bu mesajınıza gözlerim doldu. Evet ben o konuda yalnız kaldım. İlk zamanlar ağlamalarımı dinledi. Sonra bana neden üzüyosun kendini diye kızmaya başladı. Ben sabahlara kadar nasıl kurtulabilirim diye araştırma yaparken, o sabaha kadar oyun oynuyodu:)
Aglamana kızmasına takildim. Atanmaması gereken bir konu. Oyu düşün. O bir sebeple üzgün olsa niye üzülüyorsun diye sen kizarmiydin. Kim sevdiği ağlarken kızabilir ki.
Koy g..ne gitsin valla.kadinlar hep detaycı, beklentili ,hisliyken erkekler tam davar .o kadar düz yaşıyorlar ki o bahsettigin plansizliklar falan hep bundan.o salak kafasından ben de istiyorum.onlar akışına göre yaşıyorlar.ayrica senin korktuğun ağladığın meselede de seni mızmız ve çekilmez gördüğüne eminim.guclu kadınlardan hem korkar hem de bayılırlar.guclu ol ve dediğim gibi goyng..ne gitsin.
Evet bunlar ayrılık sebebidir. Benim hiçbir zaman evlenmek gibi bir derdim olmadı. Hiçbir ilişkimde ben "evlenelim" demedim. Ama, sevdiğim adamla birlikte yaşamak, ortak bir yaşam kurmak, hayatı paylaşmak istedim.. Ben de çok sevdiğim, bakarken içimin titrediği adamı sizinkine benzer nedenlerle terk ettim. Mükemmel bir uyum vardı aramızda. Hiç kavga etmezdik. Bana bir kez bile sesini yükseltmedi. Ama yanımda yoktu.. Her tatilde memleketinde soluğu alıyordu. Ben işsiz kaldığımda, hasta olduğumda, evimi taşıdığımda hiç yoktu yanımda. Hep tek başıma mücadele ediyordum. Yanımda olsaydı çok daha kolay aşabileceğim sorunlar dev gibi oluyordu.. Velhasıl, tak dedi bir gün, bitirdim, ağlaya ağlaya da olsa.. Kesip attım. Sonra hayatıma bir adam girdi, 5 sene oldu.. Evlendik..Tırnağıma taş değse yanımda.. Her şeyi birlikte aşıyoruz. Birbirimizin ailesi olduk. Yani, evet seviyordur sizi.. Benim eski sevgilim de seviyordu.. Ama herkesin ilişkiden beklentisi bir değil. Siz ne istiyorsunuz, nasıl bir ilişki istiyorsunuz, önemli olan bu. Başkasını sevemem falan diye düşünmeyin. Öyle olsa ben sevemezdim..
Sizi ve duruşunuzu cok takdir ettim.keske sizin gibi bir arkadasim olsaydi.zeki,akilli,empatik,uslubu düzgün ve ince düşünceli.siz kendi degerinizi biliyorsunuz.konu bu degil.sizde bir gariplik yok.gariplik erkek arkadasinizda.size hak ettiginiz degeri vermeyen o.benim de buna benzer bir iliskim vardi bir takim sartlar acisindan.ama evlenecek kadar sevmiyordu.gerci biz anlasamiyorduk da bir cok konuda.ama sizin hiçbir sebep yokken,bütün sartlar tutuyormus gibi görünürken bu durumlari yaşamanız gercekten ayrilma nedeni olacak kadar büyük bir sorun.birbirini gercekten seviyorsa iki insan 2 yıl gelecek plani yapabilmek icin yeterli bir iliski gecmisi.ve zor aninizda kendinizi yalniz hissettirmesi diger önemli sorun.ben ilgi ve sevgi eksikligini sahsen ayrilik sebebi olarak gören biriyim.tatmin olamadigim ve yalniz hissettigim bir iliskide yapamıyorum.bundan sonrasinda biraz bekleyis ve sonra açıkca konusup bir yol cizmek en mantiklisi..
Böyle adamlar sizi beş sene de oyalar sonra 2 ay tanıdığı kadınla evlenir. Çevremde böyle sıkıntı yaşayan 2-3 arkadaşım oldu. Yerinizde olsam ayrılırdım.sevmiyor çünkü. Ayrıca ciddi manada fikirsiz. İnce düşünce yok.
