Bence hiç normal değil.
Tamam yalnızlıktan da hoşlanılır da bu nedir arkadas
Çevremde senin gibi biri olmasını hiç istemezdim
aynen bende boyleyim fakat okul hayatim boyunca hic boyle degildim ne zaman is hayati ve evlilik girdi dediginiz seyleri hissettim sonuc yalnizlik kimseye guvenmiyorum.hayat acimasiz.Ben universite son sınıf ogrencisiyim ve insanlarsan hazetmiyorum. Bu her zaman böyleydi ilkokuld bile herkesten ayrı otururdum. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali.o zamanlar rahatsız oluyordum bu durumdan.cunku o zaman dislaniyordum.
Şimdi ise bile bile insanlardan soyutluyorum kendimi. Bana yakınlaşan insanlari cikarci ve samimiyetsiz insanlar olarak goruyorum. çok sicak kanli insanlari yalanci olarak görüyorum. Kimsenin sevgisine inanmiyorum. Bana seni seviyorum diyenlere inanmiyorum. Hocalarimi bile sevmiyorum ayrimci insanlar olarak goruyorum hepsini. Kisacasi yalnizliktan hoslaniyorum. Kimseyi sevemiyorum. Sevdigimi saniyorum bazen ama olmuyor. Insanlardan ışık hızıyla soguyorum. Benim gibi olanlar var mi? Ben anormal miyim arkadaşlar?
aynen bende boyleyim fakat okul hayatim boyunca hic boyle degildim ne zaman is hayati ve evlilik girdi dediginiz seyleri hissettim sonuc yalnizlik kimseye guvenmiyorum.hayat acimasiz.
Yok ayak bağı olmasından bahsetmedim.Neden istemezdin? Zaten benim gibi biri cevrenizde dolanmaz ki kendi köşesinde yaşar.
Herkes zaman zaman kazık yiyor ama sen ciddi kompleks yapmışsın bence. Neden sevilmeyeceğine inanıyorsun?
Yok ayak bağı olmasından bahsetmedim.
Her hareketimi samimiyetsiz bulan
Altında hep bir şey arayan bir insan olmandan bahsettim.
Hayat böyle, karşımıza yüzlerce çeşit insan çıkıyo. Herkesin bir kusuru var. Çok iyi kalplidir ama cimridir. Yada saftır ama bencildir.
Hayat herkesten şüphe ederek yaşanmaz.
Sana zarar.
Ben de soğuk kalmayı severim ama sizinki aşırı sanki.Hiç kimseye güvenmemek,insanların sadece çıkarı için yanınıza geldiğini düşünmek falan siz de belli ki bir güven problemi var.Bence insanlara önyargıyla bakmayı bıraksanız,sorunu aşacaksınız.Her gelene ya da her tanıştığınıza bir şey bulup ''ay ben bunu sevmem'' derseniz çare bulamazsınız.
Aile ilişkilerin nasıl? Mutlaka kendine yakın gördüğün bir arkadaşın, kuzenin olmuştur. Onlarla güven konusunda problem mi yaşadın acaba? Bunun temelinde yatan bu olabilir mi?
Herkesle kardeş gibi olmana gerek yok tabii.Bana yaklasip arkadas olmaya calisanlara karsi oyle hissediyorum cunku samimi bulmuyorum. Baskalarina karsi da oyle hissettigim oluyor. Bundan nasil kurtulurum bilmiyorum
Herkesle kardeş gibi olmana gerek yok tabii.
Ama üniv.son sınıf birinin de, bi çevresi bi yaşantısı olmalı.
Bugünlerin geri gelmeyecek, değerini bil.
Çok çevresi olan biriyim, ama herkesle diyaloğum tabiki aynı değil.
Bence insanlara şans ver, hemen samimi olma da bi merhaba bile yeter bazen.
Daha evleneceksin, çalışacaksın.
Herkese güvenmesen de, kalabalık ortamlara girebilmesin.
İnsanları bu yaşta bu kadar ciddiye alarak hayatı anlayamazsın.
Küçükken dışlanmış olman bence bu sorunun kökeni
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?