Huzurumu kaçırıyor ona takılıyorum. Var arkadaşım anlatıyorum ama yetmiyor işte
eşiniz de şikayetçi bu durumdan herhalde? yani istekleri bitmiyor, huysuzluk ediyor ve memnuniyetsiz.
bunu görüyor eşiniz de değil mi?
eşinizle bir kere konuşun bu konuyu. sinirlenerek değil ama.
"bizim düzenimiz bu, yapabileceklerimiz bu. hayatımızı onun isteklerine göre yönlendirmemiz mümkün değil. ben bu durumda devreden çıkıyorum, sen ister konuş ister konuşma benim için bir şey değişmeyecek. kimsenin kalbi kırılsın istemiyorum. yapabileceğimden fazlası için de sıkılmak, üzülmek, dert etmek istemiyorum."
başka konularda da yazdım zaman zaman..
eşimin ailesini sever sayarım, ama her hallerine bayılmıyorum. her sözlerini emir telakki etmiyorum.
beni benimsemeleri de çok kolay olmamıştır. gül bahçesinde karşılamadılar beni.
zamanla kabullendiler.
her konuda fikir sahibi olmalarından ve mutlaka ama mutlaka bizimle de paylaşmalarından memnun değilim.
eşim önemser, ben de önemsiyordum önceleri.
baktım olmuyor, bana mutsuzluk getiriyor. dert ediyorum.
aaa dedim banane, eşim düşünsün, o izah etsin. açıklama yapılması gerekiyorsa, ki gerekmiyor, o yapsın.
hep yapardım geyiğini zaten yaptıkları yorumların ama, önceden dert ediyordum. şimdi sadece gülüyorum.
