Ayrılacak cesaretim yok

xilda

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
17 Ağustos 2016
161
32
98
Geçenlerde burada bir konu açmıştım "dertsiz başıma dert aldım" diye orada derdimi anlatmıştım ama şimdi de özet geçeyim... 19 yaşındayım, 20 yaşında bir erkek arkadaşım var birbirimizin ilk aşkıyız beni çocuklugundan beri seviyordu. Hep iletişim halindeydik, konuşurduk falan 2 ay önce bir şans verdim ve sanırım şu an ben aşık oldum. Ama o bana karşı harika olan çocuk gerçekten yok benimle konuşmak bile istemiyor neredeyse. Konuşulabilecek bir meseleyi iki ifade atıp kesiyor ama çevrimici kalıp başkalarıyla konuşmaya devam ediyor. Bu sorunu cok fazla dile getirdim bana beni sıkma, senden sıkılmaktan korkuyorum dedi ama bence sıkıldım diyemedi... Ayrılmıyorda. Ama ben de ayrılamıyorum. Sanki o onca sene benim için ağladı şimdi de benim üzülmem, biraz tolere etmem gerekiyomuş gibi hissediyorum. Ayrılmayı düşününce "ya belkide düzelir" sabret diyorum kendime ama inanın her gün ağlamaktan içim cıktı dermanım kalmadı. Tüm hayatım boyunca onun sevgisine zamanında karşılık vermedigim icin pişman olacakmış gibi hissediyorum. Bu hissiyatı nasıl atacagım içimden? Böyle çok mutsuzum ama ayrılıncada pek mutlu olacagımı zannetmiyorum. Of deliricem gerçekten çok iradesizim...

Az önce kendisine beni mutsuz ettiğini ve sürdüremediğimi söyledim. Zor bir veda olduğunuda. Bana aksini söylemedi. Seni seviyorum demedi. Sadece "sen bilirsin, hayırlısı buymuş daha fazla üzülmeni istemem zaten" dedi. Çok aptalım. Gerçekten üzülmeli miyim bilmiyorum ama kafam beton gibi.
 
Son düzenleme:
Sevgiliniz istediği oyuncak alınınca iki oynayıp hevesi kaçan çocuklara benziyor. Kafasında başka birşeyler varmış ama kavuşunca kimyanız tutmamış diyelim. Kabullenin ve hoşçakal diyen siz olun.

Şakayla karışık her şey seni elde edene kadardı demişliğide var. En iyisi bu olacak sanırım insan nelere alışmıyor
 
Konusacak konu bulamiyorsaniz bu ortak noktalarinizin az oldugunu gosterir.

Konusmak istemeyen birini zorlayamazsin ve uzgunum bence kafasi baska yerlerde hatta baskalarinda bile olabilir. O yuzden bitiren taraf sen ol.
 
Konusacak konu bulamiyorsaniz bu ortak noktalarinizin az oldugunu gosterir.

Konusmak istemeyen birini zorlayamazsin ve uzgunum bence kafasi baska yerlerde hatta baskalarinda bile olabilir. O yuzden bitiren taraf sen ol.

Elim gitmiyor ya çok zor olacak benim icin cesaret edemiyorum resmen
 
Geçenlerde burada bir konu açmıştım "dertsiz başıma dert aldım" diye orada derdimi anlatmıştım ama şimdi de özet geçeyim... 19 yaşındayım, 20 yaşında bir erkek arkadaşım var birbirimizin ilk aşkıyız beni çocuklugundan beri seviyordu. Hep iletişim halindeydik, konuşurduk falan 2 ay önce bir şans verdim ve sanırım şu an ben aşık oldum. Ama o bana karşı harika olan çocuk gerçekten yok benimle konuşmak bile istemiyor neredeyse. Konuşulabilecek bir meseleyi iki ifade atıp kesiyor ama çevrimici kalıp başkalarıyla konuşmaya devam ediyor. Bu sorunu cok fazla dile getirdim bana beni sıkma, senden sıkılmaktan korkuyorum dedi ama bence sıkıldım diyemedi... Ayrılmıyorda. Ama ben de ayrılamıyorum. Sanki o onca sene benim için ağladı şimdi de benim üzülmem, biraz tolere etmem gerekiyomuş gibi hissediyorum. Ayrılmayı düşününce "ya belkide düzelir" sabret diyorum kendime ama inanın her gün ağlamaktan içim cıktı dermanım kalmadı. Tüm hayatım boyunca onun sevgisine zamanında karşılık vermedigim icin pişman olacakmış gibi hissediyorum. Bu hissiyatı nasıl atacagım içimden? Böyle çok mutsuzum ama ayrılıncada pek mutlu olacagımı zannetmiyorum. Of deliricem gerçekten çok iradesizim...