Çok mu safım bilmiyorum ama size teklif hazırlığında olabilir mi ? Belki doğum gününüzde sürpriz yapıp teklif etmeyi planlıyordur. Ve hayır adım polyanna değil:)
Ayrılmak icin cok geçerli bir sebep .. duyguları yogun degil bence. Bide boyle bir adamin evlilik versiyonu hic cekilmez ayril kurtul. Seni sevse yaninda isterdi goz kulak olmak isterdi. Boşver varlığı yokluğu belli olmayan birine ihtiyacin olmasin..
Bence bu kişiden ayrıl. Psikolojim mahvolacak diye düşünme. Ki ayrıldığında ve tek başına da yapabildiğini gördüğünde neden daha önce ayrılmamışım diyeceksin. Belki de bu senin hayatının dönüm noktası olacak. Zaten adam hiçbir işe yaramıyormuş. Kukla gibi öylece duruyor orda.
Acaba başka biri yada başka arayışlarda olabilir mi bunuda göz önünde bulundurun bence yaşlarınız kaç bilmiyorum ama evlenmemeniz için hiç bir neden yok sanırum dediğiniz gibi .Altındaki nedeni öğrenin çaktırmadan. İlginç yani hiç mi hayalde kurmuyorsunuz evlilikle alakalı ne biliyim filmlerdede olur ya ben şu ksdar çocuk istiyom ben vu kadar pembe panjurlu ev falan konuşmamak abes geldi .
O benim kafama taktığım kadar takmıyor her şeyi. Çok sakin ve gamsızdır. Bana da uzme kendini der:)Bence evlenmek istemiyor
Siz ne derseniz deyin böyle
İşte şu an neden gelmiyosun diye ortalığı katsam birbirine, direkt gelir biliyorum. Bu onun özgür iradesiyle vermesi gereken bir karar. Gelmeyi istemeli ve gelmeli. İstemiyor ama.P Papua
Bazı üyelerin sabrına hayranım ya da sabrı sinirimi bozuyor da diyebilirim. Ben benimle evlilik fikrine ilk sıcak bakmadığını anladığımda bi gemileri yakardım sonra üç haftalık iznin üç gününü bana ayırmadığını öğrenince bi ortalığı birbirine katardım, hem ilk kavgalarımızı eder hem de isteklerimi beynine kazırdım. Hazır değilse de hazırlansın diye. Anlıyorum olgunsunuz, sağduyulusunuz narince isteklerinizin farkedilmesini bekliyorsunuz ama erkeklere bu kadar anlayış çookkk fazla daha bunu suistimal etmeyenini görmedim. Ben ilgisiz davransam da ağırdan alsam da beni bekleyen/seven var hissiyatını yaşatmayın bence bir erkeğe,bu ilişkiyi cazip olmaktan çıkarıp değersizleştiriyor bu tarz . Her ilişki bazen yüksek sesi bazen tutkuyu bazen kavga sonrası barışma sevişmesini hakediyor, bana göre gereksiz zarifsiniz. Sinir bozucu bi şekilde de sakinsiniz.
Kavga da edemiyorum söylendim biraz şimdi birbirimize pişman olacağımız şeyler söyleyebiliriz. Yarın konuşalım lütfen uyu dedi
Neden gelmiyorsun demek ortalığı birbirine katmak değil ki. Sevgilinize bunu söylemek zor mu? Kavga çıkarmadan da bunu güzel bir dille söyleyebilirsiniz. Söyleyin gelmesini istediğinizi, belki kendisi farkında değil sizin isteklerinizden. Çok düşüncelisiniz ama erkekler anlamıyor . Onların anlaması zor, doğrudan söylemek gerekiyor. Eğer ki ben evlenmeyi düşündüğüm adama mutluluğumu da üzüntümü de içimdeki problemi söyleyemiyorsam neden var ki hayatımda? Size kesinlikle kavga edin tartışın demiyorum bunları yapmadan da sorununuzu anlatabilirsiniz. Kısa ve net şekilde anlatın ne olduğunu.İşte şu an neden gelmiyosun diye ortalığı katsam birbirine, direkt gelir biliyorum. Bu onun özgür iradesiyle vermesi gereken bir karar. Gelmeyi istemeli ve gelmeli. İstemiyor ama.
bu durum ben de sinirden çok üzüntü yaratıyor. Sadece üzülüyorum. Sinirlenip olay çıkarsam belki benim için daha sağlıklı ama kırgınlığım kızgınlığa dönmüyor bir türlü
Niye edeceksiniz ki kavga hiçbirşeye itiraz etmemişsin kırgınşıklarını açıkça dike getirmemişsinYok vallahi etmedik
Onunla evlenirsen eşim neden bu kadar ilgisiz boşanmaya karar verdim diye konu açarsın.Evlenince kişi değişmiyor.2 seneye yakın bir ilişkim var. Meslektaşız, iyi mesleklerimiz, iyi sayılabilecek gelirlerimiz var. Yakın memleketlerdeniz. Aile ve kültür yapılarımız arasında bir farklılık yok.
