Aşırı Korumacı Ebeveynlik

Merhaba herkese.
Benim 1 yaşında kızım var. Elimden geldiği kadar iyi bi anne olmaya çalışıyorum ama sanırım biraz abartıp kızımın üzerine çok düşüyorum.
Biz 3 kız kardeşiz babam üzerimize titrerdi.Nefes aldırmazdı yattınız mı , kalktınız mı, gece defalarca odamıza girer bizi kontrol ederdi. 30 yaşıma geldim neredeyse hala dışarda yağmur yağarken dışarı çıktığımda huzursuz olur hasta olucam diye.
Bende ister istemez ailemden gördüklerimi uyguluyorum sanırım. Okuyan bir anneyim doğruyu yanlışı ayırt edip , kötü yönlermi törpülemeye , iyi yönlerimi arttırmaya çalışıyorum.
Zorla yemek yedirmem istemezse bırakırım. Uyku konusunda zorlamam ama bi düzenimiz vardır uykusu olduğunu bilirim ve uykuya direnirsr ağlatmam fakat oyunla bir şekilde uyumaya ikna eder uyuturum.
Titiz düzenli biriyim. Evin derli toplu olsun isterim dağınıklığa gelemem ama kızım oynarken rahtsız olmam o uyuduğunda mutlaka toplarım ama yada onun oynadığı oda dağılsada diğer odalar derli toplu olmalı.
Asıl sorunuma geleyim fazla uzattım. Çocuğum düşecek yada hasta olacak diye ödüm kopuyor. Sürekli gözüm üzerinde o yemek yemeden ben yiyemem. Kimseye güvenmem bırakamam . Bıraksam da gittiğim yerde huzur bulamam kendimi yer bitiririm.
Çocuk laminanta gitse alır halıya otuttururum. Tv sehpasına gitse ordan alır başka yere koyarım. Yada ne bileyim işte çocuğu düşmesin zarar görmesn diye sürekli kısıtlıyorum gibi birşey gönlünce keşfedemiyor hiçbirşeyi. Bunları yaparken kızarak yada fevri yapmıyorum. Sakince sevecen olmaya çalışıyorum
. Bu durumu farkeden beni uyaran kişi eşimdi . Birkaç kez kayınpederimde söyledi. Kızım işte bırak çocuğu özgürce gezsin çok müdahale etme. İşte bu kadar koruma hasta olsun , olucak, antikor üretsin vücudu bağışıklık kazansın vs. Başta kızmıştım niye bunları söylüyor çocuğuma en iyi ben bakarım ben bilirim en doğrusunu diye.
Ama sonradan düşündüm ve haklı ! Netten birkaç şey okudum bu tarz yetişen çocuklar aileye bağımlı olur ilerde şu şu sorunları yaşar diye. Ve üzüldüm açıkçası ben iyi ebeveyn olmak için didinirken meğer kötülük yapıyormuşum çocuğuma.
Evet hatayı düzeltmek için önce farketmek gerek çok şükür farkındayım ama nasıl düzelteceğim. Tamam şimdi ki sorun bırak rahatça gezsin keşfetsin düşerse de birşey olmaz çocuk düşe kalka büyüyecek. Peki ya sonra? Çocuğum büyüdüğündü onun sorunları değişecek ama ben aynı benim mükemmelliyetçi , kontrolcü anne. Arkadaşların da kalmak istediğinde, okulda canını sıkan birşey olduğunda , o zaman nasıl davranıcam Uzun oldu cidden , vakit ayırıp okuyanlara çok teşekkür ediyorum. Sizden ricam ne yapmam gerektiğini bilmiyorum bana tavsiye vermeniz.

Evde ona zarar verebilecek seyleri kaldirin.sivri yerler icin onleminizi alin.dusecekte kalkacakta cok abartmayin.cocugunuzu da en iyi siz bilirsiniz cokta cevre laflara takilmayin.mesela benim kizim cok hareketliydi her kez dusecek diye bir panik olurdu ama ben nerden dusup nerden dusmeyeceğini bilrdim.

Ahmet Naç ın bir kitabı var. "Beni Bu Kadar Sevme Anne" isimli. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Zor olan kabullenme kısmı. Bence siz bu durumu halledersiniz.

Size bagimli hic biseyi kendi beceremeyen bir insan olur kızınız..bence çok haklı Eşin..tabi ki dikkat edeceksin zarar gelmesin diye ama ufak tefek düşmeler olur bırakın kendi kalkmayı öğrensin..kar yağınca dışarı cikarin kar in nasil bisey olduğunu kesfetsin üşüsun biraz bünyesi sağlam olsun..elleri ayakları toprağa değsin kedi köpek sevsin vs..bu kadar korumacılık iyi degil gerçekten.

