lutfen hemen bosan diye yazmayin. gercekten empati kurarak ve cok yonlu tavsiye vererek yazin. bosanmam gerektigini ben de biliyorum. ama bir suru baska bilesenle birlikte oldugu icin hic ama hic kolay olmayan bir durum. yabi sadece bosan demeniz hicbir anlam ifade etmeyecek.
hep bosanma dusundugum, hep cok sevdigim, her ayrilik dusunmemde iliskimizin daha iyi oldugu ama hep de kendimi degersiz hissettigim bir evlilikti. baslarken yanlisti. oldurmaya calistim olduramadim. hep oldurmak icin mucadele etttim. belki biraz daha akisina biraksam kasmasam daha iyi olurdu.
annesi olmasa, maasli isi (kendi isini yapiyor ) olsa zehir olsa yine dayanirdim heralde cocuklarim icin.
artik bitmeye cok daha fazla yakin hissediyorum. bugun olmadi yarin yarin olmadi 2 yil 3 yil. olacak belli.
ama cok zor cok ama cok zor. daha once 1 haftalik bir ayriligimiz oldu. ben aileme hemen soyleyemedim. evde korktum falan. o geldi hem cocuklari ozlemisti. ayrilmak istemediğini 1 yil sure vermemi istedi. herseyi duzeltecegini soyledi. 1 yil degil belki yarim yil bile dolmadi. ciddi bir ayrilik esigi oldu yine. bu sefer o da istedi. ama kavga esnasinda maalesef oglumda ayni ortamdaydi. gitmesin babam diye cok agladi. babam kalsin babaannem gitsin diye oyle icten agladi ki. sarildim ona olmuyor oglum dedim. o bana ben ona sarildik agladik. olgun bir hali vardir oglumun. hem aglamasini tutup hem cok uzuldu azar azar agladi. kiyamadim. taa icimde hissederim onun ne dusundugunu ne hissettigini. her bayram muhakkak annem babam bisiden kavga eder annem evi terk ederdi. o bayramlarda hissettigimiz duygular aklima geldi. abim bile erkek oldugu halde daha duygusuz yaratıklar olmalarina ragmen o bile etkilenmis o yillardan. bir bayram vakti onunla ilgili icini acitan birşeyler soylemisti yıllar sonra olmasina ragmen. neyse iste kiyamadim. tamam oglum.gitmeyecek dedim. inanmadi heralde simdi gitmesin pazartesi gider dedi ama nasil korkulu bakiyor. sadece beni ikna etmek icin soyluyor. rahatlasin istedim. sana soz veriyorum hic gitmeyecek dedim.
kendi hatalarimin bedelini ona odetmek istemedim. bile isteye kendi secimlerimden dolayi onun bu halde olmasina kiyamadim. gerekirse ayni evin icinde iki yabanci olunur dedim. olmadi dubleks ev tutulur onlar ustte olur aksam cocuklar uyuduktan sonra cikar yukari diye dusundum. yeterki oglum bir daha o korkuyu yasamasindi.
ama kac gundur uzuntum artik mideme vucuduma vuruyor. madem ayrilmayacagiz en azindan konuşup normallesmek istedim. gene enkazdan baska bisi kalmadi bana. zaten evlenmedigimizin her anlamda farkindaydim ama gercekten hic ama hic evlenmemisiz. 8 yila iki cocuga ragmen...
bekarlardan yada evlenmek uzere olanlardan okuyan olursa lutfen evlendiginizi karsi tarafa hissettirin. ben fedakarlik yapiyorum sanıyordum. onu yormuyordum guya. dugun alisverisi gelinlik alışverişi hicbirine cagirmadim evler uzak diye. ki cok uzak da sayilmazdi aslinda.
o ise benim o askerden geldiginden beri degistigimi soyluyor. nisandan sonra dedi hatta. ki nisan suremiz 2 ay. 2 ayda ne oldu diyorum. daha once annesiyle ilgili olarak hep nisandan sonra ona farkli davrandigimi vs söylüyordu. annesinin biz evlenince degisme sebebi buymus. nisandan sonra ben soguk davranmisim elini opmemisim. onunla ilgili olan kismini da bugun duyuyorum. nisan alsiverisi icin (ona alacagimiz kiyafet icin. bana alacagimix icin cagirmadim. giysi almayi bilmez. kendi cevresi yok benden baska yon gosterecek biri yok diye dusundum) nisan alisverisi icin magazan magazaya pesinde gezdirmisim. elini tutup gezmemisim. hatta o cok ofkelenmis yeter artik ben evime gitmek istiyorum demis. sucuma bakar misiniz.
askerden sonraki degisimimse onu askerden gelir gelmez bir internet kafeye sokup is aratmammis. 32 yasindaydi. kisa devre yapti askerligi. isi yoktu. ailem biliyordu. zaten istenmiyordu ve ben rezil olmaya devam ediyordum. askerden gelir gelmez de degil yine en erken bir kav gun sonrasidir.
bu ikisini duymak beni oyle uzdu ki. oysa ben evlenirken kendimi her anlamda ne kadar zorlamistim. hem.kendimi hem ailemi her anlamda cok sıkıntıya sokmustum.
cok üzgünüm..gercekten hic evlenmemisim her anlamda. sadece bu iki sozden dolayi degil pek cok acidan.
simdi pedegog falan arastirip oglum etkilenmeden bu isi halletmenin yolu var mi ona bakicam. ama oyle korkuyorum ki. bilinmezligin korkusu bilinenin en kotu halini bile yegletiyor bazen.
