- 18 Temmuz 2019
- 2.083
- 3.939
Merhaba herkese.
Benim 1 yaşında kızım var. Elimden geldiği kadar iyi bi anne olmaya çalışıyorum ama sanırım biraz abartıp kızımın üzerine çok düşüyorum.
Biz 3 kız kardeşiz babam üzerimize titrerdi.Nefes aldırmazdı yattınız mı , kalktınız mı, gece defalarca odamıza girer bizi kontrol ederdi. 30 yaşıma geldim neredeyse hala dışarda yağmur yağarken dışarı çıktığımda huzursuz olur hasta olucam diye.
Bende ister istemez ailemden gördüklerimi uyguluyorum sanırım. Okuyan bir anneyim doğruyu yanlışı ayırt edip , kötü yönlermi törpülemeye , iyi yönlerimi arttırmaya çalışıyorum.
Zorla yemek yedirmem istemezse bırakırım. Uyku konusunda zorlamam ama bi düzenimiz vardır uykusu olduğunu bilirim ve uykuya direnirsr ağlatmam fakat oyunla bir şekilde uyumaya ikna eder uyuturum.
Titiz düzenli biriyim. Evin derli toplu olsun isterim dağınıklığa gelemem ama kızım oynarken rahtsız olmam o uyuduğunda mutlaka toplarım ama yada onun oynadığı oda dağılsada diğer odalar derli toplu olmalı.
Asıl sorunuma geleyim fazla uzattım. Çocuğum düşecek yada hasta olacak diye ödüm kopuyor. Sürekli gözüm üzerinde o yemek yemeden ben yiyemem. Kimseye güvenmem bırakamam . Bıraksam da gittiğim yerde huzur bulamam kendimi yer bitiririm.
Çocuk laminanta gitse alır halıya otuttururum. Tv sehpasına gitse ordan alır başka yere koyarım. Yada ne bileyim işte çocuğu düşmesin zarar görmesn diye sürekli kısıtlıyorum gibi birşey gönlünce keşfedemiyor hiçbirşeyi. Bunları yaparken kızarak yada fevri yapmıyorum. Sakince sevecen olmaya çalışıyorum
. Bu durumu farkeden beni uyaran kişi eşimdi . Birkaç kez kayınpederimde söyledi. Kızım işte bırak çocuğu özgürce gezsin çok müdahale etme. İşte bu kadar koruma hasta olsun , olucak, antikor üretsin vücudu bağışıklık kazansın vs. Başta kızmıştım niye bunları söylüyor çocuğuma en iyi ben bakarım ben bilirim en doğrusunu diye.
Ama sonradan düşündüm ve haklı ! Netten birkaç şey okudum bu tarz yetişen çocuklar aileye bağımlı olur ilerde şu şu sorunları yaşar diye. Ve üzüldüm açıkçası ben iyi ebeveyn olmak için didinirken meğer kötülük yapıyormuşum çocuğuma.
Evet hatayı düzeltmek için önce farketmek gerek çok şükür farkındayım ama nasıl düzelteceğim. Tamam şimdi ki sorun bırak rahatça gezsin keşfetsin düşerse de birşey olmaz çocuk düşe kalka büyüyecek. Peki ya sonra? Çocuğum büyüdüğündü onun sorunları değişecek ama ben aynı benim mükemmelliyetçi , kontrolcü anne. Arkadaşların da kalmak istediğinde, okulda canını sıkan birşey olduğunda , o zaman nasıl davranıcam Uzun oldu cidden , vakit ayırıp okuyanlara çok teşekkür ediyorum. Sizden ricam ne yapmam gerektiğini bilmiyorum bana tavsiye vermeniz.
Benim 1 yaşında kızım var. Elimden geldiği kadar iyi bi anne olmaya çalışıyorum ama sanırım biraz abartıp kızımın üzerine çok düşüyorum.
Biz 3 kız kardeşiz babam üzerimize titrerdi.Nefes aldırmazdı yattınız mı , kalktınız mı, gece defalarca odamıza girer bizi kontrol ederdi. 30 yaşıma geldim neredeyse hala dışarda yağmur yağarken dışarı çıktığımda huzursuz olur hasta olucam diye.
Bende ister istemez ailemden gördüklerimi uyguluyorum sanırım. Okuyan bir anneyim doğruyu yanlışı ayırt edip , kötü yönlermi törpülemeye , iyi yönlerimi arttırmaya çalışıyorum.
Zorla yemek yedirmem istemezse bırakırım. Uyku konusunda zorlamam ama bi düzenimiz vardır uykusu olduğunu bilirim ve uykuya direnirsr ağlatmam fakat oyunla bir şekilde uyumaya ikna eder uyuturum.
Titiz düzenli biriyim. Evin derli toplu olsun isterim dağınıklığa gelemem ama kızım oynarken rahtsız olmam o uyuduğunda mutlaka toplarım ama yada onun oynadığı oda dağılsada diğer odalar derli toplu olmalı.
Asıl sorunuma geleyim fazla uzattım. Çocuğum düşecek yada hasta olacak diye ödüm kopuyor. Sürekli gözüm üzerinde o yemek yemeden ben yiyemem. Kimseye güvenmem bırakamam . Bıraksam da gittiğim yerde huzur bulamam kendimi yer bitiririm.
Çocuk laminanta gitse alır halıya otuttururum. Tv sehpasına gitse ordan alır başka yere koyarım. Yada ne bileyim işte çocuğu düşmesin zarar görmesn diye sürekli kısıtlıyorum gibi birşey gönlünce keşfedemiyor hiçbirşeyi. Bunları yaparken kızarak yada fevri yapmıyorum. Sakince sevecen olmaya çalışıyorum
. Bu durumu farkeden beni uyaran kişi eşimdi . Birkaç kez kayınpederimde söyledi. Kızım işte bırak çocuğu özgürce gezsin çok müdahale etme. İşte bu kadar koruma hasta olsun , olucak, antikor üretsin vücudu bağışıklık kazansın vs. Başta kızmıştım niye bunları söylüyor çocuğuma en iyi ben bakarım ben bilirim en doğrusunu diye.
Ama sonradan düşündüm ve haklı ! Netten birkaç şey okudum bu tarz yetişen çocuklar aileye bağımlı olur ilerde şu şu sorunları yaşar diye. Ve üzüldüm açıkçası ben iyi ebeveyn olmak için didinirken meğer kötülük yapıyormuşum çocuğuma.
Evet hatayı düzeltmek için önce farketmek gerek çok şükür farkındayım ama nasıl düzelteceğim. Tamam şimdi ki sorun bırak rahatça gezsin keşfetsin düşerse de birşey olmaz çocuk düşe kalka büyüyecek. Peki ya sonra? Çocuğum büyüdüğündü onun sorunları değişecek ama ben aynı benim mükemmelliyetçi , kontrolcü anne. Arkadaşların da kalmak istediğinde, okulda canını sıkan birşey olduğunda , o zaman nasıl davranıcam Uzun oldu cidden , vakit ayırıp okuyanlara çok teşekkür ediyorum. Sizden ricam ne yapmam gerektiğini bilmiyorum bana tavsiye vermeniz.