Bağımlı kişilik, ya korumaci ya ilgisiz anne kaynaklıdır diye biliyorum.
Bir PDR uzmanı şöyle demişti: çok gerilseniz bile çocuğu sıkıştırmak yerine, biri onu uzerse ona "bu seni üzdü galiba", "bunu yapman daha sağlıklı olur ne dersin" gibi cümleler kurmakla yetinin. Ona doğruyu söyleyin, onu gozlemleyin ama üzerinde baskı hissedecek şekilde ısrar etmeyin, zorlamayin

evde gerekli güvenlik önlemlerini alarak kızınızı serbest bırakmalısınız. özerkliğini engellememeniz gerekiyor gerçekten de ileride size bağımlı biri haline gelir bu kadar korumacılık çok fazla

Tabii ki lise bitimine kadar arkadaşında falan kalamaz. Orda haklı buldum sizi sadece. Her şeyi de en iyi annesi ya da babası bilmez. Anne, baba olduk diye öğrenmeyle ilgili gelişimle ilgili psikoloji yuklenmiyor kimseye. Okumak ve deneyimle elde ediliyor. Yani çoğu kişi bu tavırda en iyi ben bilirim, ej çok ben düşünürüm diye. Bunu fark etmenize sevindim. Ben de kızım küçükken düşme konusunda çok endiseliydim. Aştım bir şekilde. Kendiniz aşamazsanız bir uzmandan yardım alın.

kadersizsanssz .!.:

evde gerekli güvenlik önlemlerini alarak kızınızı serbest bırakmalısınız. özerkliğini engellememeniz gerekiyor gerçekten de ileride size bağımlı biri haline gelir bu kadar korumacılık çok fazla

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibinin yazdıklari bana çok çok abartı gelmedi , birçok anne gibi diye düşündüm. Sizler neler yapıyorsunuz, fikir almak amacıyla sorabilir miyim? Mesela ne kadar rahatsıniz, nelerde müdahale edersiniz?

askitotomsu .!.:

Konu sahibinin yazdıklari bana çok çok abartı gelmedi , birçok anne gibi diye düşündüm. Sizler neler yapıyorsunuz, fikir almak amacıyla sorabilir miyim? Mesela ne kadar rahatsıniz, nelerde müdahale edersiniz?

Genişletmek için tıkla...

ben anne değilim ondan dolayı da bana fazla abartı gelmiş olabilir ama çocuk düşmesin diye sürekli kısıtlıyorum istediği gibi keşfedemiyor hiçbir şeyi demiş bu kısımdan dolayı konu sahibinin biraz panik ve müdahaleci bir yapıda olduğunu düşündüm. ileride çocuğum olursa tabii ki de gerekli yerlerde müdahale ederim ama her hareketini izleyip de şunu yapma oraya gitme diyeceğimi sanmıyorum. onun yerine bence evdeki tehlikeli olabilecek şeyleri kaldırıp çocuğu daha özgürce bırakmak gerekiyor

susamam .!.:

Ahmet Naç ın bir kitabı var. "Beni Bu Kadar Sevme Anne" isimli. Okumanızı şiddetle tavsiye ederim. Zor olan kabullenme kısmı. Bence siz bu durumu halledersiniz.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim . Yarın kitapçıya gidecektim alıp okuyacağım.

kadersizsanssz .!.:

ben anne değilim ondan dolayı da bana fazla abartı gelmiş olabilir ama çocuk düşmesin diye sürekli kısıtlıyorum istediği gibi keşfedemiyor hiçbir şeyi demiş bu kısımdan dolayı konu sahibinin biraz panik ve müdahaleci bir yapıda olduğunu düşündüm. ileride çocuğum olursa tabii ki de gerekli yerlerde müdahale ederim ama her hareketini izleyip de şunu yapma oraya gitme diyeceğimi sanmıyorum. onun yerine bence evdeki tehlikeli olabilecek şeyleri kaldırıp çocuğu daha özgürce bırakmak gerekiyor

Genişletmek için tıkla...

