benim hayatım resmen bir film..birilerine anlatmazsam yani böle susmaya devam edersem kafayı yicem.. ben 8 sene önce eşimle bir arkadaş tavsiyesi üzerine tanıştım. 25 yaşındaydım, güzel ve alımlıydım bakan bi daha bakardı. arkadasım beni bir gün evine cagırdı. uzun zamandır bahsettiği kişiyle benim aramı yapmaktı gayesi... gittim beni önce mutfaga aldı dediki "daha 2 hafta önce trafik kazası geçirdi kendini iyi hissetmiyor sakın onu görünce bi tepki gösterme " dedi.. şaşırdım tabiii. neyse ben içeri girdim karşımda yüzünün yarısı kazadan dolayı parçalanmış biri vardı.. göz altından kafa tasına doğru tam 42 dikiş..... ama tuhaf olanda bana o kişinin asla korkutucu olmamayışıydı.. ama o yüzüme bile bakmadı ben tam karşısına oturdum o ya yere yada tv ye bakıyodu. biraz arkadaslarla sohbet ettik ve ben müsade istedim arkadasım beni geçirmek istedi tabi arkasından eşi ve o kişide kalktı beraberce dışarı cıktık.. ben ona yolda yürürken neden bu kadar karamsarsın dedim o da bundan sonra yüzüme kim bakar cocuklar bile korkuyo beni görünce dedi bende Allah a şükret sadece yüzün yaralanmış ya kolun bacagın kopsaydı, ya kör olsaydın dedim. benim bu sözlerim ona ilaç gibi gelmiş. ve ben o günden sonra sanki gözüme perde inmiş gibiydi. onun o yüzünün hali beni hiç rahatsız etmemişti 4 gün sonra istemeye geldiler ben ne hikmetse hiçbirşeye hayır diyemiyordum o ne söylese tmm diyordum..
ailem istemedi haliyle ama ben olacak dedim dikeldim.2 ay sonraya düğün tarihi alındı tam ocak 16 da düğünüm olacaktı.. hazırlıklar bitti düğünüm başladı gelen davetliler bir bana bir eşime sonra acımaklı bir şekilde tekrar bana bakıolardı... gene alınmadım hep içimden çirkin olsun varsın kalbi varya yeter dedim. bir insanın kusuruna laf edersen Allah sende 2 mislini cıkarır derdi annem hep.. o söze inandım.. düğünümüz bitti eşimin ailesi beni sanki yere göğe sığdıramıyodu.. cok seviolardı beni tabi eltim hariç... neyse ben 2 ay sonra hamile kaldım ve bi 2 ay sonrada bi haber ... eşim cezaevine girdi.. benden önceleri bazı yasal olmayan işleri olmuş ama mahkemeleri takip etmemiş ve sanırım evlendiğimizdewde biliyomuş içeri gireceğini ki bu yüzden düğünümüz çabuk olmuş.. yıkıldım... eşim içeride ben ailesinin yanındaydım. ailemin yanına dönmek istedim ama babam kabul etmedi.. napsın adam elinde avcunda yok e bide bebek var karnımda nasıl baksın bize... ama eşimin ailesi beni hiç üzmedi sağolsunlar hala iyilerdir. neyse ben oğlumu dünyaya getirdim eşim, oğlum 3.5 aylıkken geldi.. o gün bu gündür sanki buzdolabı.. ben sabır diye diye bu günlere geldim ama eşimin soğukluğu artık beni yıldırmak üzere. pek konuşmaz konuşsamda dinlemez duvardan ses gelir ondan ses gelmez., oğluna bana, ailesine herkeze, herşeye karşı soğuk. doğum günü bilmez yıldönümü bilmez sanki bir ot yıllardır oğlum için sustum ama artık dayanamıyorum......... ben o kadar fedakarlığı bu adam için mi aldım..8 sene oldu ama artık ilerisini düşünemiyorum..işin kötüsü gideceğim bir yerde yok....ben bu ızdıraba ömür boyu katlanacakmıyım. akıl verin arkadaşlar.............
ailem istemedi haliyle ama ben olacak dedim dikeldim.2 ay sonraya düğün tarihi alındı tam ocak 16 da düğünüm olacaktı.. hazırlıklar bitti düğünüm başladı gelen davetliler bir bana bir eşime sonra acımaklı bir şekilde tekrar bana bakıolardı... gene alınmadım hep içimden çirkin olsun varsın kalbi varya yeter dedim. bir insanın kusuruna laf edersen Allah sende 2 mislini cıkarır derdi annem hep.. o söze inandım.. düğünümüz bitti eşimin ailesi beni sanki yere göğe sığdıramıyodu.. cok seviolardı beni tabi eltim hariç... neyse ben 2 ay sonra hamile kaldım ve bi 2 ay sonrada bi haber ... eşim cezaevine girdi.. benden önceleri bazı yasal olmayan işleri olmuş ama mahkemeleri takip etmemiş ve sanırım evlendiğimizdewde biliyomuş içeri gireceğini ki bu yüzden düğünümüz çabuk olmuş.. yıkıldım... eşim içeride ben ailesinin yanındaydım. ailemin yanına dönmek istedim ama babam kabul etmedi.. napsın adam elinde avcunda yok e bide bebek var karnımda nasıl baksın bize... ama eşimin ailesi beni hiç üzmedi sağolsunlar hala iyilerdir. neyse ben oğlumu dünyaya getirdim eşim, oğlum 3.5 aylıkken geldi.. o gün bu gündür sanki buzdolabı.. ben sabır diye diye bu günlere geldim ama eşimin soğukluğu artık beni yıldırmak üzere. pek konuşmaz konuşsamda dinlemez duvardan ses gelir ondan ses gelmez., oğluna bana, ailesine herkeze, herşeye karşı soğuk. doğum günü bilmez yıldönümü bilmez sanki bir ot yıllardır oğlum için sustum ama artık dayanamıyorum......... ben o kadar fedakarlığı bu adam için mi aldım..8 sene oldu ama artık ilerisini düşünemiyorum..işin kötüsü gideceğim bir yerde yok....ben bu ızdıraba ömür boyu katlanacakmıyım. akıl verin arkadaşlar.............
şükretsin senin gibi bir eşinin olduğuna
zor bir durum biz kadınlar herşeye çocuklarımız için katlanıyoruz seni anlıyorum Allah yardımcın olsun canım