Korkma hiçbirşey olmaz. Seninle iki çift laf konuşmayan, beni sıkma diyen o zaten, o seni düşünüyor mu böyle davranırken? Hayır. O zaman sen de acıma.

Yüzüne vur sen peşimden koştun diye söyle yazılmış az önce sen yapamam demişsin? Neden ki?
 
Geçenlerde burada bir konu açmıştım "dertsiz başıma dert aldım" diye orada derdimi anlatmıştım ama şimdi de özet geçeyim... 19 yaşındayım, 20 yaşında bir erkek arkadaşım var birbirimizin ilk aşkıyız beni çocuklugundan beri seviyordu. Hep iletişim halindeydik, konuşurduk falan 2 ay önce bir şans verdim ve sanırım şu an ben aşık oldum. Ama o bana karşı harika olan çocuk gerçekten yok benimle konuşmak bile istemiyor neredeyse. Konuşulabilecek bir meseleyi iki ifade atıp kesiyor ama çevrimici kalıp başkalarıyla konuşmaya devam ediyor. Bu sorunu cok fazla dile getirdim bana beni sıkma, senden sıkılmaktan korkuyorum dedi ama bence sıkıldım diyemedi... Ayrılmıyorda. Ama ben de ayrılamıyorum. Sanki o onca sene benim için ağladı şimdi de benim üzülmem, biraz tolere etmem gerekiyomuş gibi hissediyorum. Ayrılmayı düşününce "ya belkide düzelir" sabret diyorum kendime ama inanın her gün ağlamaktan içim cıktı dermanım kalmadı. Tüm hayatım boyunca onun sevgisine zamanında karşılık vermedigim icin pişman olacakmış gibi hissediyorum. Bu hissiyatı nasıl atacagım içimden? Böyle çok mutsuzum ama ayrılıncada pek mutlu olacagımı zannetmiyorum. Of deliricem gerçekten çok iradesizim...

bir benzerini yaşadım konuma bakarsan okursun tatlım sevildiğini anlayınca kalkıyor totoları mesafeli dur kesinlikle mesafeli dur çok şey bekleme beklersen hep üzüleceksin çünkü mesafenin sonunda anlarsın zaten ayrılmak mı yoksa devam etmek mi mantıklı diye
 
Korkma hiçbirşey olmaz. Seninle iki çift laf konuşmayan, beni sıkma diyen o zaten, o seni düşünüyor mu böyle davranırken? Hayır. O zaman sen de acıma.

Yüzüne vur sen peşimden koştun diye söyle yazılmış az önce sen yapamam demişsin? Neden ki?

Onu demek büyük bi kavgaya sürükler bizi o yüzden yani bitsede iyi bitsin istiyorum
 
bir benzerini yaşadım konuma bakarsan okursun tatlım sevildiğini anlayınca kalkıyor totoları mesafeli dur kesinlikle mesafeli dur çok şey bekleme beklersen hep üzüleceksin çünkü mesafenin sonunda anlarsın zaten ayrılmak mı yoksa devam etmek mi mantıklı diye

Aslına bakarsan şuan en mantıklı yol ayrılmak ama ben icime sindiremiyorum mesafeli olmayıda denedim beceremiyorum hep iletişimde olmak istiyorum ama hata ettim hep gidecek gibi görünmem gerekirdi
 
Geçenlerde burada bir konu açmıştım "dertsiz başıma dert aldım" diye orada derdimi anlatmıştım ama şimdi de özet geçeyim... 19 yaşındayım, 20 yaşında bir erkek arkadaşım var birbirimizin ilk aşkıyız beni çocuklugundan beri seviyordu. Hep iletişim halindeydik, konuşurduk falan 2 ay önce bir şans verdim ve sanırım şu an ben aşık oldum. Ama o bana karşı harika olan çocuk gerçekten yok benimle konuşmak bile istemiyor neredeyse. Konuşulabilecek bir meseleyi iki ifade atıp kesiyor ama çevrimici kalıp başkalarıyla konuşmaya devam ediyor. Bu sorunu cok fazla dile getirdim bana beni sıkma, senden sıkılmaktan korkuyorum dedi ama bence sıkıldım diyemedi... Ayrılmıyorda. Ama ben de ayrılamıyorum. Sanki o onca sene benim için ağladı şimdi de benim üzülmem, biraz tolere etmem gerekiyomuş gibi hissediyorum. Ayrılmayı düşününce "ya belkide düzelir" sabret diyorum kendime ama inanın her gün ağlamaktan içim cıktı dermanım kalmadı. Tüm hayatım boyunca onun sevgisine zamanında karşılık vermedigim icin pişman olacakmış gibi hissediyorum. Bu hissiyatı nasıl atacagım içimden? Böyle çok mutsuzum ama ayrılıncada pek mutlu olacagımı zannetmiyorum. Of deliricem gerçekten çok iradesizim...
Bence sana ulaştıktan sonra hevesi gitti. Bu muydu dedi. Yakında o ayrılır sen pesinden gidersin takıntı olur. Cekemezsin nasıl ayrılır benden dersin. Yol yakınken ne kadar icin acısada sen ayrıl derim. İyice kendini alıstır ayrıl. O dünyada tek degil hic kimse vazgeçilmez degil bu dünyada. Sevse seni pesinden hala kosar sürekli sana ulaşır sen ona ulaştığında hemen herkesle konuşmasını keser. Tecrübeyle sabit bence ayrıl canım
 