Bir an kendimi çok pimpirikli sanmıştım
Şimdi anlaşıldı, teşekkür ederim

askitotomsu .!.:

Bir an kendimi çok pimpirikli sanmıştım
Şimdi anlaşıldı, teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

anne olmadığım için anlamıyorum sanırım benim annem de aşırı korumacıydı ben de ileride nasıl olurum bilemem

dr_yad .!.:

Tabii ki lise bitimine kadar arkadaşında falan kalamaz. Orda haklı buldum sizi sadece. Her şeyi de en iyi annesi ya da babası bilmez. Anne, baba olduk diye öğrenmeyle ilgili gelişimle ilgili psikoloji yuklenmiyor kimseye. Okumak ve deneyimle elde ediliyor. Yani çoğu kişi bu tavırda en iyi ben bilirim, ej çok ben düşünürüm diye. Bunu fark etmenize sevindim. Ben de kızım küçükken düşme konusunda çok endiseliydim. Aştım bir şekilde. Kendiniz aşamazsanız bir uzmandan yardım alın.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim. Evet herşeyi ben bilirim ile bir yere varılmıyor.

kadersizsanssz .!.:

anne olmadığım için anlamıyorum sanırım benim annem de aşırı korumacıydı ben de ileride nasıl olurum bilemem

Genişletmek için tıkla...

Ben de bizimkilerden almışım, torpulemeye çalışıyorum

Vaveyylla .!.:

Merhaba herkese.
Benim 1 yaşında kızım var. Elimden geldiği kadar iyi bi anne olmaya çalışıyorum ama sanırım biraz abartıp kızımın üzerine çok düşüyorum.
Biz 3 kız kardeşiz babam üzerimize titrerdi.Nefes aldırmazdı yattınız mı , kalktınız mı, gece defalarca odamıza girer bizi kontrol ederdi. 30 yaşıma geldim neredeyse hala dışarda yağmur yağarken dışarı çıktığımda huzursuz olur hasta olucam diye.
Bende ister istemez ailemden gördüklerimi uyguluyorum sanırım. Okuyan bir anneyim doğruyu yanlışı ayırt edip , kötü yönlermi törpülemeye , iyi yönlerimi arttırmaya çalışıyorum.
Zorla yemek yedirmem istemezse bırakırım. Uyku konusunda zorlamam ama bi düzenimiz vardır uykusu olduğunu bilirim ve uykuya direnirsr ağlatmam fakat oyunla bir şekilde uyumaya ikna eder uyuturum.
Titiz düzenli biriyim. Evin derli toplu olsun isterim dağınıklığa gelemem ama kızım oynarken rahtsız olmam o uyuduğunda mutlaka toplarım ama yada onun oynadığı oda dağılsada diğer odalar derli toplu olmalı.
Asıl sorunuma geleyim fazla uzattım. Çocuğum düşecek yada hasta olacak diye ödüm kopuyor. Sürekli gözüm üzerinde o yemek yemeden ben yiyemem. Kimseye güvenmem bırakamam . Bıraksam da gittiğim yerde huzur bulamam kendimi yer bitiririm.
Çocuk laminanta gitse alır halıya otuttururum. Tv sehpasına gitse ordan alır başka yere koyarım. Yada ne bileyim işte çocuğu düşmesin zarar görmesn diye sürekli kısıtlıyorum gibi birşey gönlünce keşfedemiyor hiçbirşeyi. Bunları yaparken kızarak yada fevri yapmıyorum. Sakince sevecen olmaya çalışıyorum
. Bu durumu farkeden beni uyaran kişi eşimdi . Birkaç kez kayınpederimde söyledi. Kızım işte bırak çocuğu özgürce gezsin çok müdahale etme. İşte bu kadar koruma hasta olsun , olucak, antikor üretsin vücudu bağışıklık kazansın vs. Başta kızmıştım niye bunları söylüyor çocuğuma en iyi ben bakarım ben bilirim en doğrusunu diye.
Ama sonradan düşündüm ve haklı ! Netten birkaç şey okudum bu tarz yetişen çocuklar aileye bağımlı olur ilerde şu şu sorunları yaşar diye. Ve üzüldüm açıkçası ben iyi ebeveyn olmak için didinirken meğer kötülük yapıyormuşum çocuğuma.
Evet hatayı düzeltmek için önce farketmek gerek çok şükür farkındayım ama nasıl düzelteceğim. Tamam şimdi ki sorun bırak rahatça gezsin keşfetsin düşerse de birşey olmaz çocuk düşe kalka büyüyecek. Peki ya sonra? Çocuğum büyüdüğündü onun sorunları değişecek ama ben aynı benim mükemmelliyetçi , kontrolcü anne. Arkadaşların da kalmak istediğinde, okulda canını sıkan birşey olduğunda , o zaman nasıl davranıcam Uzun oldu cidden , vakit ayırıp okuyanlara çok teşekkür ediyorum. Sizden ricam ne yapmam gerektiğini bilmiyorum bana tavsiye vermeniz.

