Senin adına sevindim herşeyin düzelmesine. Anlaşılamamak çok acı birşey, insanı çok yaralıyor ve umutsuzluğa sürüklüyor. Hele benim gibi hayatı boyunca bu konuda sorun yaşamış biri için çok önemli ama herşeyden çok önemli. Eşimin beni kaybetme korkusu varmış gibi durmuyor, zaten duygularını göstermeyen biri varsada ben bilmiyorum. Sevdiğinide bilmiyorum.
Dayanın demişsiniz ama artık yoruldum birşey yapmak gelmiyor içimden.
Dün konuşmaya çalıştım işte hatta ifade ettim hep benden bekliyosun ilk adımı diye, üzülmemi, kırılmamı hiç önemsemiyorsun, gayet televizyonunu izliyor, bilgisayarınla uğraşıyor, uykunu uyuyorsun. Umurunda bile değilim. Eskiden ağlardım üzülürdüm ama bende onun gibiyim artık sanki. Yinede konuşmak istedim, bazı meseleler var objektif ol dedim, ne yazıkki yine ben haklıyım dedi çıktı işin içinden. Bende eğer böyle konuşacaksan, objektif davranmayacaksan, konuşma bitmiştir dedim, kalktım, gel konuşalım falan dedi, beni anlamayan bir adamla konuşcak şeyim yok, yol ayrımındayız zaten bitsin bu iş dedim.
Siz neler yaptınız onu merak ediyorum? Nasıl verdiniz çabanızı, özel değilse paylaşırsanız?
tabii ki paylaşırım
gerçi çok uzun
kısaltmaya çalışayım
evliliğm boyunca tüm fedakarlıkları ben yaptım
inanın objektif ve vicdanlı bir şekilde söylüyorum bunu
benim ailem dış kapının mandalı gibiydi
bense onun ailesini sürekli sırtımda taşıdım
gerekmeyen yerlerde bile
mesela benim odun bir kaynım var
ben yeni doğum yaptığımda bile bizdeydi
neymiş sınav sonucu bekliyormuş
sobalı evdeydik
çocuğumu emzirmek istediğimde odadan çıkmak yerine maç izliyorum
git yatak odasına diyen bir tip
eşimse idare etmemi söyleyen bir tip
bu arada diğer bir kaynım okumak için bizde
tam 4 yıl
4 kaynımın düğün merasimleri benim başımda
ana baba sağ ama kız istemeye bile biz gidiyoruz
evimde hiç rahat değilim biri gelir biri gider
kapıdan kovsam bacadan girerler
neymiş abilerinin eviymiş
18 yaşında evlendim bu daha çocuk diyen olmadı
kaynanamın yaptıklarına hiç girmiyorum bile
eşim işi gereği ya il dışında ya yurt dışında
eşimin gittiğine mi üzüleyim kayınlarımdan birinin muhakkak gelmesine onunla yalnız yaşadığıma mı
bu arada evin iç dış bütün işleri bende
hamileyken kontrollere bile yalnız gittim
gerek işinden dolayı gerek keyfinden
bu arada da kıymetimi bilmek yerine olur olmaz herşeye küsen bir koca
diğer yaşadığım sıkıntılar neyse de
inanın 20 yıllık evliliğimin en az 12 senesi küs geçmiştir hiç abartısız
ailem derseniz hemen hemen aynı kafada
kocan nasıl isterse öyle olacak dedi babam
annemse küslük konusunda ne olmuş küser küser barışırsınız dedi
mart ayında kvalidemlerin evi yandı
elimden gelen herşeyi yaptım
evimi ve çocukları bırakıp hastanede onunla kaldım
allah var nankörlük etmedi hep dua etti
başka bir ildeydi hastane bu arada
2.5 ay eltimde kaldılar sonra bize geldiler
yeni ev yapılana kadar kalacaklar
bu da iyi
ama benimki evde anam babam misafir hareketlerime dikkat edeyim demedi
çocukça sebeplerden ayrı yatakta bile yattı
rezil olduğumuza mı yanayım yaşadığıma mı
k valide buna kızdı falan
neyse bir gün pazara g,ittik eşimle
kendi istediği kayısıyı almadım diye yine küstü bu
yani eşinle açıkça konuşsan. çünkü yuva bozmak çok zor. ya da umut yok dersen atanmayı ebkle şart koş, ya gel ya bitecek de. gelirse ailesinden uzak olmak, senn çalışman, yenni bir şehirde olmanız size ii gelebilir. gelmezzse de kendi kaybeder...
