- 13 Aralık 2018
- 90
- 7
- 1
- 27
- Konu Sahibi Tiiredgirll
-
- #1
Calisamiyorum ki cunku patronumun yaninda oturuyorum surekli, online olarak da bir yere kadar dayanabiliyorum. Yalniz oldugum vakitlerde acip calistigim zamanlarda da acaba etik mi yaptigim (yani is saatinde ders calismak) diye vicdan azabi cekip birakiyorum. Sadece artik beklentileri karsisinda cok yoruldum. Biraksalar beni belki ben iyi bir yerlere gelicem kendim isteyerek mutlu olacagim uretken olacagim bir yere... Ama boyle yaparak yaptigim, yapmak istedigim cok buyuk bir hataymis gibi yansitip artik calisasim varsa calisamiyorum. E vakit gectikce de aleyhime isleyince iyice cokuyorum artikNeden birilerini suçlayarak vakit kaybediyorsunuz
İş yerinizde zamanı ders çalışmaya istediginiz bölümü kazanmaya gayret rdin
Hem çalışıp hemde okuyan çok insan var
Siz de yaparsınız bukadar zor olmaz size
HeyecandanPeki sınavdan düşük almissiniz ki iki yıllık bir bölümü secmissiniz. Yeterince calismadiginiz için mi yoksa heyecandan mi düşük aldiniz?
Maalesef ki soylersem ifsa ederim kendimi.. Yaotigim isin bana zerre katkisi yok. Olsa bile ben mutlu degilim orada. Iskence cekiyor ruhum.Ne mezunusunuz
Ne iş yapıyorsunuz
Hayaliniz ne ya da şöyle sorayım sınava girip ne okuyacaksın
Bir de çalıştığım yerde herkes büyük demişsin iyi ya işte iş hayatında tecrübesi olanları gözlemle çok şey öğrenirsin
Maalesef ki soylersem ifsa ederim kendimi.. Yaotigim isin bana zerre katkisi yok. Olsa bile ben mutlu degilim orada. Iskence cekiyor ruhum.
Hayalimde bir bolum yok. Tek bir hayalim var o da mutlu olacagim bir egitim hayati istiyorum.
Arkadas cok guzel yazmis .Yapmak istediklerin için ağlayıp birilerinin snei anlamasını beklemek yerine biraz çaba göstermen gerekmiyor mu?
Gir tekrar üniversite sınavına, işin de rahatmış zaten, yaz istediğin bölümün ikinci öğretimini. Hem çalış hem oku bir çok insan gibi.
Oncelikle cevabiniz icin tesekkur ederim, bilmiyprum disardan oyle gozukuyor sanirim ama sadece cok yoruldum, ailemin baskisi sanki kendimde yanlis bir sey yapiyormusum hissi veriyor. Hani bilirisiniz aileler bizim iyiligimizi ister ya.. . Sadece korkuyorum aslinda ailemi karsima alip da ya istedigim yere gelemezsem, ya da kazanamazsam iste bu dusunceler beni engelliyor istiyorum cok istiyorum ama oyle bir bezmisim ki artik kolumu kaldiracak halim yokYeterince isteseydin bugün bu konuyu acmazdin.Bekki acıtacak söylediklerim ama başarısızlığını ailenize yükleyip suçlu arıyorsunuz sadece.
Bak ben aile baskısı ile hiç istemediğim bı bölüm okudum meslek lisesinde.
Ve bizim döneminde direk 2 yıllık üniversiteye geçiş hakkımız vardı.ayni bölümden.
Sene 2005 den bahsediyorum.
O zamanlar şimdiki net gelişmiş değil.Universte sayısı çok az ve daha zor kazanmak.
Ama kesinlikle istemiyordum o bölümden devam etmeyi.
Başka bölüm tercih edemiyorum sınav ile çünkü puanım yarıya düşüyordu.
O zamanlar sistem öyleydi.
Abim başta olmak üzere direttiler.
Sonra ben saçma sapan bölümler işaretlerin onlardan gizli tercih listesi değiştirdim.dolayisiyla 2 yıllık bölüm gelmedi.
Sonra resim kursuna yazdırdım kendimi zorla.
Baya karşı çıktılar..tartıştık neler yaşadım.
Baktılar ki vazgeçmiyor yazdırdılar..Abim çok yüklendi..çok pişman olacaksın dedi.
Ve o sene resim iş öğretmenliği bı kazandım en iyi üniversitelerin birinde.
Hayalimi gerçekleştirdim.
Şimdi 8 yıllık öğretmenim.
Ve sevdiğim işi yapıyorum.
O yüzden bu insan isterse başaramayacağı hiç bişey olmaz.
Buraya konu açıyorlar bazen,üniverste okudum evlendim çocuğum var atamadim çalışamıyorum diye..ben evliykende ve hamileyken kpssye çalışıp atandım.hic kolay olmadı..bide çevre baskısı yaşadım o dönemde.
Epey zorluklar atlattım.cunku atanmayi çok istiyordum.
Bu hayalim uğruna bütün düzenimi bozup bambaşka şehre yerleştik.Esimde yanıma geçiş yapmak zorunda kaldı.
Zorluklar olmadan mutluluk olmaz.
Ben bu kadar cabalamasaydim sürekli suçlu arardım sizin gibi vicdan rahatlatırdim.
Oturun düşünün biraz..Kendinizle yüzlesin ne kadar çaba sarf ettiniz acaba hayalleriniz için??
Aslinda takintidan ziayde ise girdikten sonra farkettim mutlu olmadigimi hayllerimi yarim biraktigimi, okumayi cok seviyorum oysaki, iste kaldikca enerjim daha da cekiliyor bir sure daha burada kalmaliyim ailemin benden maddi beklentisi yok onlar kpss derdindeler. Zaten bu pozoisyonda calismami isremiyorlar birkac ay sonra cikmayi dusunuyorum bende. Sorun ciktiktan sonra ben evde kaldikca babam surekli beni daralticak. Is basvurusuna bakiyor musun, ise basvur gibi... amaci duzgun bir ise girmem ben de iste nasil mucadele edicem bilmiyorumCiddi mana da senin de isteklerinde sıkıntı var. Onlardan bir şey beklemek yerine otur ders çalış, para kazanmaya da devam et. Gir tekrar sinava aldigin puana göre bak bakalim. Artik hemen hemen bütün bolumlerin ikinci ogretimi var. Sabah calisir aksam okula gidersin madem bu kadar okumak istiyorsun.
Ama benim sen de gozlemledigim senin amacin yok, olsa a, b, c meslegini olmak istiyorum ya da su bölümü okumak istiyorum derdin. Senin tek sıkıntın kendine takıntı yapmissin aşağılık kompleksine girmissin. Öncesinde bir terapi almanda fayda var.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?