aşk hem onunla yapamayız, hem onsuz.
çok aşık olduğum biri vardı. hayatımda ilk defa birisi ile evlenmeyi düşledim.
zaten çok da duygusal bir insanım, hayatıma kolay kolay birini sokamıyorum.
5 yıl beraberdik. son senemizde artık evlenelim, nişan evlilik uzatmayız dedi.
o sene babası rahatsızlandı. hastaneye yattı. ve bir gece hiç bir sorun yokken aramızda telefonda benden ayrıldı.
sende vazgeçmişsin zaten benden derken, ne demek sende; benim adıma nasıl konuşuyorsun dedim.
6 ay boyunca hiç bir açıklama yapmadan sustu. ve sonra çıktı geldi karşıma. gözleri doldu.
senin gibisini bulamam dedi. derdin ne bana söyle artık dediysem de demedi.
aradan 2 ay daha geçti, doğum günüydü, hade bana pasta ısmarla diye aradı beni. gelmiş sokağıma pastanede beni bekliyor. indim bir kahve içtik gitti. onun nasıl gittiğini bilmiyorum ama ben arkamı döner dönmez ağlaya ağlaya eve gelmiştim o gün. başka bir şehirde yaşıyor zaman zaman görev için bu şehre geliyordu.
yine bir görev zamanı 10 gün kadar kaldığında her gün görüştük, ama asla yakınlaşma söz konusu olmadı. son güne dek. o gün alkolünde etkisiyle istanbula gelicem ben senin gibisini bulamam sen farklısın senin yanında rahatım ait hissediyorum gibi şeyler söyledi bana.
tabi ki ben inanmadım. uğurlarken onu bu şehirden ağladım. bomboş hissettim kendimi. bu kaçıncı vedalar diye.
hayatıma kimseyi sokamıyordum istemiyordum da kimseyi, kendimi son derece yorgun hissediyorum yeni bir ilişkiye.
her seferine de sordum neden diye... cvp yok!
aradan 1 sene daha geçti. ara ara bana sms yazıyordu. yine yazdı senin şehrindeyim diye. tamam görmek istiyorsan gel dedim. geldi yanıma oturduk konuştuk ama havadan sudan. bana hayatında birisi varmı diye sordu. sonra sarıldı. sen çok iyi birisisin, senden sonra bende kimseyle ciddi bir ilişki yaşamadım. senin yemeklerin çok güzel oluyor. seninle zaman çok güzel geçiyor, herşeye uyumlusun gibi şeyler söyledi. yine gitti. içim burkuldu öncekiler gibi değildi ama ben de onunla zaman geçirmekten hoşlanıyorum. hatta sıkılmak ne bilmiyorum onunla olduğumda. sosyal birisi olması da benim hoşuma gidiyor. düşünüyorum yaşama şekli benimle çok uyumlu ama neden gittin diye sormazlarmı madem ki o kadar artılarım vardı diyorum, nedeni yok o zamanlar beni çok sıkıyordun diye yine sıyrıldı işin içinden. bir de bana artık duygun yokmu diye sordu, onca zaman geçti olmaması normal değil mi, senin var mı dedim. var tabi dedi. benimle oynuyormu nedir anlam veremiyorum. bu yüzden de kimseyi hayatıma sokmak istemiyorum çok yoruldum. hep belirsizlikler karışıklıklar nedir bu böyle. anlam veremiyorum eski biri olarak yanıma geliyor beni görüyor iyi hoşta neden geliyorsun ki beni görmeye.. sizce derdi ne?
