Cocuk nöroloji doktoru sadece devlet hastanesinde var, ona götürdük, içeride 5 dk tutmadı bizi, "bu çocuğun bir şeyi yok, siz kendiniz gidin doktora" dedi, aradan bi kaç ay geçti, bir de çocuk psikiyatriye gidelim dedik, çok önerilen doktora gittik, o da "benlik bir şey yok, bu çocuk çok mutlu ve normal bir çocuk" dedi. Sosyal olarak çok dışa dönük, çok sosyal, herkesle iletişimde olan, hatta bu konuda herkesin dikkatini çeken bir çocuk. Doktorlar bunun genetik olduğunu söyledi, ben de 6 yaşımda net konuşmuşum, babam da biraz karışık konuşurmuş. Biz ekranı terapiye başladığımız zaman kestik. Etkinlik kitaplarıyla, kartlarla oynamaya başladık, kitap okuyoruz ve ciddi gelişme gösterdi. Hatta dün terapist de terapi sonrası oğlumun bu son derste epey ilgili ve daha bilinçli oldugunu söyledi. Yani yapılabilecek her şeyi yaptım, gidilecek her yere gittim. Bilmiyorum ki.. Sanırım biraz da ona zaman tanımam lazım.