Asosyal olmayıp sosyal olamamak...

besskvl .!.:

Kızlar merhaba. Bugün fark ettim toplasanız üç beş tane arkadaşım var ama bir derdim olduğunda ya da dışarı çıkmak istediğimde arayacağım kimse yok. Ya da biriyle konuşmaya ihtiyaç duyduğunda ilk bana koşacak biri yok... Yazın neredeyse tamamını evde geçirdim. Normalde çok severdim gezmeyi dolaşmayı ama fark ettim ki hep tek yapmışım bunu. 19 yaşımdan sonra arkadaş hasreti çekiyorum resmen. Öyle bir boşluğa düştüm işte yazacak kimse yoktu ben de buraya dökeyim dedim belki benim gibi hissedeniniz vardır...

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

bu aslında yapı meselesi. Eskiden de böyle olmalısın ya da bir olay olması lazım hayatında ki şu duruma düşesin.
Bu biraz da doğuştan gelen yetenek gibi bir şey. Çocukları gözlemlerseniz bazıları oyun kurucu, popüler, dışa dönük olurlar. Biraz da ailesel yetişme tarzı diyebiliriz.
Çocukluk yıllarında nasıldın peki?

Genişletmek için tıkla...

besskvl .!.:

Çocukken güzeldi kreşe giderdim aileme hep sosyal yönümün güçlü olduğunu söylerlermiş. İlkokul yıllarım da çok güzeldi çevrem çok genişti. Lisede bitti hepsi. Liseden sadece bir arkadaşım oldu. O da ömürlük dost. Ama arkadaşlarım akşamları çıkardı vakit geçirmek için ben gidemezdim ailem akşam göndermezdi. Böyle böyle soyutlanmış oldum. Şimdi üniversitedeyim hâlâ aynı. Akşam beşteki sinemaya gidemiyorum okul eve biraz uzak diye...

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

Arkadaşlar arasında aranır kişi, popüler kişi olman onlarla çok zaman geçirmek anlamında değildir aslında.
Bazı insanların sosyal yönü baskındır. Bu biraz açıklanamaz ama örnek olunca gösterilebilir bir durum. Mesela aynı okulda okumuş olsaydık kişilerle örneklendirebilirdim.
Hangi bölümdesin? Gündüz tüm gün okulda değilsin herhalde? Kaldı ki şimdi yaz...

Genişletmek için tıkla...