayıp hiç bir şey olmamış gibi davrandı.
Yaşadığım bu zorlu 4 ay beni daha hassas mı yaptı prenses sendromuna mı girdim herkesin hayat telaşı var diyorum ama sonra sandığın kadar yakın değilsiniz, sen arkadaşlığını fazla mı yorumladın diye soruyorum kendime.
Şimdi yine doğum günüm var yakında ve bu arkadaşım yüksek ihtimal arayacak. Yine sitem etmek istemiyorum. Tripkolik davranmakta istemiyorum. Yaşadığım süreçten bahsetmeden mesafeli mi davranmalıyım ?
( Bu arada bu durum beni epey üzdü, derdini seveyim demeyin lütfen kendisi benim için önemli biriydi )

Araya mesafe girince böyle olması normal gayet. Belki de o sizin onu gördüğünüz kadar sizi kendine yakın görmüyordur. Zaten her gün telefonda konuşan yakın arkadaşlar da değilmişsiniz. Denk geldikçe arayıp konuşun işte. Küsecek, üzülecek bir durum da yok diye düşünüyorum. Sonuçta özel günlerde falan arıyor anladığım kadarıyla. Bir de bazı insanların arama huyu yoktur. Benim var mesela 20 senelik arkadaşım. Beni hiç aramaz hep ben onu ararım ama başkasını da aramaz. Sitem etmem hiç çünkü huyunu biliyorum. Ararım konuşuruz, niye aramıyorsun demem asla. Öyle kabul ettim. Ama can ciğer en yakın arkadaşımla günaşırı bir kelime bile olsa yazışır ya da konuşuruz mesela. Bence kafanızda büyütmeyin.

Bekarken bende evli insanlari aramaya cekinirdim cunku musait olmayabilirler, oynasiyor olabilirler tartışıyor olabilirler diye dusunur beklerdim, bi durum olursa arayabileceklerini söyler benim cekinip arayamadigimi anlatirdim, belki arkadasinizda cekiniyor olabilir bilemedim.

Salon Kadini .!.:

Bekarken bende evli insanlari aramaya cekinirdim cunku musait olmayabilirler, oynasiyor olabilirler tartışıyor olabilirler diye dusunur beklerdim, bi durum olursa arayabileceklerini söyler benim cekinip arayamadigimi anlatirdim, belki arkadasinizda cekiniyor olabilir bilemedim.

Genişletmek için tıkla...

4 ay oldu acaba nasıl diye düşünmesini bekledim. Ya bende açıkçası aydınlanma oldu. Çok fazla anlam yüklüyordum insani ilişkilerime. Bir mesaj atıp nasılsın demesini bekledim. Merak edilmek istedim. Göremediğimde ise demek ki ben onda o kadar değilmişim dedim.

whitesneaker .!.:

4 ay oldu acaba nasıl diye düşünmesini bekledim. Ya bende açıkçası aydınlanma oldu. Çok fazla anlam yüklüyordum insani ilişkilerime. Bir mesaj atıp nasılsın demesini bekledim. Merak edilmek istedim. Göremediğimde ise demek ki ben onda o kadar değilmişim dedim.

Genişletmek için tıkla...

Tabiki size ayni benim evli arkadaslarima yaptigim gibi bir aciklama yapmaliydi, dogrusu buydu ama insanlardan fazla beklentiye girmemek gerektigini zamanla öğreniyoruz iste herkes bize bir konuda tecrube kazandırıyor oyle ya da böyle.

akrephanim .!.:

Araya mesafe girince böyle olması normal gayet. Belki de o sizin onu gördüğünüz kadar sizi kendine yakın görmüyordur. Zaten her gün telefonda konuşan yakın arkadaşlar da değilmişsiniz. Denk geldikçe arayıp konuşun işte. Küsecek, üzülecek bir durum da yok diye düşünüyorum. Sonuçta özel günlerde falan arıyor anladığım kadarıyla. Bir de bazı insanların arama huyu yoktur. Benim var mesela 20 senelik arkadaşım. Beni hiç aramaz hep ben onu ararım ama başkasını da aramaz. Sitem etmem hiç çünkü huyunu biliyorum. Ararım konuşuruz, niye aramıyorsun demem asla. Öyle kabul ettim. Ama can ciğer en yakın arkadaşımla günaşırı bir kelime bile olsa yazışır ya da konuşuruz mesela. Bence kafanızda büyütmeyin.

Genişletmek için tıkla...

