hiç bir şey eskisi gibi olmuyor zaten.koskoca boşlukları ne doldurabilir ki..
üst üste gelen şeylerin etkisinden kurtulmaya çalışıyorum ben de.düzelme var mı?
ne düzelmesi Allah aşkına! arada yazayım bir iki satır desem de kovuyor içimdeki bir şey bu düşünceleri.
boş ver diyorum ben de.yoğunlaşmamaya çalışıyorum.yeni yeni kitaplar keşfettim, biraz arkadaşlık edecekler gibi bu dönemde.
arkadaşlarım mı? bilmiyorum ya.herkese laf anlatmak öyle zor ki.en sevdiğim dostumdan sevgilimle ilgili, -pardon eski sevgilim-
kötü sözler duymaya alışamam.ben kabullendim onlar da kabullensinler işte bu kadar basit.acım hafiflemiyor o ağır sözlerle
yaramı dağlıyorlar.ben de işte istemiyorum kimseyi.beni anlayabilecek olanlarla konuşmak daha iyi.