Arkadaşlarımla paylaşmıyorum pek bu tür durumları neden bilmiyorum utanıyorum sıkılıyorum o yüzden burda sizle paylaşmak daha çok içime siniyor. Annemle çok konuşurum anneme anlatırım hep. Fakat annem de yetersiz kaldı bi yerde. Amcam devreye girdi 2 ay önce son tartışmamızda. Beyefendi havalara girdi yok barışmam, boşanacağım diye . sabrettim bekledim evimdeydim bi yere de gitmedim. Kendisi annesinde kalıyordu. Neyse barıştık görseniz bana niye soğuk davranıyorsun diyor. E normal değil mi daha yeni barıştık diyorum, araya kırgınlık girdi diyorum, seni bekledim evde günlerce ben barışmam boşanacağım dedin diyorum “sinirleydi ben seni seviyorum senden vazgeçmem” diyor. Neyse sonra yine birbirimize girdik. Ailesi artık tınlamamaya başladı. Onlara da hak vermemek elde değil bıktılar artık çünkü anne babasını da takmıyor, dinlemiyor. Amcam gitti beyefendiyle konuştu “ben boşanmak istemiyorum, seviyorum” dedi. Akşamına tekrar kavga ettik. Ertesi gün amcamı arayıp “boşandır bizi” dedi. Acizliğe bakar mısınız? Git dilekçeni ver aç davanı boşanacaksan, amcam mı boşandıracak bizi? O gün bugündür karşı tarafta çıt yoktu 2 ay oldu işte. Boşanma dilekçemi falan verdim ben ondan sonra etekleri tutuştu ama hala kuyruğu dik tutma çabasında olduklarını düşünüyorum açıkçası. Beklediğim çabayı göremedim, tatmin olmadım.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Aşk ve evlilik
- Konu Sahibi lillyleon
- Başlangıç Tarihi
- 5 Mayıs 2021
- 1.298
- 1.817
- 44
Evden gitmesi bi travma aslinda sizin icin..
Yani.. evden gitmesi.. evden gitmeden önce arayıp annemi ben kızınızdan boşanıyorum evi terkediyorum demesi.. tabi uzun uzun konuştu annemle hep benim hatalarımdan bahsetti.. annem de tamam öyleyse ne diyim ben kızıma sahip çıkarım boşa dedi en sonunda kadın ne yapsın.. nereye kadar ezil bükül. Neyse ben tam evden girmek üzereydim babası aradı beni gitme kızım dedi ben onun kulağını bükeceğim terketme evini dedi.. üzerine 3 gün bekledim öyle geldi eve. Aslında şimdi kendime çok kızıyorum niye bu kadar egosuna oynadım diye şimdiki aklım olsaydı asla durmazdım o evde.. neyse aramız düzelince dediğim gibi adam bana niye soğuksun diyor. Aşk böceğine dönüşüyor. Elimden yüzümden gözlerimden öpüyor. Ben seni çok seviyorum senden vazgeçmem diyor. E bu dengesizlik niye o zaman? İşte bu sebeplerden zamanla soğuttu kendinden. Vazgeçilmez sandı kendini fakat umarım artık öyle olmadığını anlamıştır.
Kesinlikle.. Bahsetmeye çalıştığım tam da buydu. Ne güzel açıklamışsınız.. Evet seviyorum fakat dediğiniz gibi yoğun duygularla değil.. Yeter zannetmiştim ama belki de yetmedi. Etrafıma bakıyorum yani afedersiniz kocasından küfür hakaret duyan arkadaşlarım var akşam kocaları eve geldiğinde gülücüklerle karşılıyorlar. Neden diyorum çok seviyorum , onu da anlamaya çalışıyorum, mutluluğuma bakıyorum, o olmasa ben ne yaparım gibi şeyler söylüyorlar. Ben sabah kavga edip akşam o kapıyı açmaya bile tenezzül etmezdim kendi açar girerdi anahtarıyla. Öfkem hep sevgime üstün gelirdi. Belli ki tam tersi olmalıydı, hiç olmadı.