Her gün değildi ben haftada bir aramaya gayret ediyordum veya iki haftada bir. Nasıl olduğunu merak ettiğimden. Orada yalnız hissetmesin diye. Fakat sadece benim çabamdan mı ibaret diye düşünmeye başladım çünkü ya bu kız beni arardı 4 aydır sesi çıkmıyor acaba iyi mi diye merak etmesin beklerdim.
Aynı şehirde olduğumuz süre boyunca sosyalleşmesi için elimden geleni yaptım. Burada bir ailesi olsun istedim. Başka şehire gitti keza aynı şekilde nefret ettiği bir şehirde yalnız kalmasın istedim. Evimde ağırladım defalarca. Geldiğinde gezdirmeye güzel mekanlara götürmeye gayret ettim. Şimdi 4 aydır ben aramıyorum diye sessizliğe gömüldü arkadaşlığımız. Dediğiniz gibi ben onun gözünde sandığım kadar değilmişim. Arkadaşlığımız o derece değilmiş. Ve buna üzüldüm açıkçası.
Bu arada böyle düzenli olarak aradığım uzakta yaşayan tek arkadaşım. Kendi çevremdeki arkadaşlarımda böyle yalnızca benim aradığım bir arkadaşım yok.

Salon Kadini .!.:

Tabiki size ayni benim evli arkadaslarima yaptigim gibi bir aciklama yapmaliydi, dogrusu buydu ama insanlardan fazla beklentiye girmemek gerektigini zamanla öğreniyoruz iste herkes bize bir konuda tecrube kazandırıyor oyle ya da böyle.

Genişletmek için tıkla...

Evet ben bunu şimdi anladım. Ben onu aradığımda öğrendiğim kadarıyla bi derdini yanında olmaya çok çalıştım. Ama insan hastane odasında, iş arayışında, cenazesinde göremediği birini demek ki fazla anlam yüklemişim diyerek başka bir noktaya koymak istiyormuş. Ha bilmiyordu ama nasıl olduğumu merak etseydi bilirdi.

Ben hayata bu kadar ince bakmıyorum gittiği yerde rahat değil diye zırt pırt aramam koca kadın bir şekilde uyum sağlar ,siz onun annesi değilsiniz annesinden çok düşünmek normal değil,zaten o da belli bir mesafe bırakmayı uygun görmüş,size uymuyorsa tüm iletişimi kesersiniz.Kardeşim yeni evlendi o aramazsa aramıyorum,uyum sürecine saygılıyım bir şey olursa arar beni diyorum.Bu kadar ilişkilere anlam yüklemeyin kalbiniz güzel ama gerek yok,kendi yuvanıza odaklanmanız en doğrusu

whitesneaker .!.:

4 ay oldu acaba nasıl diye düşünmesini bekledim. Ya bende açıkçası aydınlanma oldu. Çok fazla anlam yüklüyordum insani ilişkilerime. Bir mesaj atıp nasılsın demesini bekledim. Merak edilmek istedim. Göremediğimde ise demek ki ben onda o kadar değilmişim dedim.

Genişletmek için tıkla...

Beklentiler üzer

Ben genelde herkesin hayat telaşı var diye düşünürüm. İş hayatı, eve gel evi çevir, eş ya da anne baba kardeşler.
Hadi arayayım dediğimde saatin geç olduğunu fark edip yarın ararım diyorum.
Bunlar normal şeyler.

Menekse bahcesi .!.:

Ben hayata bu kadar ince bakmıyorum gittiği yerde rahat değil diye zırt pırt aramam koca kadın bir şekilde uyum sağlar ,siz onun annesi değilsiniz annesinden çok düşünmek normal değil,zaten o da belli bir mesafe bırakmayı uygun görmüş,size uymuyorsa tüm iletişimi kesersiniz.Kardeşim yeni evlendi o aramazsa aramıyorum,uyum sürecine saygılıyım bir şey olursa arar beni diyorum.Bu kadar ilişkilere anlam yüklemeyin kalbiniz güzel ama gerek yok,kendi yuvanıza odaklanmanız en doğrusu

Genişletmek için tıkla...

Evleneli 3 sene oldu. Evime eşime çok bağlı ve düşkünüm. Ama dediğinizde çok haklısınız bu kadar anlam yüklemeye gerek yok.
Bu kadar çok üstüne düşme sebebim de gerçekten yalnız olmasıydı. Şehir yobaz bir şehir, sıfır arkadaşlık ilişkisi ve ailesi ile de anlaşamıyordu. Evlenmedi diye ailesi hacı hocaya götürüyordu o kadar diyeyim.