Onu demek büyük bi kavgaya sürükler bizi o yüzden yani bitsede iyi bitsin istiyorum

Ayy boşver ya kötü bitsin ne olacak? Bittikten sonra ne farkeder kötü iyi?

Sana değer vermeyen biriyle istediği kadar kötü bitsin hatta kötü bitsin ki anlasın yaptığını... Hem o zaman pişman olma ihtimali daha çok. Ben bir erkeğe iyi davranıp da peşinden koşturan hiç görmedim. Erkekler hep kendilerini süründüren kadınların peşinden koşar. Net.
 
iki ay öncesine kadar nasılsan öyle davran, zaman geçikte daha çok bağlanacaksın
zaten böyle bir çocuk aşık olunası değil daha çok uzak durulası biri.

Hiç düzenli ilişkisi olmamış, hep kovalanmış bir çocuk. Şuan bende elimden oyuncagım alınmış gibi hissediyorum aslında. Hep beni sevdigine inandıgım cocuk beni umursamıyor. Hep böyle olur zaten, hevesini alınca bi önemi kalmaz :(
 
Elim gitmiyor ya çok zor olacak benim icin cesaret edemiyorum resmen

Bir gun o cesaret eder ortada kalirsin. Daha 19 yasindasin. Karsina bi suru erkek cikacak . Su erkeklere artik dunyadaki tek erkek muamelesi yapmayi birakin. Ayni zamanda baska kimseyi sevemem de sanmayin. Bal gibi de seversiniz.

Belki suan sandiginiz sey sevgi bile degil. Sevgi kirintisi...
 
Bence sana ulaştıktan sonra hevesi gitti. Bu muydu dedi. Yakında o ayrılır sen pesinden gidersin takıntı olur. Cekemezsin nasıl ayrılır benden dersin. Yol yakınken ne kadar icin acısada sen ayrıl derim. İyice kendini alıstır ayrıl. O dünyada tek degil hic kimse vazgeçilmez degil bu dünyada. Sevse seni pesinden hala kosar sürekli sana ulaşır sen ona ulaştığında hemen herkesle konuşmasını keser. Tecrübeyle sabit bence ayrıl canım

Evet seven insan her fırsatı değerlendirip arayıp, sorar doğru söylüyorsunuz. Ben kendime fazla değer vermiyorum sanırım daha fazla aptallık etmeden dönmek en iyisi olacak. Biraz güc almak icin açtım bu konuyuda zaten. Teşekkür ederim.
 
Hiç düzenli ilişkisi olmamış, hep kovalanmış bir çocuk. Şuan bende elimden oyuncagım alınmış gibi hissediyorum aslında. Hep beni sevdigine inandıgım cocuk beni umursamıyor. Hep böyle olur zaten, hevesini alınca bi önemi kalmaz :KK43:
o sana korktuğum başıma geldi sıkıldım dediğinde gerçekten daha kötü olacaksın.
hatta bu kadar temiz duygularla perişan hissedeceksin
sen bas tekmeyi de endamını görsün :ıslık:
 
Zor olan seyi arzular gonul.
Bu tipki bu.
Takinti yapmis, seni istemis. Hayaller kurmus.
Ve sende ona gelince artik hayaller felan kurmak anlamini yitirmis.
Bence degerin kalmadi gozunde.
Kendinide kotu hissetme.
Eger olmuyorsa ayril.
 
Elinizden geleni yapmissiniz.Daha çok kucuksunuz,bu kadar kendinizi hiçe saymayin ve saydirmayin.
 
Back
X