- 5 Mayıs 2021
- 1.298
- 1.817
- 44
Mahkemede kararlı dur. Bakalım ne olacak
- 23 Ocak 2020
- 1.835
- 761
Aşık olmadan evlenip devam ettiren çok insan var.Bunca insan sırılsıklam aşık olup evlenmiyor.Yani kişiye göre değişir hayat tercihler bütünüdür.Mesela ben aşık olmadan evlenemem.Bu nedenle 35 yaşında bekarım.Asik oldum elbette ama terkedildim.Yani karşılıklı olarak denk gelmedi.Kızlar boşanma aşamasındayım biliyorsunuz. Aslında biraz gereksiz bi konu olabilir ama bu süreçte evliliğimi başından itibaren düşünerek sorgulamaya başladım.
Hep doğru bi evlilik yaptığımı düşünürdüm kızlar çünkü karşımda beni çok seven değer veren biri vardı. Doğru insandı. Hayatıma girip çıkanların hiçbirine benzemiyordu. Eşim bana çok aşıktı. 6 sene önce tanıdım onu. Hayran hayran bakardı ve daha birçok şey. Çok şımartırdı beni sürekli hediyeler alırdı, çok romantikti. (Sonradan bi dağ ayısına dönüştü o ayrı mesele)
Fakat aslında kendi adıma sanki biraz eksik başlamış bişeyler. Eşime aşık olmadım ben yalan söylemeyeceğim . Aşk nedir ki? Bunu evet bi kere yaşadım. Çok güzeldi . Yanından ayrılmak istemiyordum, yüzüne bakmaya doyamıyordum, kokusunu özlüyordum, adını duyunca bile mutlu oluyordum. Kalbim ölesiye çarpıyordu . Sonrasında terkedildim ve uzun yıllar unutamadım o kişiyi.
Eşimde bunların çoğunu yaşamadım ben. Kalbim hiç çarpmadı mesela. Uzun süre ayrı kaldıktan sonra bile evet çoook özlerdim ama yanına giderken hiç heyecanlanmazdım ama onun kalbinin atışlarını duyardım… Gerçi eşimle tanıştığımda artık o tarz deli dolu duyguların gelip geçici bi gençlik hevesi olduğuna inanır hale gelmiştim, olgunlaşmıştım.
Eşimi kırmaktan, üzmekten pek çekinmezdim. Onu kaybetmekten korkmazdım çünkü. Fakat diyorum ya çokta sevdim zamanla. Hâlâ severek boşanıyorum. Kaybetme korkum da zamanla oluştu. Yine de bu sevgi yetersiz miydi acaba? Bu yüzden mi bu kadar kısa sürdü 1 senede bitti.. Gerçi onun aşkı o kadar büyüktü de ne oldu sanki.. Yine bitti..
Eşime karşı en yoğun duygum merhametti başlarda. Mutlu olmayı hakediyordu çünkü sevilmeyi hakediyordu. O beni seviyor diye bende onu sevdim. Ve ikincisi çok güven duydum. Güvenimi bir kez olsun zedelemedi o anlamda beni hiç yormadı bu ilişkide. Keza bende öyle..
Bütün bunlar yetersiz miydi acaba? İlla aşk mı lazımdı? Bu mutlu olan çiftler birbirine çok aşık olup evlenen çiftler mi? Bi tarafın duyguları yoğun değilse karşı tarafın hislerini de yıpratıyor mu acaba zamanla ? Sizin tecrübeleriniz nedir?
- 22 Kasım 2014
- 2.135
- 3.200
Bilezikleri verdiniz mi merak ettim
- 27 Haziran 2014
- 5.443
- 12.931
(Sonradan bi dağ ayısına dönüştü o ayrı mesele
Eşimi kırmaktan, üzmekten pek çekinmezdim. Onu kaybetmekten korkmazdım çünkü. Fakat diyorum ya çokta sevdim zamanla. Hâlâ severek boşanıyorum. Kaybetme korkum da zamanla oluştu.
eşinizin dağ ayısına dönüşmesi acaba yıllar içerisinde sizin tavırlarınızdan, yeterli sevgi gösterememenizden, kırmanızdan, üzmenizden çekinmemenizden kaynaklanıyor olabilir mi acaba?
yani kimse içi giderek baktığı insana karşı bir anda değişmez.
boşanma sebebinizi tam olarak yazmamışsınız ama eşinizin bu değişimi ise sebep belki de sizden kaynaklanıyor olabileceğini düşünüyorum.
