Bittiğini söylediği o an ben yanımdaki insanlara beni ne çok sevdiğini anlatıyordum..
daha bir hafta öncesinde ne kadar oldu dendiğinde, "tahtaya falan vur maşallah de 9 ay 5 gün oldu" diyen bi adamdı.
yüzüklerimiz vardı :) pastaneye götürüyorum diye gözümü bağlayıp kuyumcudan aldığı..
bana göre toz pembe olan hayat, ona göre siyah beyazmış.. benle olan hayatından sıkılıp hd ekrana geçmiş anlıycağınız..

Tabi hepimizin yaptığı gibi ağladım, kendimi kaybettim, İlk günden hattımı kırdım tabi sonra yine kendim mesaj attım!
bi gün dipteyim sondayım depresyondayım modundan, hooop ertesi gün yıkılmadım ayaktayım moduna balıklama daldım.
intikam aldım. çok acılar çektiğim kadar çektirdimde.!
Ama çok derin yaralarım oldu hâla tam sarılamayan türden. Heryerde ağladım insanların gözü önünde içimden gele gele bönüre bönüre ağladım.
kilo verdim vermesine, ama zaten zayıftım iyice oldum iskelet gibi.. Millet artık tatlım lösemi olmuşsun dicekti nerdeyse.
bütün iğrenç şeyleri yaşattı bana. ölüyorum bir kerecik gel.. dedim
olmaz işim var başka zaman dedi.. Evet gerçekten bunu dedi gururumu hiçe sayıp mesajlar attım, özledim! dedim. doğum gününde yazdım, yıldönümümüzde yazdım, rüyamda gördüm yazdım. Hoş, hergün görüyordum ama bahanesi mümkün olan her fırsatta yazdım. yazdım.. yazdım...
arkadaşlar görevlendirdim hâlimi anlatsınlar ona acısın dönsün diye ona bile razıydım..
En son bi arkadaşım konuşmuş.
-galenia'yı gördüm çok solgun zayıflamış kızcağız seni çok seviyo niye ayrıldınız?
+yoo bende az önce gördüm taş gibi elinden tel. düşmüyo dikkat çekmek için yapıyodur.
-çok seviyodun ne oldu niye birden böyle oldu?
+ya hergün aynı kız aynı kız. bıktım ** kendimi evli gibi hissetmeye başladım benim ona yaptıklarım çok bile ama artık SEVEN taraf BEN değilim

artık tüm kızlrın canını ben yakıcam.
İşte bu yazıyı gördüm ya, birşey oldu birden hislerim değişti onu çok farklı bi yere koyduğumu anladım.
kendime geldim.
arkadaşı vardı arkadaş değil kardeşten öte.. canı, kanı birlikte gittiği kavgaların sayısını bile bilirim..
bunu tinerciler dövdüğünde kardeşi koşmuştu hep yanındaydı.
toparlandım güçlü olduğumu ispatlarcasına kanına girdim çocuğun bana attığı tüm mesajları özledim seni diyerek yanıma geldiğinde okuttum.
inanamadı biz birbirmizi uzun zamandır seviyoruz diye gözünün taaa içine baka baka söyledim
ağladı duvarı yumrukladı mahvoluşunu seyrettim sevdiğimin adamın ayrılıpta beni ayrılık acısıyla nasıl yıktığını görmesini istedim.
Az gururun varsa sil kardeşim dediğin o insanı bakalım yapabiliyo musun unut hadi sana yaptığım kazığı? dene bakalım öyle unut diyince oluyomuymuş? dedim.
sonra ikisini de kendi haline bıraktım bi daha hiç mesaj atmadım. intikamsa onu da aldım zaten.
iki sene boyunca saçma insanlarla görüşüp hiç birine şans vermedim, eğlencesine takıldım. bi kere buluşup ikinciye iplemedim.
Sonra O çıktı karşıma çok temkinli yaklaşsamda aşk istedim. diğerinin yeri çok farklı olsada biri sen bunları yapmıştın dediğinde hep kendimden utandım.
ikimizin adını yanyana getirenlere bir zamanlar gülümseyerek bakarken sonradan iğrenir oldum.
En büyük pişmanlığım sanırım o adam.. en yakın arkadaşlarımla görüşüp çıktı hâla da keşke dediğim tek insan hayatım boyunca da hakkım helal değil
uzun oldu özür dilerim..
Şimdikini sorarsanız sadece anı yaşıyorum. Yıpranmadan, üstüne düşmeden, ona onsuzluğun ne kadar zor olcağını anlatmadan, korkularımdan bahsetmeden..
bundan sonrakiler de ayrılsam bile ilk olan gibi koymaz eminim tecrübe insana çok şey kazandırıyor..
dilediğiniz kadar acınızı yaşayın size olgunluk olarak dönecektir..
