- 13 Kasım 2020
- 1.912
- 3.046
- 83
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
-
- #1
Herkese merhaba,
Bazen aşırı alıngan mıyım insanlar mı beni sinirlendiriyor karar veremiyorum. Örnek vermek gerekirse en basiti bugün annemle konuşuyordum, annemin de tanıdığı yakın arkadaşımın bir yerden burs kazandığını hevesli hevesli anlatıyordum bu arada yakın bir zamanda ben de bir yerden burs aldım. Neyse bana dedi ki “ama onunki iyi bir şey yani” ben de dedim ki ne demek bu şimdi, dedi ki bir şey demek değil onun için iyi olur diye dedim. E benimki kötü mü ne demek istiyorsun yani diye sordum, senle ne alakası var diyor ben de ne ile alakası var peki ne demek bu, bu cümleden anlamam lazım dedim tartıştık biraz kapattım telefonu. Sonra bana diyor ki sen hep benim laflarımın altından başka bir şey arıyorsun ben öyle demek istemiyorum, sen farklı anlam çıkarıyorsun. Moralim o kadar bozuldu ki. Tebrik ederim ne güzel de kapat işte konuyu. sürekli böyle ya, yaptığım hiçbir şeyde tam olarak takdir edildiğimi hissetmiyorum. Çocukluğumdan beri sürekli bi kıyas. Mesela çok eski bi komşumuz gelmişti,ben bebekken başka komşunun çocuğu renkleri öğrenmiş ben öğrenemedim diye delirmiş annem. Şimdi öyle o kadar yapmıyor ama böyle küçük küçük şeylerle moralimi bozuyor. Çocukluğumda hep derdi ki, bir şeyi mükemmel yapamayacaksan yapma. O yüzden mesela çoğu şeye başlamaya korkarım. Kötü olur diye yapmak istemem. Ben A noktasına gideyim başkası B’ye gitsin annem diyor ki, aa A noktası çok çok daha iyi.
Ve yaptığım, başardığım şeylerde hiçbir zaman kesin bir tatminlik duygusu, mutluluk, başarı hissedemiyorum.
Hep olmadığım yerde daha mutlu olurum, yapmadığım işler daha güzel gibi geliyor.
Ama bu alınganlık konusu, bu meseleden bağımsız hep böyle ilerliyor. Biri bir şey söylediği zaman”neden öyle dedin ki şimdi” diye soruyorum ve mesela o içimde yara oluyor. Bunu aşmak için terapi de aldım sayılır ama hiç de faydası olmadı. Nasıl kurtulcam bu düşüncelerden insanların fikirlerinden bağımsız yaşamaya ne zaman başlayacağım bilmiyorum
Bazen aşırı alıngan mıyım insanlar mı beni sinirlendiriyor karar veremiyorum. Örnek vermek gerekirse en basiti bugün annemle konuşuyordum, annemin de tanıdığı yakın arkadaşımın bir yerden burs kazandığını hevesli hevesli anlatıyordum bu arada yakın bir zamanda ben de bir yerden burs aldım. Neyse bana dedi ki “ama onunki iyi bir şey yani” ben de dedim ki ne demek bu şimdi, dedi ki bir şey demek değil onun için iyi olur diye dedim. E benimki kötü mü ne demek istiyorsun yani diye sordum, senle ne alakası var diyor ben de ne ile alakası var peki ne demek bu, bu cümleden anlamam lazım dedim tartıştık biraz kapattım telefonu. Sonra bana diyor ki sen hep benim laflarımın altından başka bir şey arıyorsun ben öyle demek istemiyorum, sen farklı anlam çıkarıyorsun. Moralim o kadar bozuldu ki. Tebrik ederim ne güzel de kapat işte konuyu. sürekli böyle ya, yaptığım hiçbir şeyde tam olarak takdir edildiğimi hissetmiyorum. Çocukluğumdan beri sürekli bi kıyas. Mesela çok eski bi komşumuz gelmişti,ben bebekken başka komşunun çocuğu renkleri öğrenmiş ben öğrenemedim diye delirmiş annem. Şimdi öyle o kadar yapmıyor ama böyle küçük küçük şeylerle moralimi bozuyor. Çocukluğumda hep derdi ki, bir şeyi mükemmel yapamayacaksan yapma. O yüzden mesela çoğu şeye başlamaya korkarım. Kötü olur diye yapmak istemem. Ben A noktasına gideyim başkası B’ye gitsin annem diyor ki, aa A noktası çok çok daha iyi.
Ve yaptığım, başardığım şeylerde hiçbir zaman kesin bir tatminlik duygusu, mutluluk, başarı hissedemiyorum.
Hep olmadığım yerde daha mutlu olurum, yapmadığım işler daha güzel gibi geliyor.
Ama bu alınganlık konusu, bu meseleden bağımsız hep böyle ilerliyor. Biri bir şey söylediği zaman”neden öyle dedin ki şimdi” diye soruyorum ve mesela o içimde yara oluyor. Bunu aşmak için terapi de aldım sayılır ama hiç de faydası olmadı. Nasıl kurtulcam bu düşüncelerden insanların fikirlerinden bağımsız yaşamaya ne zaman başlayacağım bilmiyorum
Son düzenleme: