Merhaba kk.Buraya en son 3 sene önce yazmıştım hayatımdan bir psikopat çıkardım ve burası o zaman bana çok yardımcı oldu. Şimdi yine yardımınız için yazıyorum.
Buraya 2019da yazmıştım.Hayatımda bir psikopat vardı çok şükür bitti. Çok zor dönemler geçirdim ama iyileştim.Aradan 1 sene geçti ve hayatıma yeni biri girdi. Gerçekten onla sevilmek neymiş sevmek neymiş öğrendim.ilişkimizde kendi aramızda hiç sorun olmadı karakter olarak o hep sakin bense hep fevri taraftım yine de bana karşı hep olgun davrandı stresimi çekti. Ancak biz tanıştığımızda polisliğe hazırlanıyordu ve emindik olacağından ancak bu 2 yılda polislik olmadı, banka sınavlarına girdi olmadı. Aramızda işsizlik büyük sorun hale gelmeye başladı. Aileleri tanıştırmak istiyorduk iş bulamayınca erteledik. Aramızda işsizlik dışında hiçbir sorun olmadı ama işsizlik de o kadar büyüdü ki çok yorgun düştük. Bu süreçte ben okulumu bitirip işe başladım ve gerçekten iyi bir işim var iyi para kazanıyorum ancakok stresli. İşe başladığımdan beri stresimle birlikte kavgalarımız da arttı bunlar çok basit meselelerdi ancak zaten yorgunduk ve kopma noktasına geldik. Kopmayı istemediğinden sanırım benim çalıştığım şehre 5 saatlik yolculuk yaparak geldi.Hastanede çalışıyorum ve kalacak yer bulamadığı için ilk gün hastanede yattı (ben ailemle kalıyorum) 2.gün yanına geldiğimde hastanede yatmasının düşüncesizlik olduğunu otelde kalması için para verebileceğimi söyledim. Söylerken de sanırım patlama yaşadım o susarken iş konusunu ilişkimizin bir noktaya gidemediğini ağlayarak anlattım o hep sustu ve sonrasında haklısın ayrılalım dedi. Sonra o gitmeden kahvaltı yapalım öyle otobüse binip dönsün dedik ve ben o sıra sakinledim. Ama o beni affetmedi ve affetmiyor. Söylediklerimde haklı olduğumu ama bunun kahvaltı sırasında ya da sakince sonrasında konuşmanın doğru olduğunu benim yaptığımın beni görmeye gelen birine ayıp olduğunu onu sürekli aşağılayıp kötü hissettirdiğimi söylüyor.
Bir yandan ilişkimiz bir yere gitmiyor gibi. Hem uzak mesafe olması hem de önümüzde evliliğe taşıma gibi bir seçenek olmadığı için kafam çok karışık. Sürekli özür dileyip değişeceğimi söylüyorum ve değişmek de istiyorum çünkü iş stresim beni de çok yoruyor ve ona fevri davrandığım kadar aileme de davranıyorum. Sizce ne yapmalı ?
Buraya 2019da yazmıştım.Hayatımda bir psikopat vardı çok şükür bitti. Çok zor dönemler geçirdim ama iyileştim.Aradan 1 sene geçti ve hayatıma yeni biri girdi. Gerçekten onla sevilmek neymiş sevmek neymiş öğrendim.ilişkimizde kendi aramızda hiç sorun olmadı karakter olarak o hep sakin bense hep fevri taraftım yine de bana karşı hep olgun davrandı stresimi çekti. Ancak biz tanıştığımızda polisliğe hazırlanıyordu ve emindik olacağından ancak bu 2 yılda polislik olmadı, banka sınavlarına girdi olmadı. Aramızda işsizlik büyük sorun hale gelmeye başladı. Aileleri tanıştırmak istiyorduk iş bulamayınca erteledik. Aramızda işsizlik dışında hiçbir sorun olmadı ama işsizlik de o kadar büyüdü ki çok yorgun düştük. Bu süreçte ben okulumu bitirip işe başladım ve gerçekten iyi bir işim var iyi para kazanıyorum ancakok stresli. İşe başladığımdan beri stresimle birlikte kavgalarımız da arttı bunlar çok basit meselelerdi ancak zaten yorgunduk ve kopma noktasına geldik. Kopmayı istemediğinden sanırım benim çalıştığım şehre 5 saatlik yolculuk yaparak geldi.Hastanede çalışıyorum ve kalacak yer bulamadığı için ilk gün hastanede yattı (ben ailemle kalıyorum) 2.gün yanına geldiğimde hastanede yatmasının düşüncesizlik olduğunu otelde kalması için para verebileceğimi söyledim. Söylerken de sanırım patlama yaşadım o susarken iş konusunu ilişkimizin bir noktaya gidemediğini ağlayarak anlattım o hep sustu ve sonrasında haklısın ayrılalım dedi. Sonra o gitmeden kahvaltı yapalım öyle otobüse binip dönsün dedik ve ben o sıra sakinledim. Ama o beni affetmedi ve affetmiyor. Söylediklerimde haklı olduğumu ama bunun kahvaltı sırasında ya da sakince sonrasında konuşmanın doğru olduğunu benim yaptığımın beni görmeye gelen birine ayıp olduğunu onu sürekli aşağılayıp kötü hissettirdiğimi söylüyor.
Bir yandan ilişkimiz bir yere gitmiyor gibi. Hem uzak mesafe olması hem de önümüzde evliliğe taşıma gibi bir seçenek olmadığı için kafam çok karışık. Sürekli özür dileyip değişeceğimi söylüyorum ve değişmek de istiyorum çünkü iş stresim beni de çok yoruyor ve ona fevri davrandığım kadar aileme de davranıyorum. Sizce ne yapmalı ?