İçinde bulunduğunuz durumu biliyor muydu ki?

wafflebie .!.:

İçinde bulunduğunuz durumu biliyor muydu ki?

Genişletmek için tıkla...

Aramadığı sormadığı için bilmiyor. Benim sitemim neden yanımda olmadı değil. Benim böyle bir arkadaşım vardı acaba bir sıkıntısı mı var 4 aydır hiç aramıyor sormuyor demesi.
Benim onu gördüğüm ve algıladığım şekilde o beni görmüyormuş. Bunu anladım. Öyle görmek gibi bir zorunluluğu da yoktu. Sadece ben zannetmişim

whitesneaker .!.:

Herkese selamlar
Benim 2018 senesinde iş ortamında tanıştığım sonrasında ise çok samimi olduğumu düşündüğüm bir arkadaşım var. Kendisi 2020 yılında başka bir şehire taşındı fakat o yıl boyunca da ayda 1 haftasonu bulunduğum şehirde randevusu olduğundan dolayı geldi ve bende kaldı. Taşındığı şehirde sosyal çevresi neredeyse hiç yok, hayatında biri hiç olmadı neredeyse şehrini ve işini de sevmediğinden dolayı ben sürekli bu arkadaşımı arıyordum. Haftada bir arıyordum hem sesini duyayım hem de kendini yalnız hissetmesin diye. Sonra ben evlendim ve arkadaşım beni aramamaya başladı. Birkaç kez sitem ettiğimde ise senin yoğunluk durumunu bilmiyorum o yüzden sen müsait oldukça ara konuşalım dedi.
En son neredeyse 4 ay önce görüştük ben aradım tabi yine. Fakat sonrasında bu 4 ay benim hayatımı sorguladığım zaman zaman zorluklar yaşadığım bir süreç oldu. İşten çıkartıldım, annem çok ağır bir operasyon geçirdi ve babannemi kaybettik. Ben bu süreç boyunca aramadım. Hem psikolojim iyi değildi çünkü işten çıkartılmak kolay bir duygu değil. Hastane sürecimiz uzun sürdü derken ben baktım ki haftada bir iki haftada bir görüştüğüm bu arkadaş 4 ay olmasına rağmen hiç aramadı.
Bu arada başka işin yok mu diyebilirsiniz. Ben fazla hassas olduğum için böyle şeyleri de düşünüyorum. Aradığımda çok sıcak çok samimi olan arkadaşlığımız ben aramadığımda sessizliğe gömüldü. Belki 32 yaşın bir aydınlanması olabilir ama sadece benim emek ve zorumla devam edecek ilişkileri istemediğimi ve buna hiç gerek olmadığını farkettim

Genişletmek için tıkla...

Bazen iki bekar çok yakın arkadaştan biri evlendiğinde diğeri kendini eksilmiş hissedebiliyor. Artık onun öncelikleri farklı, bana eskisi gibi zaman ayıramaz. Ona ayak bağı olmayayım gibi. Ve karşı tarafın aramasını tercih ediyorsun. Çünkü bu konuda kötü örnekler var. Evlenince arkadaşlarıyla tüm iletişimini kesen, araya mesafe koyan insanlar dolu. Siz çok iyi niyetlisiniz bu konuda. Kendi durumunu da kafaya takiyorsa bunu kompleks yapmış olabilir.
Beni biri aramayı kestiyse şuna bakarım açıkçası. Hayatında biseyler yoluna girince beni aramayı kesiyorsa ben de mesafe koyarım. Zor zamanlardan geçiyorsa hiç takılmam. Sürekli ben arayabilirim.

38 yaşındayım ve artık arkadaş ilişkilerine inanmıyorum.Daha yüzeysel ve beklentisiz ilişkiler daha iyi geliyor artık.Ayni yerde iyi zaman geçirip uzaklaşınca herkes yeri de sagolsun moduna geçiyorum. Bu devirde fazla değer vermek sizden götürüyor

Belli bı zaman sonra arkadaslık ılıskılerıne anlam yuklememek gerekıyor. Beklentıler dusurulmelı. Evlı arkadaslarımı aramayı pek sevmıyorum. Hayat gayelerımız farklılasıyor. Kaynana muhabbetlerı cekılmıyor. Hayat telasesi ıcınde zaten herkes bırbırınden habersız oluyor