- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
Kendimi yalnız hissettimson yıllarda baya. Bir tane yakın arkadasım var diğerleri bir bir döküldü. Herkes yoluna gitti vs. Bu arkadasa o kadar cok baglamısımki kendimi kendisi cocukluk arkadasım 8 yasından bugune 27 yasıma kadar . Ben eskiden hiçkıskanc biri değildim asla böyle bir huyum duygum yoktu. Sadece erkek arkadasımı kıskanan biri idim karakter olarak. Son yıllarda bu yalnızlık duygusal bir ilişki tutturamama (bunun da sebebi kaygı ve anksiyete idi ) ve zor süreçler derken bu duygular cıktı bende. Yakın arkadasım bir tane kaldı lisedeki ile de küstük gecen yıl ve bu hislerim arttı. Onun baska arkadasları var bu beni rahatsız ediyor erkek arkadası olunca da ediyor. Sorguladım içimde sebep ne diye arastırdım hatta. İnsan kendinde olmayınca ve kendine öfke duyunca bunları hissedermiş. Yakın arkadasım dediğim kişiye sogukluk duymaya basladım yani bir yanım bagımlı iken bir yanım neden böylesin kavgası veriyor içimde. Çünkü onun önceliği değilm arada büyük tartısmalar yasayarak bugünlere geldik. Dün tartısmamız yine büyük oldu. Bana kimse öncelikle değil hayatımda merkeze kendimi koydum seni cok seviyorum ama senden aynı duyguyu alamıyorum. Merkeze kendini koy. Benim sevgilim olunca hep sorun yapıyorsun gidicem diye korkuyorsun ben burdayım aslında bir yere gitiğim yok filan dedi . Kaygı durumumu bildiği için terketme yalnız bırakılma korkularımı biliyor. Ben tuhaf duygular içindeyim böyle hissetmek istemiyorum keske diyorum bnde aa ne güzel mutlu ol diyebilsem onun mutluluğu ilemutlu olsam öz kardesim içinde durum bu. Mesela ilişkisi var buna alıstım mutlu olsun istiyorum ama evlenirse diye korkuyorum tek klacagım düşüncesi giriyor yine devreye bu bende otomatik korku kosullanması olmus sanırım. Mesela sevgilisnin aldıgı ciceklerle fotograf koymus instagrama içim burkuluyor ve öfke duyuyorum asırı rahatsız oluyorum bu duygumdan. Düşündüm neden bu duygu geliyor çünkü bir cok adamla görüştüm sosyal medyadan malesef cünkü normal hayatta biri yok karsıma cıkan ve hepsi olmadı bn hep ciddi ilişki isterken hep takılmak isteyenler cıktı ciddi isteyenleri de ben begenmedim bir türlü tutmadı . Onun beraber oldugu kişi ise direk evlenemk istiyorum demiş ve ikisi de birbirinden etkilendi. Kendimi şanssız görüyorum aslında üzüntüm bu yüzden umutsuzluk var içimde. Durup durup ağlayasım geliyor. Belkide acıyorum kendime . Pozitif düşünmeye calısıyorum ama olmuyor zorlanıyorum. Bu arada calısmıyorum 3 aydır lakin calısırken de bu duygular oluyordu mesgul olmakla ilgisi yok. Nasıl cıkacagım bu durumun içinden bilmiyorum. Bu tarz sorunlar yasayıp aşan oldu mu aranızda ?
Lütfen sen kötü birisin ay kıskancsın senin gibi arkadasım vardı tarzı yorumlar yapmayın ben care arıyorum zaten duygularımdan rahatsızım kurtulmaya calısıyorum. Memnun olsam bu konuyu aaçmazdım.
Lütfen sen kötü birisin ay kıskancsın senin gibi arkadasım vardı tarzı yorumlar yapmayın ben care arıyorum zaten duygularımdan rahatsızım kurtulmaya calısıyorum. Memnun olsam bu konuyu aaçmazdım.
