Acikcasi yasadigini yasadim ve sunu fark ettim. Ben kendi icinde bir insanim daha kapaliyim digerlerine gore. Ve sanki herkes her seyini herkesle paylasmak zorunda ve cok rahat yapabiliyorda bende sorun varmis gibi hissettim cunku normali oymus gibi empoze edildi hep. En iyi arkadas en yakin arkadas en yakin dost bidibidi bir suru safsataymis kimse kimsenin en iyisi olamaz. Kimisi birine tum gununu cok rahat ve sıkmadan anlatabiliyoken ben yapamam cunku istemiyorum

bunu anladim. İnan ki birak moral bozuklugu cart curt bu tarz seyleri , suan hamileyim ve gun icinde yasadigim zorlugu esime bile anlatmiyorum cunku ne yapabilir hic bisey veya onun soyleyecegi hic bisey benim durumuma etki etmez gibi gibi... Genel olarak biraz daha realist olmakla alakali oldugunu dusunuyorum bu durumun. Kurdugun cumlelerden de aslinda seninde biraz boyle oldugunu dusundum..