Uzun zamandır takip ediyorum bu forumu ben pek derdini başkalarına açan bir insan değilim. Hatta en yakınlarıma bile sevgilimle ilişkimi açmam ama artık insan anlatmak ve bişeyler dinlemek istiyor. Bende burada paylaşabileceğimi düşündüm belki bi yardım eden çıkar yada en azından içimi rahatlatmış olurum.
3 aylık bir ilişkim var. Birbirimizi çok seviyoruz. Sanki hayatıma ondan önce kimse girmemiş gibi.
Üniversitede arkadaş ortamında tanıştık ve hayatıma girmesine izin verdim.
İyikide hayatıma sokmuşum diyorum çünkü çok seviyorum ve onunda beni sevdiğini biliyorum. Birbirimizi geçici heves olarakda görmüyoruz ciddi düşünüyoruz.
O beni tüm ailesine anlattı. Ama ben böyle birşey yapamıyorum ailem bu konuda biraz tutucu çünkü.Ama zamanla bende aileme açacağım tabiki.
Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Ama ben onun için onun olduğu şehre gelin gitmeyi göze alıyorum..
Aslında bizim ilişkimizde hiç bi sorun yoktu. Herhalde kendi nazarım değdi. Hep tartışmıyoruz tartışmıyoruz deyip durdum. Şimdiyse 2 günde bir kavga çıkarıyorum.
Ben zaten çok sinirli bir yapıya sahibim. Başkasına sinirlensem bile hep ona patlarım. Canım benim hiç ses çıkarmaz sinirim geçene kadar alttan alır.
Sorunlar ne zamanki yaz tatili geldi ayrı kaldık öyle başladı işte. Gerçi yaz geldi dediğimizde, kendisi benim özlemime dayanamayıp yanıma geldi bi kaçamak yaptı. 25 gün oldu gideli ama yinede biz ayrı kalamıyoruz.
Saatler geçse bile özlüyoruz..
Yanyanayken hiç sorun olmuyor hep benimle, ilgileniyor yalnız bırakmıyor..
Ben aşırı kıskanç biriyimdir. Bütün kız arkadaşlarıyla görüşmesini kestim. Ama o bendende beter. Sırf beni kıskandığından kapı dışarı çıkmamı istemiyor. Erkek arkadaşlarım diye birşey kalmadı. Bende böyle kıskanç olduğumdan bunları sorun olarak görmüyorum aslında.
Şimdi diceksinizki ee o zaman ne sorun var ? Sorunlar hep böyle ufak tefek saçma şeyler. O çok inatçı ben birşeye inat edince o dahada inada biniyor. Benim sorunum şu ki çok sevdiğimden o kırılmasın üzülmesin diye dayanamıyorum ne kadar kızsamda hemen arıyorum yada mesaj atıyorum. oda böyle yapacağımı bildiğinden rahat davranıyor.
Belki şımartıyorum onu bu şekilde ama ilgisiz davransamda kızıyor onun için tartışıyoruz bu sefer. Gündüzleri çalışıyor. Çalışıyo diye fazla konuşamıyoruz. Akşamları konuşalım desek akşamlarını hep arkadaşlarına ayırıyor. Pazar günlerini ailesine ayırıyor.
Çok seviyorum ama neden böyle oluyor anlamıyorum. Bana bu ilişkiyi bitiren ben olmayacağım ben senden ayrılmayacağım diye yemin etmişti. Bazen benden sıkıldığını artık sevmediğini düşünüyorum. Ama sonra öyle güzel şeyler söylüyoki kendimi suçlu buluyorum.
Uzattım belki ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Umarım yardımcı olursunuz gerçekten buna ihtiyacım var
Aslında orası öyle ama onunla tartışınca çok üzülüyorum çok sıkıntı yapıyorum. Onuda kendimide yıpratmaktan korkuyorum belki çok bencilim ama hep benimle ilgilensin istiyorum. Ruh hastasımıyım anlamıyorumki
Birbirinizin hayatına çok müdahale ediyorsunuz. ama ikiniz de ayrı bireylersiniz. birbirinize güvenin ve her şeyi sorun etmeyin. bazen rahat bırakın o gelsin o ilgilensin. sizin istemenizle değil o zaman daha değerli olur. fakat anladığım kadarıyla ufak tefek şeylerden sorun çıkarıyorsunuz ve kapıdan çıkmamana kadar karışabiliyor. 3 aylık bir ilişki bu çok fazla. hatta hiç bir ilişki de bu kadar kısıtlama olmamalı. bu sizi yıpratır ve bir süre sonra ayrılırsınız. güven ve bekle. biraz akışına bırak.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?