her şey düze çıkınca olalım, psikolojim düzelince olalım diyen insan o zaman seninle de her şey düze çıkınca, psikolojisi düzelince tanışacaktı.
görselliğe zaafı olan insanlara asla güvenemem. bende de vardı öyle biri. ve ben bunu instagrama attığım bir hikayeme yaptığı yorumdan anlamıştım. bi de demez mi bana attığın resimlerde bakışların daha iyi, bunda pek iyi çıkmamış vs
dedim sen neyin kafasındasın ne bakışı. daha iyi çıktığın resimler var falan gibi bişeyler zırvaladı. o an tekmeyi bastım. çünkü görselliğe fazla takılan insan yarın öbür gün abuk sabuk yorumlar yapıyor. kilona, boyuna, kıyafetine, saçına, makyajına yönelik konuşup saçmalıyor. ve benim ne zaman karakterimden ziyade açık ara görselliğimi beğenen biri olduysa bana sadece cinsellik amaçlı yaklaştı. inan bana öylelerin kurduğu hayaller bizimle bir hayatı paylaşmak değil, başka hayaller. tabii ki dışını beğenmediğimiz birinin içini merak edip tanımak, hayatımıza almak istemeyiz. ama zaaf denilen şey görsellik odaklı olmamalı. yarın öbür gün hasta olsak bişey olsak, eskisi kadar güzel olmasak bırakıp gider demek ki. üzülmeye değmez hiç, boşver.
ama sevgimden ölsem de bitti. Geri dönerse ölümlün dönüş yok. Kredisi tükendi.
sonuçta o kadar yaşanmışlıklar vs. var
geri dönerse de herşey tersine döner yer tekmeyi. Zaten sevgim olmasa bir numarası da yok şahsın.
hergün görmek zorundayım. Nasıl unutucam. Rahat güleç görünmeyen çalışıyorum. Ama içim yangın yeri. Belli etmemek beni yoruyor.
