22 yaşındayım o da 23 yaşında. 1.5 yıldır birlikteydik. Ilk ilişkimdi ilk kez birisi beni sevdi. 1.5 yil boyunca hergun bana nasil aşık olduğunu anlatti. Sürekli sözler verdi, ben ağırdan almak istememe rağmen hep evlilik hayalleri kurdu. En sonunda beni asla bırakmayacağına inandım. Kısa sureye ragmen cok şey yasadik.
Onunla alakası olmayan durumlardan dolayı psikolojik yardım alıyorum ve antidepresan bir ilaç kullanıyorum. Son bir kaç aydır o ilacı birakma surecindeyim ve bu süreçte aramız bozuldu, ağlama krizlerine girmeye, sinir atakları yasamaya başladım. Doktor bırakma sürecinde bunun gayet normal oldugunu soyledi ancak erkek arkadasim artik tahamul edemedigini bu iliskinin duzelecegine inanmadigini beni hala sevdigini ama tukendigini yiprandigini soyleyerek benden ayrildi.
1 ay boyunca hiç görüşmedim konuşmadım. Hergun ağladım ama onun iyi olduğumu bilmesini sagladim. 1 ay sonra bana geri döndü. Tüm guvensizligime kirginligima rağmen beni tekrar inandırdı. Devamlı pişman olduğundan, beni ne kadar sevdiğinden ne kadar ozlediğinden. Ben yokken nasıl acılar çektiğinden bahsetti. Tekrardan evlenmekten, bensiz olamayacağından bahsetti. Ve barıştık.
Sadece 10 gün sonra annesiyle konuştuğunu annesinin beni kesinlikle istemediğini söyledi. Çevresindeki kimse ilişkimizi istemiyormuş. Hâlâ beni sevdiğini ama bu şartlarda yurutemeyecegini söyledi. Annesinin neden istemediğini sordum, söylemedi ama psikiyatri ilacı kullandigim , depresyon geçmişim olduğu için istemediğini biliyorum. Zaten ilişkimiz boyunca benim bütün ailemle tanışmasına ragmen beni annesiyle asla tanıştırmadi, hep tanışmak istedim bahaneler uydurdu. Ablasi beni tanimadigi halde hep dusmanca haraketler gosterdi bana karsi. Ikinci kez terkederken de ablasina benimle baristigini soylemeye cesaret bile edemedigini soyledi.Her yerden sildim onu tamamen bitirdim.
Çok kırıldım, kendime güvenim kirildi. Ona hicbir kotuluk yapmadim, ailesinin bile gostermedigi ilgiyi, sevgiyi verdim. Sadece son bir kac aydir sinirli, gergindim. Çok ağırıma gidiyor seni istemiyorlar demesi. Bunun dışında artık beni kimse sevmezmiş gibi geliyor.
Mutlu olabilecek miyim? Birisi beni sevse bile ona güvenmem. Artık kimseye guvenebilecegimi sanmıyorum. Her gece rüyamda onu görüyorum. Sürekli acı çekiyorum. Ikinci şansı verdiğim için kendimi suçluyorum. Çok üzgünüm. Böyle durumlar yaşayanlar var mı? Unuttunuz mu ? Mutlu oldunuz mu? Başkasına güvenebildiniz mi? Yorumlarınızı bekliyorum lütfen.
Onunla alakası olmayan durumlardan dolayı psikolojik yardım alıyorum ve antidepresan bir ilaç kullanıyorum. Son bir kaç aydır o ilacı birakma surecindeyim ve bu süreçte aramız bozuldu, ağlama krizlerine girmeye, sinir atakları yasamaya başladım. Doktor bırakma sürecinde bunun gayet normal oldugunu soyledi ancak erkek arkadasim artik tahamul edemedigini bu iliskinin duzelecegine inanmadigini beni hala sevdigini ama tukendigini yiprandigini soyleyerek benden ayrildi.
1 ay boyunca hiç görüşmedim konuşmadım. Hergun ağladım ama onun iyi olduğumu bilmesini sagladim. 1 ay sonra bana geri döndü. Tüm guvensizligime kirginligima rağmen beni tekrar inandırdı. Devamlı pişman olduğundan, beni ne kadar sevdiğinden ne kadar ozlediğinden. Ben yokken nasıl acılar çektiğinden bahsetti. Tekrardan evlenmekten, bensiz olamayacağından bahsetti. Ve barıştık.
Sadece 10 gün sonra annesiyle konuştuğunu annesinin beni kesinlikle istemediğini söyledi. Çevresindeki kimse ilişkimizi istemiyormuş. Hâlâ beni sevdiğini ama bu şartlarda yurutemeyecegini söyledi. Annesinin neden istemediğini sordum, söylemedi ama psikiyatri ilacı kullandigim , depresyon geçmişim olduğu için istemediğini biliyorum. Zaten ilişkimiz boyunca benim bütün ailemle tanışmasına ragmen beni annesiyle asla tanıştırmadi, hep tanışmak istedim bahaneler uydurdu. Ablasi beni tanimadigi halde hep dusmanca haraketler gosterdi bana karsi. Ikinci kez terkederken de ablasina benimle baristigini soylemeye cesaret bile edemedigini soyledi.Her yerden sildim onu tamamen bitirdim.
Çok kırıldım, kendime güvenim kirildi. Ona hicbir kotuluk yapmadim, ailesinin bile gostermedigi ilgiyi, sevgiyi verdim. Sadece son bir kac aydir sinirli, gergindim. Çok ağırıma gidiyor seni istemiyorlar demesi. Bunun dışında artık beni kimse sevmezmiş gibi geliyor.
Mutlu olabilecek miyim? Birisi beni sevse bile ona güvenmem. Artık kimseye guvenebilecegimi sanmıyorum. Her gece rüyamda onu görüyorum. Sürekli acı çekiyorum. Ikinci şansı verdiğim için kendimi suçluyorum. Çok üzgünüm. Böyle durumlar yaşayanlar var mı? Unuttunuz mu ? Mutlu oldunuz mu? Başkasına güvenebildiniz mi? Yorumlarınızı bekliyorum lütfen.