Genişletmek için tıkla...

Hiç birşey mükemmel olamaz maalesef bu hayatta o yüzden kendinizi ve çevrenizdekileri yormayın ...
Birde şunu söyleyin ne zaman aşşırı dikkatli ve özenli davransam çocuğumun başına bi kaza geldi yada hastalandı bende bıraktım artık daha rahatım bu konuda sakınılan göze çöp batar Allah'ım hep mutlu günler göstersin inşallah

Sizin rahat olduğunuz kadar çocugunuzda rahat olacak emin olun. Aslında düştüğünde belki canı cok acımayacak ama sizin tepkinizden o da daha fazla hassaslasip acı duyabilir. Benim de kızım 2 yasina giricek. Ben bu konularda çok çok çok rahat bir anneyim. Kendi annem kayinvalidem bie rahatligima şaşırır. Düşe kalka büyüdü mu evet ama tabi kafa göz yarmasın diye de önlem aldık. Ama olacagi var iste hic tahmin edemeyecegimiz yerden dudagini dis etini yardi. Şimdi düşünce ay düştüm düştüm anne kalktım ama acımadı der. Ama ben yine de mesela elini bacağını öperim. Umursamıyor gibi olmayayım diye. Canın acıdı mi diye sorarim. Düştüğü gibi kalkmasını da öğreniyor cocuk. Eğer çok cani yanarsa zaten agliyor, veya gelip elim acıdı öp anne diyor. Kendi başına koltuk tepesine masaya çıkar eder. Sandalyeyi masanın yanların koyarim inerken bas diyorum şimdiye kadar masadan uçmadı. Bir kac kez gosterdim nasil inecegini ve sonra kendisi de yöntemler bularak uyguladi. Annemlerin akli gidiyor masanın tepesindeyken ama kızım tedbirli etrafta sandalye yoksa inmeye çalışmaz bile gibi gibi... zamanla da zaten oturmaya başlıyor böyle şeyler çocukta. Gözünüz kulaginiz her daim cocukta olsun. Ama her hareketine ayaklanıp koşturmayın. Boş yerlere battaniye yolluk vs atin istediği yere otursun oynasın. Hem evler oyle eskisi giib betonda degilki soğuk olsun. 2 kat eşofman çorap giydirin tamamdir.

Asiri korumaci olmak aslinda cocugun iyiligine degil. Daha cok cocuga kotuluk yapmis oluyorsunuz farkinda degilsiniz. Bastirimis, sindirilmis, ozguvensiz oluyor o zaman cocuk. Oysa duse kalka hayata tutunanlar hayatta daha basarili oluyor. Ya da mesela belki kotu bir benzetme ama yalin ayak cop toplayan cocuklar bagisiklik sistemleri daha cok gelistigi icin midir bilmem daha az hasta oluyor. Asiri korunan cocuk daha kolay hasta oluyor, daha hassas oluyor ve biliyorlar ki her hata yaptiklarinda anneleri arkalarini toplar. Bu yuzden buyumuyorlar, hep cocuk kaliyorlar. Oysa hata yapa yapa ogrenir insan. Cok kontrolcu olmamak lazim. Aşırı ilgisizlik de dogru degil, evet. Nasil desem ipler hep elinizde olsun ama ipleri biraz gevsek tutun. Birakin nefes alsin cocuk. Birakin hata yapsin. Ozguvenini kazansin.

askitotomsu .!.:

Bir an kendimi çok pimpirikli sanmıştım
Şimdi anlaşıldı, teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

benim için hala pimpiriklisiniz konu sahibesinin anlattıkları normal geldiyse:)

Vaveyylla .!.:

Çocuğum büyüdüğündü onun sorunları değişecek ama ben aynı benim mükemmelliyetçi , kontrolcü anne.

Genişletmek için tıkla...

Vaveyylla .!.:

okulda canını sıkan birşey olduğunda

Genişletmek için tıkla...

bunlar çok önemli. okul zaten kontrolünüz dışında bir mekan olacak sürekli yol göstererek kendini kazalara vs karşı korumasını öğretseniz de diğer çocuklarla iletişimini kendini savunmayı kendisi öğrenecek. alan tanımanız lazım.
hastalık konusuna da katılıyorum kreş zamanı çok çekersiniz bağışıklığı zayıf olacak çünkü.