benim hayatım resmen bir film..birilerine anlatmazsam yani böle susmaya devam edersem kafayı yicem.. ben 8 sene önce eşimle bir arkadaş tavsiyesi üzerine tanıştım. 25 yaşındaydım, güzel ve alımlıydım bakan bi daha bakardı. arkadasım beni bir gün evine cagırdı. uzun zamandır bahsettiği kişiyle benim aramı yapmaktı gayesi... gittim beni önce mutfaga aldı dediki "daha 2 hafta önce trafik kazası geçirdi kendini iyi hissetmiyor sakın onu görünce bi tepki gösterme " dedi.. şaşırdım tabiii. neyse ben içeri girdim karşımda yüzünün yarısı kazadan dolayı parçalanmış biri vardı.. göz altından kafa tasına doğru tam 42 dikiş..... ama tuhaf olanda bana o kişinin asla korkutucu olmamayışıydı.. ama o yüzüme bile bakmadı ben tam karşısına oturdum o ya yere yada tv ye bakıyodu. biraz arkadaslarla sohbet ettik ve ben müsade istedim arkadasım beni geçirmek istedi tabi arkasından eşi ve o kişide kalktı beraberce dışarı cıktık.. ben ona yolda yürürken neden bu kadar karamsarsın dedim o da bundan sonra yüzüme kim bakar cocuklar bile korkuyo beni görünce dedi bende Allah a şükret sadece yüzün yaralanmış ya kolun bacagın kopsaydı, ya kör olsaydın dedim. benim bu sözlerim ona ilaç gibi gelmiş. ve ben o günden sonra sanki gözüme perde inmiş gibiydi. onun o yüzünün hali beni hiç rahatsız etmemişti 4 gün sonra istemeye geldiler ben ne hikmetse hiçbirşeye hayır diyemiyordum o ne söylese tmm diyordum..