- Konu Sahibi esmeralda2009
- #1
Merhaba arkadaşlar,
3 yıllık evliyim. Dediğim dedik ve sabit fikirli bir eşe sahibim. Artık bıktım bu evlilikten. Çok bunaldığımı hissediyorum, başından beri birtakım sıkıntılar vardı. Ciddi bir şiddetli geçimsizlik var, aramızda 5 yaş var, ben 32 o 38 yaşında. Çoğu zaman anlaşılamadığımı düşünüyorum. Birbirimizi anlamakta hep zorlandık, hatta anlayamadık yaşananlar gösteriyorki. Şu an evlenmeden önce çocuk isteyen adam, çocuk lafını açınca hiçbir şey söylemiyor. Aramızda sorunlar var diyor, doğru zaman değil. Ben de farkındayım ama bir yol ayrımında olduğumuzu hissediyorum artık, sonuçta çocuk sahibi olan herkesin ilişkisi güllük gülistanlık diil. Bende isterdimki ruh eşi olalım, müthiş bir uyumumuz olsun, harika bir evliliğimiz olsun. Ama o mükemmellikte olmasada bir hayat arkadaşlığı devam ediyor şimdilik.
Güzel zamanlarda oldu elbet, ama şu varki eşimin bir erkek olarak dış ortamlardaki çekingen yapısı, ev alma gibi konularda hiçbir hırsının olmaması, ailesine hayır demeyi becerememesi, dediğindede hissettiği suçluluk duygusuyla beni nedensiz yere azarlamaları, sabit fikirliliği ve hep onu ikna etmek zorunda olan benmişim gibi davranması gibi konular hep canımı sıktı.Sıkmaya da devam ediyor. Ben baba evindede pek mutlu biri değildim, annem babam arasında 25 yaş fark var, hep hırgür geçti evlilikleri, mutsuz bir çocukluk geçirdim, eşimin yanındada birkaç kez tartışmaları oldu. Eşim bundan dolayı benim eve dönmek istemediğimin farkında, o yüzden haksızda olsa idare etmek zorunda kalıyorum, bazen idare edemiyorum sabrım taşıyo açıkçası bende insanım.
Çalışmıyorum, özelde arayışlarım oldu ama iş bulamadım, kpss ye girdim 82 puan aldım. Atama beklicem, dua ediyorum iyi bir yer olur inşallah.Açıkçası birşeylerin düzeleceğine dair umudum yok artık. Ailemin yanına dönmek istemiyorum, şehir dışını yazma düşüncem var.Aslında çok cesaretsiz, özgüveni olmayan, korkak biriyim. Ama birşeyleri değiştirmek istiyorum artık, böle yaşamak istemiyorum.
Şimdi size sormak istediğim doğru zaman ne zamandır ayrılmak için. Sabrım taşıyo şu dönemde. Ama atamaya kadarda sabretmem gerektiğini söylüyor mantığım? İnşallah atanırım yaaaa. Offf.
3 yıllık evliyim. Dediğim dedik ve sabit fikirli bir eşe sahibim. Artık bıktım bu evlilikten. Çok bunaldığımı hissediyorum, başından beri birtakım sıkıntılar vardı. Ciddi bir şiddetli geçimsizlik var, aramızda 5 yaş var, ben 32 o 38 yaşında. Çoğu zaman anlaşılamadığımı düşünüyorum. Birbirimizi anlamakta hep zorlandık, hatta anlayamadık yaşananlar gösteriyorki. Şu an evlenmeden önce çocuk isteyen adam, çocuk lafını açınca hiçbir şey söylemiyor. Aramızda sorunlar var diyor, doğru zaman değil. Ben de farkındayım ama bir yol ayrımında olduğumuzu hissediyorum artık, sonuçta çocuk sahibi olan herkesin ilişkisi güllük gülistanlık diil. Bende isterdimki ruh eşi olalım, müthiş bir uyumumuz olsun, harika bir evliliğimiz olsun. Ama o mükemmellikte olmasada bir hayat arkadaşlığı devam ediyor şimdilik.
Güzel zamanlarda oldu elbet, ama şu varki eşimin bir erkek olarak dış ortamlardaki çekingen yapısı, ev alma gibi konularda hiçbir hırsının olmaması, ailesine hayır demeyi becerememesi, dediğindede hissettiği suçluluk duygusuyla beni nedensiz yere azarlamaları, sabit fikirliliği ve hep onu ikna etmek zorunda olan benmişim gibi davranması gibi konular hep canımı sıktı.Sıkmaya da devam ediyor. Ben baba evindede pek mutlu biri değildim, annem babam arasında 25 yaş fark var, hep hırgür geçti evlilikleri, mutsuz bir çocukluk geçirdim, eşimin yanındada birkaç kez tartışmaları oldu. Eşim bundan dolayı benim eve dönmek istemediğimin farkında, o yüzden haksızda olsa idare etmek zorunda kalıyorum, bazen idare edemiyorum sabrım taşıyo açıkçası bende insanım.
Çalışmıyorum, özelde arayışlarım oldu ama iş bulamadım, kpss ye girdim 82 puan aldım. Atama beklicem, dua ediyorum iyi bir yer olur inşallah.Açıkçası birşeylerin düzeleceğine dair umudum yok artık. Ailemin yanına dönmek istemiyorum, şehir dışını yazma düşüncem var.Aslında çok cesaretsiz, özgüveni olmayan, korkak biriyim. Ama birşeyleri değiştirmek istiyorum artık, böle yaşamak istemiyorum.
Şimdi size sormak istediğim doğru zaman ne zamandır ayrılmak için. Sabrım taşıyo şu dönemde. Ama atamaya kadarda sabretmem gerektiğini söylüyor mantığım? İnşallah atanırım yaaaa. Offf.
yani eşinle açıkça konuşsan. çünkü yuva bozmak çok zor. ya da umut yok dersen atanmayı ebkle şart koş, ya gel ya bitecek de. gelirse ailesinden uzak olmak, senn çalışman, yenni bir şehirde olmanız size ii gelebilir. gelmezzse de kendi kaybeder...
