Hastalığının ciddiyetinin de önemi yoktur.Önemli olan senin 'birkaç gün izin' almış olmandır.
Birkaç gün bile izin alma, doktora gitme hakkın yoktur.Hemen danışman hocan tarafından lafı yersin,'iş yapmaz,çürüğe' çıkar adın. Hem de bunu arkadaşlarına söyler acımadan.
O güne kadar canını dişine takıp çalışman, hocanın her işine koşmuş olmanın da bi önemi yoktur, dayanamayacak seviyeye gelene kadar çalışıp hiçbir işini aksatmamanın,artık dayanamayıp doktora gittiğinde de işler aksamasın diye arkadaşlarına bırakmış olmanın da bir önemi yoktur.
Özel hayatının olmamasının,tüm hayatını hocanın işlerine göre planlamanın,her türlü lafı sineye çekip saygıda kusur etmemenin de bir önemi yoktur.
Sonuç olarak hastasın artık,bu hastalık seni ara ara yoklayacaktır.Hocanın gözünde 'çürüğe' çıkmışsındır artık.
Her fırsatta laf sokar,hastalığına gönderme yapar ama senden de vazgeçemez çünkü işleri emanet edeceği başka biri yoktur,herkese güvenemez.
Sen her gece ağlar dua edersin kovsun beni artık dayanamıyorum diye.Halbuki hastalığının en büyük sebebi strestir ama asla uzaklaşamazsın stresten
Akademik hayat çok acımasız,bu yaşımda bunu öğrenmiş oldum. Bir hoca uğruna ideallerimden vazgeçmek istemiyorum,danışmanımı değiştirme şansım şu an yok,belki 6-7 ay sonra.
Ama hastalığıma yaklaşımı ve hasta olduğumdan beri beni daha çok zorlaması çok üzüyor beni.
Ben de böyle olmasını istemezdim,kim ister ki.
Tek isteğim o kademeye gelince vicdanımı kaybetmemiş olmak,çektiklerimi başkasına çektirmemek.Arkamdan arkadaşlarıma dedikleri öyle üzdü ki beni,günlerdir canım acıyor,yazık emeklerime..
Birkaç gün bile izin alma, doktora gitme hakkın yoktur.Hemen danışman hocan tarafından lafı yersin,'iş yapmaz,çürüğe' çıkar adın. Hem de bunu arkadaşlarına söyler acımadan.
O güne kadar canını dişine takıp çalışman, hocanın her işine koşmuş olmanın da bi önemi yoktur, dayanamayacak seviyeye gelene kadar çalışıp hiçbir işini aksatmamanın,artık dayanamayıp doktora gittiğinde de işler aksamasın diye arkadaşlarına bırakmış olmanın da bir önemi yoktur.
Özel hayatının olmamasının,tüm hayatını hocanın işlerine göre planlamanın,her türlü lafı sineye çekip saygıda kusur etmemenin de bir önemi yoktur.
Sonuç olarak hastasın artık,bu hastalık seni ara ara yoklayacaktır.Hocanın gözünde 'çürüğe' çıkmışsındır artık.
Her fırsatta laf sokar,hastalığına gönderme yapar ama senden de vazgeçemez çünkü işleri emanet edeceği başka biri yoktur,herkese güvenemez.
Sen her gece ağlar dua edersin kovsun beni artık dayanamıyorum diye.Halbuki hastalığının en büyük sebebi strestir ama asla uzaklaşamazsın stresten
Akademik hayat çok acımasız,bu yaşımda bunu öğrenmiş oldum. Bir hoca uğruna ideallerimden vazgeçmek istemiyorum,danışmanımı değiştirme şansım şu an yok,belki 6-7 ay sonra.
Ama hastalığıma yaklaşımı ve hasta olduğumdan beri beni daha çok zorlaması çok üzüyor beni.
Ben de böyle olmasını istemezdim,kim ister ki.
Tek isteğim o kademeye gelince vicdanımı kaybetmemiş olmak,çektiklerimi başkasına çektirmemek.Arkamdan arkadaşlarıma dedikleri öyle üzdü ki beni,günlerdir canım acıyor,yazık emeklerime..
işten cıkınca düzeldi kendime geldim inşallah senin içinde herşey yoluna girer :)
