- 15 Eylül 2015
- 3.242
- 5.175
- 73
Ben de çamaşır yıkamayı asmayı özledim. Evin içinde tur atmayı, sabahın köründe kalkıp kanepede saçma sapan tavanı izleyip mıymıylanıp dönüp yatağıma geri yatmayı falanbelki güleceksiniz ama ev işi yapmayı özledim yabalkona çıkıp kahvemi yudumlarken gökyüzüne bakıp hayal kurmayı özledim. insan elindekinin değerini kaybedince anlıyormuş. ben de anladım.. ahhhh memleketteki evimmm evimmm güzel evimmmm. çok özledimmmm..sevdiğim insanlar yanıma gelemiyorlar yurtta kaldığım için.artık hayattan bezdim :) napim parayı pulu, sevdiklerim yanımda olamayacaklarsa.
Apartta da mutsuz olursanız tekrar yurda dönme şansınız var mı?
Apartta yaşayıp yönetimden tehdit alan, kapısı izinsiz anahtarla açılıp içine girilen, gürültüden şikayetçi olanların konularını da okuduk BDV'de. O yüzden soruyorum.
Ben de çamaşır yıkamayı asmayı özledim. Evin içinde tur atmayı, sabahın köründe kalkıp kanepede saçma sapan tavanı izleyip mıymıylanıp dönüp yatağıma geri yatmayı falanBalkonda oturmak zaten favori aktivitem, yanıma kitap falan da alırdım, şimdi hasret kaldım 2 m2 balkona bile razıyım. Yataktan kalkıp mutfağa gitmek bile macera benim için
Tek kişilik oda, yurtsiz şu an nerde kalıyorsunuz
aslında tam zamanı. yaşım oldu 28. ama ortada daha aday adayı bile yok. :) bu işler kısmet zaten. apartta tabiki de bende eşya alacam her şey yok ki içinde..olanlar; buzdolabı, yatak , çekyat, tv, masa, sandalye. bu kadar..diğer eksiklikleri ben tamamlayacağım
Hayırlı olsun.sıkılan çok doğal.insan rahat hareket etmek yeri gelir istediği kanalı yeri gelir ciplak ayakla dolasmak ister.kısacası özgürlük. Maasain karsiliyirsa gayet hakkın.İçinden geleni yap.Ev kurmak.ilk başta masraflı. Eşya alicaksin hiç hesapta olmayan şeyler olacak.hesabını güzelce yapkızlar tecrübe ve tavsiyelerinize ihtiyacım var. ben küçük bi şehire yurt memuru olarak atandım.yurtta ücretsiz barınıyorum.. yeme içme yarı fiyat. elektrik su parası vermiyorum zaten. her neyse cebimden para çıkmıyor barınma için . ama benim psikolojim bozulmaya başladı. iş ve ev hayatı birbirine girdi. hiç rahat değilim. 24 saat burdayım. hafta sonları da memleketime gidiyorum ya da burdaki tanıdıklara gidiyorum . ama onda da paralar gidiyor.. bende düşündüm ki tek başıma aparta çıksam nasıl olur. kendimi hapishanedeymiş gibi hissediyorum yurtta. öğrenci olsam neyse ama çalışıyorum artık. maaşım yaklaşık 2000 tl. 500-600 arası kiraya gitse 300 yemeğe gitse elektrik 50 desek. yuvarlak hesap 1000 tl. ev arkadaşı istemiyorum. birini buldum erkek arkadaşımda kalabilir dediği an anladım ki tanımadığım kimseyle kalamam.temizlik sorun olur.misafir sorun olur. benim gelip gidenim çok olur, onu da rahatsız etmek istemem. yurtta olduğum için misafirde ağırlayamıyorum..nolurrr bişi söyleyinn..aparta çıkarsam sanırım daha sosyal olurum, en azından çevrem değişir. burda bütün gün 2000 küsür kız görmekten bunaldım..gerçekten yardıma ihtiyacım var. çıkıp pişman da olmak istemiyorum.
balkonu olmayanlar naapsın off:/belki güleceksiniz ama ev işi yapmayı özledim yabalkona çıkıp kahvemi yudumlarken gökyüzüne bakıp hayal kurmayı özledim. insan elindekinin değerini kaybedince anlıyormuş. ben de anladım.. ahhhh memleketteki evimmm evimmm güzel evimmmm. çok özledimmmm..sevdiğim insanlar yanıma gelemiyorlar yurtta kaldığım için.artık hayattan bezdim :) napim parayı pulu, sevdiklerim yanımda olamayacaklarsa.
Allah izin verirse bu ayın sonunda çıkıyorum eve.. Burda yaşadığım için mesaim bir türlü bitmiyor. zaten yurttasın şu işi yapıver. şununla görüş.. öğrenci seni görsün başlasın derdini anlatmaya..sonra diğerleri de gelsin.. zaten yorgunluktan ölüyorum bütün gün.. bari 5 ten sonrası benim olsun... para biriktirmek umrumda değil artık...hayattan soğudum resmen.. zaten iş arkadaşlarımla aram da iyi değil..daha da çekilmez oluyor burası.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?