Artik kaldiramiyorum.

Tiiredgirll

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
13 Aralık 2018
90
7
1
27
Okumayi cok seven, hep iyi bir kariyer hayali, insanlara, memlekete faydali olma hayali ile tutusurken tercih doneminde ailemin psikolojik baskisi yuzunden mutlu olmayacağım bir tercih yaptim. sevmiyordum ve o sektorde calismak istemiyorum..
Artik cok yoruldum cikamiyorum, hicbir seyin anlami kalmadi gozumde ruh gibi yasayip gidiyorum...Hayallerimde benle beraber gidiyor ve benim elimden artik hicbir sey gelmiyor.
 
Son düzenleme:
Yaptigim isin bana bir katkisi yok ki.. Kim isterki sabah 8 den aksam 6 ya kadar bos oturmayi.. bildiginiz bos yani.. Aldigim parayi sorguluyorum kimi zaman.
 
Ne mezunusunuz

Ne iş yapıyorsunuz

Hayaliniz ne ya da şöyle sorayım sınava girip ne okuyacaksın

Bir de çalıştığım yerde herkes büyük demişsin iyi ya işte iş hayatında tecrübesi olanları gözlemle çok şey öğrenirsin
 
Peki sınavdan düşük almissiniz ki iki yıllık bir bölümü secmissiniz. Yeterince calismadiginiz için mi yoksa heyecandan mi düşük aldiniz?
 
Calisamiyorum ki cunku patronumun yaninda oturuyorum surekli, online olarak da bir yere kadar dayanabiliyorum. Yalniz oldugum vakitlerde acip calistigim zamanlarda da acaba etik mi yaptigim (yani is saatinde ders calismak) diye vicdan azabi cekip birakiyorum. Sadece artik beklentileri karsisinda cok yoruldum. Biraksalar beni belki ben iyi bir yerlere gelicem kendim isteyerek mutlu olacagim uretken olacagim bir yere... Ama boyle yaparak yaptigim, yapmak istedigim cok buyuk bir hataymis gibi yansitip artik calisasim varsa calisamiyorum. E vakit gectikce de aleyhime isleyince iyice cokuyorum artik
 
Maalesef ki soylersem ifsa ederim kendimi.. Yaotigim isin bana zerre katkisi yok. Olsa bile ben mutlu degilim orada. Iskence cekiyor ruhum.

Hayalimde bir bolum yok. Tek bir hayalim var o da mutlu olacagim bir egitim hayati istiyorum.
 
Yapmak istediklerin için ağlayıp birilerinin snei anlamasını beklemek yerine biraz çaba göstermen gerekmiyor mu?

Gir tekrar üniversite sınavına, işin de rahatmış zaten, yaz istediğin bölümün ikinci öğretimini. Hem çalış hem oku bir çok insan gibi.
 
Maalesef ki soylersem ifsa ederim kendimi.. Yaotigim isin bana zerre katkisi yok. Olsa bile ben mutlu degilim orada. Iskence cekiyor ruhum.

Hayalimde bir bolum yok. Tek bir hayalim var o da mutlu olacagim bir egitim hayati istiyorum.

İşte bu realist değil

Mutlu olacağın eğitim hayatı ne

Bunu bilmeden yola çıkılmaz

Sama bir şey kalmadığını düşünüyorsun zira gençsin o iş yerinde çalışanlardan hal tavır öğrensen o bile ilerde çok iş görür

Yanımızda çalışan bir delikanlı vardı delikanlı diyorum da şimdi bakınca öyle o Zaman'larda arada 3-5 yaş ya var ya yok

Ama biz meslek sahibi ona göre statülü insanlarız diyeyim o da lise mezunu bir genç

Ofiste çalışanların çoğu kadın en tepedekiler de

İlk gelmiş bir bakmış burası Nasıl bir yer demiş her yerden kadın sesleri geliyor talimatlar havada uçuyor vs

Bir süre geçince bize bunları anlatacak kadar samimi bir ortam olduğunu anlamıştı tabii

Siz de ortamdan faydalanın bir de madem işiniz yoksa gün içinde orada çalışın dersinizi
 
Madem bu kadar istiyorsun neden çalışmıyorsun. İsyerinde boş vakitlerinde calisabilirsin. Evde de calisirsin. Ben mesela yaşın dogruysa senden buyugum iyi denebilecek bir bolumde birinci siniftayim. Hiçbir sey icin geç degil. Bu arada hayalindeki bölüm nedir?
 
Arkadas cok guzel yazmis .
Dikey gecis falan da olur . Sen istedikten sonra her sey olur
 
Yeterince isteseydin bugün bu konuyu acmazdin.Bekki acıtacak söylediklerim ama başarısızlığını ailenize yükleyip suçlu arıyorsunuz sadece.
Bak ben aile baskısı ile hiç istemediğim bı bölüm okudum meslek lisesinde.
Ve bizim döneminde direk 2 yıllık üniversiteye geçiş hakkımız vardı.ayni bölümden.
Sene 2005 den bahsediyorum.
O zamanlar şimdiki net gelişmiş değil.Universte sayısı çok az ve daha zor kazanmak.
Ama kesinlikle istemiyordum o bölümden devam etmeyi.
Başka bölüm tercih edemiyorum sınav ile çünkü puanım yarıya düşüyordu.
O zamanlar sistem öyleydi.
Abim başta olmak üzere direttiler.
Sonra ben saçma sapan bölümler işaretlerin onlardan gizli tercih listesi değiştirdim.dolayisiyla 2 yıllık bölüm gelmedi.
Sonra resim kursuna yazdırdım kendimi zorla.
Baya karşı çıktılar..tartıştık neler yaşadım.
Baktılar ki vazgeçmiyor yazdırdılar..Abim çok yüklendi..çok pişman olacaksın dedi.
Ve o sene resim iş öğretmenliği bı kazandım en iyi üniversitelerin birinde.
Hayalimi gerçekleştirdim.
Şimdi 8 yıllık öğretmenim.
Ve sevdiğim işi yapıyorum.
O yüzden bu insan isterse başaramayacağı hiç bişey olmaz.

