aşağılanmaktan bıktım artık... yok oluyorum

merhaba, benim de içimi dökmeye ihtiyacım var. 23 yaşında parçalanmış bir ailenin çocuğuyum. Evimizde hiç huzur olduğunu hatırlamam ve bunun çoğu zaman tüm sebebi annemdir. Her zaman huzursuz,gergin,mutsuz bir insan. Psikolojisi bozuk, antidepresan kullanıyor yıllardır ama alttan almaktan çok yoruldum. Sürekli beni aşağılıyor, başkasının yanında benim için etmediği hakaret kalmıyor, insanların yanında yüzüm düşmesin ağlamayayım diye zor tutuyorum kendimi. Şu yaşımda kendi annem tarafından aşağılanmak o kadar ağırıma gidiyor ki. İnsanlar da "boşver umursama" diye beni telkin ediyor. ben ve kardeşim annemle yaşıyoruz şu an üniversitede olduğum için yaz tatili ve sömestr tatili hariç eve gelmiyorum ama bana yaptığı psikolojik baskının aynısını kardeşime yaptığını düşününce uzakta bile olsam kafam rahat olmuyor. Bize bir saniye huzur vermez, sürekli "iş yapın", "kalkın oturmayın" diye söylenir.
Yaşadıklarımı kimseye anlatamıyorum, insanlar beni çok gamsız ve mutlu biri olarak görüyor ama içten içe tükendiğimi hissediiyorum. Ona karşı sakin olmaya çalışıyorum çünkü ben karşılık verdikçe işler daha kötü oluyor. Daha önce intihar bile etti. Böyle bir insanla yaşamak gerçekten zor. O benim annem, bunu inkar edemem yok sayamam ama bana yaşattıkları da artık çok ağır geliyor. Kaldıramıyorum. Antidepresan kullanmayı bile düşünüyorum.

Doktor niye antidepresan verdi, ne sorunu olduğunu söyledi ? Ya da ne yaşadı da psikolojisi bozuldu ? Bilirsek belki daha çok yardımcı olabiliriz.

Annen ilaçlarını düzenli alıyor mu,doktor kontrollerine gidiyor mu ? Tedavi altındaysa ve ilaç kullanıyorsa düzelmesi gerekirdi.
Yeri geldiğinde karşısında durup geri püskürtmelisin bence.İleri gittiği zaman,ileri gittiğini belirtip sınır çizmeye çalış.
Annene biraz korku sal,böyle devam ederse kardeşini de alıp gidebileceğini hissettir.
Güçlü durmaya çalış,Allah yardımcın olsun.