Artık ölümü bile düşünüyorum... Yardım...

Sylviaaa .!.:

Çok uzun bir yazı olacak ama lütfen sonuna kadar okuyun. Gerçekten yardıma ihtiyacım var...

Eğitimli, bir kaç dil bilen, kültürlü bir kadınım. Bir kaç sene önce sıkıntılı durumlardan geçtim, uzun uzadıya o kısmı anlatmayacağım ama madde bağımlılığı tedavisi gördüm. Tedavimi başarıyla tamamlayıp hastaneden çıktıktan 1 ay sonra biriyle tanıştım. Aslında eskiden hiç hoşlanmadığım tiplerden biriydi, ama ne oldu bilmiyorum kendimi ona deli gibi aşık buldum. Ailem evlenmemi istemedi, eğitim durumlarımız arasında aşırı uç fark vardı, aileler uyuşamazdı kültürel ve sosyal farklar vardı, onlar aşır örf adetçi bir aile, ben ise yurtdışında rahat büyümüş bir insanım, ekonomik durumları ortanın biraz altındaydı ben ise el bebek gül bebek 1 istesem 5 verilen bir ailede biraz şımarık büyüdüm.

Neyse uzatmayalım, ben bu kişiye kaçtım. Bir nikah yaptık. Bu kişi önceden bir evlilik yapmış, 10 yaşında bir çocuğu var. 5 sene cezaevinde kalmış, çocuğuna babaanne bakmış. Çocuk anne ile görüşmüyor. Biz evlendiğimiz günden beri kayınvalidem sürekli bana ters, ama öyle böyle değil.Sen torunumu dövdürüyorsun diye üzerime kaç defa yürüdü ama Allah şahit kaç defa eşim çocuğunu dövmesin diye önüne ben geçtim. Asla ve asla dövdürmedim, kaldı ki öyle bir yapım zaten yok. Aylar geçti, bu sefer ben dayak yemeye başladım. Gidemiyorum da ailemle görüşmüyorum. Gitsem beni bulacak, aileme de zarar verecek. Ben böyle bir kadın haline nasıl geldim...?

Ben asla babamın anneme sesini yükselttiğini bile bilmezken, şimdi koca dayağı yiyen, her gün küfürlere maruz kalan, kayınvalide ve görümce iftirasıyla ağlayan bir kadın haline geldim. 2 defa bebek düşürdüm bu olaylar yüzünden. Evden kaçıp gidemiyorum, çünkü kendisi de evin içinden çalışıyor.

Burada anlatamayacağım o kadar acı ve iğrenç şeyler yaşadım ki şu 2 senede, düşününce bile midem kaldırmıyor, artık ağlayamıyorum. Anlatsam belki kimsenin inanmayacağı şeyler başıma geldi bu dört duvarın içinde...

En son çare diyorum; sessiz sedasız göçüp gitmek mi acaba bu dünyadan....?

Yardım... Lütfen Yardım...

Genişletmek için tıkla...

Sylviaaa .!.:

Çok uzun bir yazı olacak ama lütfen sonuna kadar okuyun. Gerçekten yardıma ihtiyacım var...

Eğitimli, bir kaç dil bilen, kültürlü bir kadınım. Bir kaç sene önce sıkıntılı durumlardan geçtim, uzun uzadıya o kısmı anlatmayacağım ama madde bağımlılığı tedavisi gördüm. Tedavimi başarıyla tamamlayıp hastaneden çıktıktan 1 ay sonra biriyle tanıştım. Aslında eskiden hiç hoşlanmadığım tiplerden biriydi, ama ne oldu bilmiyorum kendimi ona deli gibi aşık buldum. Ailem evlenmemi istemedi, eğitim durumlarımız arasında aşırı uç fark vardı, aileler uyuşamazdı kültürel ve sosyal farklar vardı, onlar aşır örf adetçi bir aile, ben ise yurtdışında rahat büyümüş bir insanım, ekonomik durumları ortanın biraz altındaydı ben ise el bebek gül bebek 1 istesem 5 verilen bir ailede biraz şımarık büyüdüm.

Neyse uzatmayalım, ben bu kişiye kaçtım. Bir nikah yaptık. Bu kişi önceden bir evlilik yapmış, 10 yaşında bir çocuğu var. 5 sene cezaevinde kalmış, çocuğuna babaanne bakmış. Çocuk anne ile görüşmüyor. Biz evlendiğimiz günden beri kayınvalidem sürekli bana ters, ama öyle böyle değil.Sen torunumu dövdürüyorsun diye üzerime kaç defa yürüdü ama Allah şahit kaç defa eşim çocuğunu dövmesin diye önüne ben geçtim. Asla ve asla dövdürmedim, kaldı ki öyle bir yapım zaten yok. Aylar geçti, bu sefer ben dayak yemeye başladım. Gidemiyorum da ailemle görüşmüyorum. Gitsem beni bulacak, aileme de zarar verecek. Ben böyle bir kadın haline nasıl geldim...?

Ben asla babamın anneme sesini yükselttiğini bile bilmezken, şimdi koca dayağı yiyen, her gün küfürlere maruz kalan, kayınvalide ve görümce iftirasıyla ağlayan bir kadın haline geldim. 2 defa bebek düşürdüm bu olaylar yüzünden. Evden kaçıp gidemiyorum, çünkü kendisi de evin içinden çalışıyor.

Burada anlatamayacağım o kadar acı ve iğrenç şeyler yaşadım ki şu 2 senede, düşününce bile midem kaldırmıyor, artık ağlayamıyorum. Anlatsam belki kimsenin inanmayacağı şeyler başıma geldi bu dört duvarın içinde...

En son çare diyorum; sessiz sedasız göçüp gitmek mi acaba bu dünyadan....?

Yardım... Lütfen Yardım...

Genişletmek için tıkla...

parislondonn .!.:

Çok üzüldüm . keşke ailenizi dinleseydiniz gibi laflar etmeye gerek yok siz zaten çoktan anlamissinizdir. Belli ki Eşiniz olacak insan size ilgi çekici renkli gelmiş, bu vakte kadar karşılaştığınız insanlardan farklı olduğu için. Filmlerdeki gibi bi zengin kız fakir oğlan aşkı yaşayacağınızi dusunmussunuz ama iste onlar film. Gerçekler çok aci.
Bence yeniden mutlu olmak için bir şansınız var, ailenizle görüşün af dileyin
Durumu anlatin. Asla size sırt çevirmezler. İyi bir avukat tutun bosanin. Çocukları da almaya çalışın. Hicbir halt yiyemez. Zaten uzaklaştırma kararı çıkarttirabilirsiniz. İntiharı falan düşünmeyin ya, çaresiz değilsiniz . umarım her şey yoluna girer. Yeter ki bir şeyler yapın su durumu değiştirmek için.

Genişletmek için tıkla...

aalizzwell .!.:

çocuk yok ortada ztn, olmadan kurtulsa bari konu sahibi

Genişletmek için tıkla...

Sylviaaa .!.:

Kendi isteğimle hamile kaldığımı söylemedim ki...?

Genişletmek için tıkla...