Buraya konu açıyorlar bazen,üniverste okudum evlendim çocuğum var atamadim çalışamıyorum diye..ben evliykende ve hamileyken kpssye çalışıp atandım.hic kolay olmadı..bide çevre baskısı yaşadım o dönemde.
Epey zorluklar atlattım.cunku atanmayi çok istiyordum.
Bu hayalim uğruna bütün düzenimi bozup bambaşka şehre yerleştik.Esimde yanıma geçiş yapmak zorunda kaldı.
Zorluklar olmadan mutluluk olmaz.
Ben bu kadar cabalamasaydim sürekli suçlu arardım sizin gibi vicdan rahatlatırdim.
Oturun düşünün biraz..Kendinizle yüzlesin ne kadar çaba sarf ettiniz acaba hayalleriniz için??
 
Ailen ikinci defa senı üniversite okutmanın maddi kulfetını cekmek istemıyor da olabılır. Sen de bır taraftan calısırken diğer taraftan açıktan istediğin bir bölümü bitirebilirsin. Kendi cabanla bırseylerı yaparsan kimsenin gözüne batmazsın. Her 4 yıllık üni bıtıren yuksek pozisyonlarda mı çalışıyor sanıyorsun.
 
Ciddi mana da senin de isteklerinde sıkıntı var. Onlardan bir şey beklemek yerine otur ders çalış, para kazanmaya da devam et. Gir tekrar sinava aldigin puana göre bak bakalim. Artik hemen hemen bütün bolumlerin ikinci ogretimi var. Sabah calisir aksam okula gidersin madem bu kadar okumak istiyorsun.


Ama benim sen de gozlemledigim senin amacin yok, olsa a, b, c meslegini olmak istiyorum ya da su bölümü okumak istiyorum derdin. Senin tek sıkıntın kendine takıntı yapmissin aşağılık kompleksine girmissin. Öncesinde bir terapi almanda fayda var.
 
Oncelikle cevabiniz icin tesekkur ederim, bilmiyprum disardan oyle gozukuyor sanirim ama sadece cok yoruldum, ailemin baskisi sanki kendimde yanlis bir sey yapiyormusum hissi veriyor. Hani bilirisiniz aileler bizim iyiligimizi ister ya.. . Sadece korkuyorum aslinda ailemi karsima alip da ya istedigim yere gelemezsem, ya da kazanamazsam iste bu dusunceler beni engelliyor istiyorum cok istiyorum ama oyle bir bezmisim ki artik kolumu kaldiracak halim yok
 
Aslinda takintidan ziayde ise girdikten sonra farkettim mutlu olmadigimi hayllerimi yarim biraktigimi, okumayi cok seviyorum oysaki, iste kaldikca enerjim daha da cekiliyor bir sure daha burada kalmaliyim ailemin benden maddi beklentisi yok onlar kpss derdindeler. Zaten bu pozoisyonda calismami isremiyorlar birkac ay sonra cikmayi dusunuyorum bende. Sorun ciktiktan sonra ben evde kaldikca babam surekli beni daralticak. Is basvurusuna bakiyor musun, ise basvur gibi... amaci duzgun bir ise girmem ben de iste nasil mucadele edicem bilmiyorum
 
İs yerinde yorulmuyorsunuz aksam ailenizle vakit gecirip yattiginizda yatakta bile calisabilirsiniz. Benim calistigim yer acaip yogun aksama pestilin cikmis bir sekilde eve geliyorsun buna ragmen evli, cocugu olan iki arkadasim is yerinde yoruldugu halde eve gelip yemeklerini bulasigini yapip, cocuklariyla esiyle ilgilenip onlari yatirip sabaha kadar ders calisirlardi birde ustune sabah 6 da kalkip ise gelirlerdi. Emeklerinin karsiligini da aldilar. Biri once hukuk bitirdi ardindan hakim savci sinavina girip kazandi digeri de bilgisayar muhendisligini kazandi. Calismanin yeri zamani olmaz. Allah baska dert vermesin ben 35 yasindayim ama inan Allah izin verip cocugumu dogurunca bir universite daha okumak istiyorum. Belki harc parasi yuklu gelecek evliyken, harcliklarimi biriktirip onu odemeyi bile planliyorum sen hem kucuksun hem bekarsin hala onundeki engel ne anlayamadim. Ailenin calistigi iste calismaya devam et bu arada da universiteye hazirlan. Eve geliyorsun yemegin hazir, camasirlarin yikaniyor, is yerinde de yorulmuyorsun sartlarin cok iyi. Herkes yatinca gec yatagina calis bence. Hem calisip hem okuyan o kadar cok insan var ki.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…