Farklı ve çok uzak şehirlerde görev yapıyoruz. İlişkimizin ilk 6 ayı aynı şehirdeydik, her gün görüşmeli, çiçekli böcekli, bol komplimanlı bi ilişkiydi. Derken onun tayini çıktı.
covid dönemine kadar iki haftada bir haftasonları bir araya geliyorduk. Ancak marttan-haziran sonuna kadar haliyle görüşemedik. en son haziran sonunda bir haftasonu görüştük.
Bu arada görüşemediğimiz dönemde ben çok sıkıntılı bir süreç atlattım. başımdan çok talihsiz bir hadise geçti. Bu konumuzla alakalı değil ama mayıs ayında yaşadığım bu durumu hala atlatabilmiş de değilim. Hala her gün bi posta bu konu nedeniyle gözyaşı dökerim.
bu anlattığım hadise nedeniyle görev yerimde kalmak istemiyordum ancak tayinim mümkün de değildi. Psikolojim ciddi anlamda etkilendi, işe gitmek istemez oldum. O sırada o da bana elden geldiğince destek olmaya çalıştı. Sonrasında “takma”, “boşver”, “üzme kendini” demekle yetindi...
Sonra aklıma düştü, biz evlensek ben burdan kurtulurum. İlişkimizde hiçbir problem yok, seviyor ve seviliyorum, maddiyat, sosyo-kültürel elverişlilik, hiçbir engel yok. Tartışma bile olmamış aramızda. Hem yol da artık gözümde büyümeye başladı. evlilik ikimiz için de iyi olabilirdi.
ben bunları düşünürken bir gerçekle yüzleştim. Benim 2 senelik ilişkimde böyle bir mevzunun lafı bile geçmemişti. Geleceğe yönelik hiçbir plan yapmamıştık. Öyle yaşıyorduk. Ben evliliğe dair isteğimi usulunce ve göze sokmadan çıtlattım. Oralı olmadı.Daha net olup açık açık sorduğumda da yuvarlak cevaplar verdi.
Benim görev yerimde can güvenliğime dair kaygılarım vardı ve erkek arkadaşım beni burdan çekip alma ihtimali olmasına rağmen, huzursuz olduğumu, her gün ağladığımı bilmesine rağmen bu duruma göz yumdu. Ağladığımda bana kızıp artık kendini üzme dedi.
İlk kırgınlığımı burdan aldım. Sırf bu sebeple insan evlenmez, belki vakti vardır henüz dedim. Bekledim. Unuttum. Konusunu dahi açmadım.
Derken izin aldı, memleketine gitti. 2 hafta daha memleketinde. Ben de haftaya izne çıkacağım. Ancak iznimizi dahi birlikte planlayamadık.
Haftaya doğum günüm, ben onun doğum günü için bir sene önceden iznime kadar planlarken, o izinde olmasına rağmen en azından 2-3 gününü bana ayırmayı tercih etmedi.
3 hafta izne çıktı ve benimle ilgili hiçbir plan yapmadı. Muhtemelen görüşemeyeceğiz. Ben olsam sevgilimi görme umuduyla bir girişimde bulunurdum muhakkak. Yerinde olsam sevgilimle de bi planım olurdu. 3 haftanın 2 haftasını memlekette geçirsem bir haftasında yanına giderdim. Bunu hazmedemiyorum.
bu ilişkide kendimi yalnız bırakılmış hissediyorum . Bir erkek 2 aydır görmediği ve ilerde de maksimum 2 gün görebileceği sevgilisini görmek için neden çaba sarfetmez? Eylül sonrasında korona sebebiyle belki hiç görüşemeyeceğiz de üstelik.
benim aklıma sevgisizlik geliyor bir tek. Sevmiyorsa çaba da sarfetmez dolayısıyla. Öncelik de vermez.
Bugün ciddi ciddi ayrılığı düşündüm. Sizce bu ayrılık için neden midir? 2 senede geleceğe ve evliliğe yönelik bir konuşma gerçekleşmeyen bir ilişki zaten bitmeye mahkum mudur?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?