- 9 Ağustos 2020
- 45
- 8
- 1
- 32
- Konu Sahibi Allahimyardimet
- #1
28 yasindayim çocukluktan bu yana yasadiklarim o kadar ağır ki artık dayanamadım. Babam bırakıp gitti 8 yasindayken. Başkasiyla evlendi. Sonra ben 18 yaşındayken geri geldi. Annem kabul etti. Çalışmadı ben çalıştım gönderdim. Kredi dedi çektim. Para dedi gönderdim. Gönderdigimi beğenmedi. Annem iicndi hepsi. Annemi bizdeyken de aldattj. Annem söylendi diye dovmustu annemi. Biz annemin yaninda olduk. Sonra annem geri döndü eve. Şimdi de bı sevdiğim var. İşi yok. Çalışıyor çabalıyor. Bizim için. Annem kabul etmiyor. Her seferinde sürekli lafını aciyor. Demin de para olsa yeter dedi fakirlik olsa olmaz diye bişey söyledi. Ben de ahlak olmadiktan sonra para olmus ne işe yarar. Olsun parası olursa huzuru da olur ne yapacak kocayı kadın dedi. Ben de babamı örnek verdim. Birbirimize girdik. Sonra kalkıp arkadaşlarına kurban ol dedi. Onlara bak bı de kendine bak dedi. Sen yanına geleyim istemiyorsun. Sen soylesin boylesin kalkmış işi olmayan birini bekliyorsun dedi. Ben böyle konusurken sevgilimi düşünmeden aklimda yokken konustum. O konuyu ona getirdi. Dayanaamdim hap içtim intihar etmek istedim. Artık bundan sonraki hayatımın kendimin olmasini istedim. Mutsuz olacaksam da kendi tercihimle olsun istemiştim. Ona bile izin vermiyorlar. Ben hap içerken bana baksana deli gibisin dedi. Belki olup gidecem. Benim suçum neydi.