Çok teşekkür ederim, yardımcı olmaya çalışan tüm arkadaşlara. Saolun.
Size şöyle bir açıklama yapayım o zaman: Eşim, iyi meslek sahibi, yakışıklı, efendi, ailesine bağlı(kendi ailesine de :)), ben ne dersem yapan biri. Beni çok sevdiğini söylüyor her seferinde, senin için ölürüm vs diyor ama sevgisini hissettiremiyor. Örnek verecek olursam, daha ilk evlendiğmiz zamanlardı uzanıp film izleyelim dedim, ben de koluna uzandım ve ilk tepkisi kolum ağrıdı diyip çekmek olmuştu. Bir yere yemeğe gittiğimizde sadece yemek yerdi benle ben söylemeden ilgilenmezdi, gözlerimin içine bakmazdı ama beni görmek için taa kaç km yoldan zor şartlarda gelirdi. Peşimden ayrılmazdı. Her gün her dk arardı ama tel.de çok uzun konuşamazdı. Hele ilk tanıştığımız zamanlarda niyetini de belli ettiği halde elimi bile tutmadı. Açıkçası sevgili gibi hiç yaklaşamadı bana, kendisiyle olmayacağın anlayıp bunu ona söylediğimde gözleri dolardı ben de dayanamaz yine barışırdım
Kısacası, biraz asosyal bir yapısı var ve bu evliliğine de yansıyor. Benim ona aşık olmamdaki sebep onu tanımadan, yakışıklı efendi iyi meslek sahibi biri olarak görüp sanırım gözümde büyütmemdi. Sevmemin sebebi ise bana iyi davranması ve beni hiç bırakmamasıydı. Hala da öyledir. Şimdi buldu da bunuyor falan demeyin çünkü herşey sevgiyle ve iyi insan olmakla da olmuyormuş
Çünkü eşim çok pasif-ti
( ailesine karşı özellikle de. ılk evlendiğimizden beri hatta nişanımızdan beri her şeye karıştılar, nezaketle bile karışılmasını pek istemediğimi belirtsem hemen alınıp darılıp olay yaptılar. Oturacağım evi, kullanacağım eşyaları bile seçtiler ve eşim gıkını çıkaramadı. Benim ailem de tam tersi hiç bir şeye karışmaz o kadar ki bu duruma bile karışmadı ve onların gözünde kaçırılmaz bir damat adayı olduğu için(efendi, beni seven, iyi meslek sahibi), boşver sesini çıkarma ne olacak ileride değiştirirsin gibi klasik iyi niyetli ama sonucunu düşünmeden yaklaştılar. Hala da öyledir, mutsuzsan ayrıl diyemezler, idare et diyip dururlar. Neyse.. Şimdi ailesiyle eskisi kadar konuşmuyorum nezaketli bir mesafe koydum, arayıp sormuyorum ama gittiğimde de hiç birşey demiyorum, surat asmıyorum, hiç birşey yokmuş gibi huylarına gitmeye çalışıyorum, birşey derlerse cevap vermiyorum ama tüm bu sorunlar içimde çok şey bitirdi. Eşime karşı soğuma sebebimde onun bu durumlara çok pasif kalmasıydı. Tek çocuk ve otoriter bir ailede yetiştiği için böyle olmuş sanırım. Hiç birşey beceremiyor ne yazıkki hatta evlendikten sonra uzun bir süre o yüzden bakire kaldım, onu da kendim hallettim diyeyim size. Üstelik, doktor olan kendisiyken ve hala ailesi kızım kısırsan git tedavi göre getiriyor PES
(( Tüm bu ailevi nedenler, pasifliği, sessiz duruşu, sevgisini gösteremeyişi, beceriksizliği kendisinden soğumamı sağladı. Çok oturup konuşup rahatsızlıklarımı paylaştım ve o da çaba sarfedeceğini söyledi. Evet, eskisi kadar pasif biri değil artık(ailesine karşı hariç), rahatsızlık duyduğum şeyleri düzeltmeye çalışıyor, bana kahvaltı hazırlar getirir ütüsünü yapmayı öğrendi hiç birşey demez ki yoğun bir ortamda çalışıyor, bana sevgisini daha göstermeye çalışıyor ama benim içimdeki kırgınlık ya da beklentilerimde uğradığım hayal kırıklığı o kadar büyüktü ki beni kendisinden soğuttu. Onu insan olarak seviyorum, çünkü sevilmeeycek biri değil ama koca ya da bir erkek olarak aşık değilim ne yazık ki ama kırıldığım için kızgınlıktan mı böyle hissediyorum onu da bilmiyorum
Şimdi diyeceksiniz ki böyle hissettiğin bir adamdan niye çocuk düşünüyorsun?
( Cevabı şu: Mantıklı düşünmeye çalıştığım için. O yüzden aşk mı mantık mı derken, neye göre mantık aramamız lazım diye sormuştum yukarıda. Şöyle bir mantık yürütürsem: ailesine bağlı, sakin, klasik kötü alışkanlıkları olmayan, şiddet yanlısı olmayan, bana saygılı, maddi problemim olmadığı, yakışıklı iyi meslek sahibi, saygın bir babadan çocuk yapmak mı? Aşk ve her daim mutluluk olmasa da HUZURLU bir ortamda büyeyecek bir çocuk mu yani. Yoksa, aşık olacağım ve bana kendi sevgisini aşkını hissettirecek ama sonunun ne olacağını bilemediğim bir ortama mı çocuk getirmem gerektiği? Yaşım da çocuk için çok genç değil artık ve karşıma istediğim gibi birinin çıkıp çıkamyacağı da meçhul. Hayallerle de yaşamak istemiyorum, o yüzden kafam çok karışık.
Buraya yazmak içimi rahatlattı ama sizi sıktıysam kusura bakmayın. Yardımcı olmaya çalışan tüm arkadaşlara şimdiden içtenlikle teşekkür ediyorum.
Allah hepinizi mutlu kılsın.