- 24 Nisan 2015
- 6.822
- 6.987
aşk yoksa evlilik yürümez.iyi insan olması ,sizi sevmesi bir kıstas değil, ben seversem gerisi gelir (aldatma,şiddet vs yoksa) ama bende yoksa sevgi denen unsur isterse başına taç etsin beni anlamı yok.Kızlar boşanma aşamasındayım biliyorsunuz. Aslında biraz gereksiz bi konu olabilir ama bu süreçte evliliğimi başından itibaren düşünerek sorgulamaya başladım.
Hep doğru bi evlilik yaptığımı düşünürdüm kızlar çünkü karşımda beni çok seven değer veren biri vardı. Doğru insandı. Hayatıma girip çıkanların hiçbirine benzemiyordu. Eşim bana çok aşıktı. 6 sene önce tanıdım onu. Hayran hayran bakardı ve daha birçok şey. Çok şımartırdı beni sürekli hediyeler alırdı, çok romantikti. (Sonradan bi dağ ayısına dönüştü o ayrı mesele
Fakat aslında kendi adıma sanki biraz eksik başlamış bişeyler. Eşime aşık olmadım ben yalan söylemeyeceğim . Aşk nedir ki? Bunu evet bi kere yaşadım. Çok güzeldi . Yanından ayrılmak istemiyordum, yüzüne bakmaya doyamıyordum, kokusunu özlüyordum, adını duyunca bile mutlu oluyordum. Kalbim ölesiye çarpıyordu . Sonrasında terkedildim ve uzun yıllar unutamadım o kişiyi.
Eşimde bunların çoğunu yaşamadım ben. Kalbim hiç çarpmadı mesela. Uzun süre ayrı kaldıktan sonra bile evet çoook özlerdim ama yanına giderken hiç heyecanlanmazdım ama onun kalbinin atışlarını duyardım… Gerçi eşimle tanıştığımda artık o tarz deli dolu duyguların gelip geçici bi gençlik hevesi olduğuna inanır hale gelmiştim, olgunlaşmıştım.
Eşimi kırmaktan, üzmekten pek çekinmezdim. Onu kaybetmekten korkmazdım çünkü. Fakat diyorum ya çokta sevdim zamanla. Hâlâ severek boşanıyorum. Kaybetme korkum da zamanla oluştu. Yine de bu sevgi yetersiz miydi acaba? Bu yüzden mi bu kadar kısa sürdü 1 senede bitti.. Gerçi onun aşkı o kadar büyüktü de ne oldu sanki.. Yine bitti..
Eşime karşı en yoğun duygum merhametti başlarda. Mutlu olmayı hakediyordu çünkü sevilmeyi hakediyordu. O beni seviyor diye bende onu sevdim. Ve ikincisi çok güven duydum. Güvenimi bir kez olsun zedelemedi o anlamda beni hiç yormadı bu ilişkide. Keza bende öyle..
Bütün bunlar yetersiz miydi acaba? İlla aşk mı lazımdı? Bu mutlu olan çiftler birbirine çok aşık olup evlenen çiftler mi? Bi tarafın duyguları yoğun değilse karşı tarafın hislerini de yıpratıyor mu acaba zamanla ? Sizin tecrübeleriniz nedir?
birde kalp çarpıntıları,deli gibi özlemeler falan zamanla ilişki yerine oturunca ve hayatın koşturmacasıda eklenince kalmıyr pek . Zaten öncesi yasak elma olan biri ile aynı evde yaşamaya başlayınca keşfedecek şeyde kalmıyor ve haliyle ilişki rutine biniyor. Ama sizinki baştan yanlış başlamış..
Eşinizi tuketmişsiniz. O nedenle boşaniyorsunuz. siz de o u sevseydiniz oyle 1 yilda bitmezdi ask bu durumda olmazdinız. Tek tarafın aşkı ile yürumüyor evlilikler. Ona aşık olmadım diyerek evlenmiş ona haksızlık etmişiniz. Siz sevmezken eşinizin askinin 1 yil sürmesine şasırmanız da bencillik