tavsiyeden daha cok dertlesmeye ihtiyacim var. neden iki cocuk diyip yaralamayin beni lutfen. bosanmis ailelerin cocuklarindan okuyan varsa sizin gözünuzden olay nasil oluyor onu bilmeyi cok isterim.
hep bosanma dusundugum, hep cok sevdigim, her ayrilik dusunmemde iliskimizin daha iyi oldugu ama hep de kendimi degersiz hissettigim bir evlilikti. baslarken yanlisti. oldurmaya calistim olduramadim. hep oldurmak icin mucadele etttim. belki biraz daha akisina biraksam kasmasam daha iyi olurdu.
annesi olmasa, maasli isi (kendi isini yapiyor ) olsa zehir olsa yine dayanirdim heralde cocuklarim icin.
artik bitmeye cok daha fazla yakin hissediyorum. bugun olmadi yarin yarin olmadi 2 yil 3 yil. olacak belli.
ama cok zor cok ama cok zor. daha once 1 haftalik bir ayriligimiz oldu. ben aileme hemen soyleyemedim. evde korktum falan. o geldi hem cocuklari ozlemisti. ayrilmak istemediğini 1 yil sure vermemi istedi. herseyi duzeltecegini soyledi. 1 yil degil belki yarim yil bile dolmadi. ciddi bir ayrilik esigi oldu yine. bu sefer o da istedi. ama kavga esnasinda maalesef oglumda ayni ortamdaydi. gitmesin babam diye cok agladi. babam kalsin babaannem gitsin diye oyle icten agladi ki. sarildim ona olmuyor oglum dedim. o bana ben ona sarildik agladik. olgun bir hali vardir oglumun. hem aglamasini tutup hem cok uzuldu azar azar agladi. kiyamadim. taa icimde hissederim onun ne dusundugunu ne hissettigini. her bayram muhakkak annem babam bisiden kavga eder annem evi terk ederdi. o bayramlarda hissettigimiz duygular aklima geldi. abim bile erkek oldugu halde daha duygusuz yaratıklar olmalarina ragmen o bile etkilenmis o yillardan. bir bayram vakti onunla ilgili icini acitan birşeyler soylemisti yıllar sonra olmasina ragmen. neyse iste kiyamadim. tamam oglum.gitmeyecek dedim. inanmadi heralde simdi gitmesin pazartesi gider dedi ama nasil korkulu bakiyor. sadece beni ikna etmek icin soyluyor. rahatlasin istedim. sana soz veriyorum hic gitmeyecek dedim.
kendi hatalarimin bedelini ona odetmek istemedim. bile isteye kendi secimlerimden dolayi onun bu halde olmasina kiyamadim. gerekirse ayni evin icinde iki yabanci olunur dedim. olmadi dubleks ev tutulur onlar ustte olur aksam cocuklar uyuduktan sonra cikar yukari diye dusundum. yeterki oglum bir daha o korkuyu yasamasindi.
ama kac gundur uzuntum artik mideme vucuduma vuruyor. madem ayrilmayacagiz en azindan konuşup normallesmek istedim. gene enkazdan baska bisi kalmadi bana. zaten evlenmedigimizin her anlamda farkindaydim ama gercekten hic ama hic evlenmemisiz. 8 yila iki cocuga ragmen...
bekarlardan yada evlenmek uzere olanlardan okuyan olursa lutfen evlendiginizi karsi tarafa hissettirin. ben fedakarlik yapiyorum sanıyordum. onu yormuyordum guya. dugun alisverisi gelinlik alışverişi hicbirine cagirmadim evler uzak diye. ki cok uzak da sayilmazdi aslinda.
o ise benim o askerden geldiginden beri degistigimi soyluyor. nisandan sonra dedi hatta. ki nisan suremiz 2 ay. 2 ayda ne oldu diyorum. daha once annesiyle ilgili olarak hep nisandan sonra ona farkli davrandigimi vs söylüyordu. annesinin biz evlenince degisme sebebi buymus. nisandan sonra ben soguk davranmisim elini opmemisim. onunla ilgili olan kismini da bugun duyuyorum. nisan alsiverisi icin (ona alacagimiz kiyafet icin. bana alacagimix icin cagirmadim. giysi almayi bilmez. kendi cevresi yok benden baska yon gosterecek biri yok diye dusundum) nisan alisverisi icin magazan magazaya pesinde gezdirmisim. elini tutup gezmemisim. hatta o cok ofkelenmis yeter artik ben evime gitmek istiyorum demis. sucuma bakar misiniz.
askerden sonraki degisimimse onu askerden gelir gelmez bir internet kafeye sokup is aratmammis. 32 yasindaydi. kisa devre yapti askerligi. isi yoktu. ailem biliyordu. zaten istenmiyordu ve ben rezil olmaya devam ediyordum. askerden gelir gelmez de degil yine en erken bir kav gun sonrasidir.
bu ikisini duymak beni oyle uzdu ki. oysa ben evlenirken kendimi her anlamda ne kadar zorlamistim. hem.kendimi hem ailemi her anlamda cok sıkıntıya sokmustum.
cok üzgünüm..gercekten hic evlenmemisim her anlamda. sadece bu iki sozden dolayi degil pek cok acidan.
simdi pedegog falan arastirip oglum etkilenmeden bu isi halletmenin yolu var mi ona bakicam. ama oyle korkuyorum ki. bilinmezligin korkusu bilinenin en kotu halini bile yegletiyor bazen.
tavsiyeden daha cok dertlesmeye ihtiyacim var. neden iki cocuk diyip yaralamayin beni lutfen. bosanmis ailelerin cocuklarindan okuyan varsa sizin gözünuzden olay nasil oluyor onu bilmeyi cok isterim.
