Baba evinden ayrılmaya günler kala..

Evden ilk ayrildigimda 14 yaşındaydım.Kendi özgür irademle isteyerek lise yurdunda kalmaya gittim. O zamana kadar 1 gün bile ailemden ayrı kaldığım olmamıştır. Ama bir damla dahi gözyaşı dökmedim. Benim aram pek iyi değildir belki ondandır ama sizin gibileri de anlamiyorum bu kadar karalar bağlamayı. Aksine daha mutlu olmanız lazım önceden sizi seven bir aileniz varken simdi sizi seven 2.bir aileniz olacak. Onlar senin ailen senin icin hep orada olacaklardır. Senin en kötü gününde de yaninda olacaklar,kapilafi sana acik olacaktır
 
Secita_ .!.:
Bundan 1 buçuk ay öncesine kadar evime gidip düzenimi kurmak istiyorum aile evinden sıkıldım diye dertmiş gibi aptal aptal yazarken şimdi ki hislerim neyin nesi şimdi?
15 gün sonra evime geçeceğim Allah nasip ederse ama yüreğime bir yumruk oturdu sanki derinden.
Bu karantina beni onlara öyle ısındırdı ki sanki çiçeklerim gibi her gün sevip sulamaya özen gösterir gibi bakmaya doyamıyorum onlara. Babamın saç tıraşını yaparken benimle vakit geçirdiğinde ki sevincini, annemin omuz cilvelenip gülücüklerini gördükçe, ben sensiz ne yapacağım sözlerini duydukça içim gidiyor.
Meğer ne çok ihtiyacımız varmış bu karantinaya...
Böyle annemin o dizine yatıp onun tüm derdini dinleyip rahatlatan onu güldüren benken, benden ayrıldığında ne kadar üzüleceği gözümün önüne sere serpe düşüyor. En değerli varlık olan anneden ayrılmak, onun o göz yaşlarını şimdiden hissetmek içimi yakıyor.

Geçiyor mu bu his ? Kolay oluyor mu onlarsız yaşama alışmak ?

Rabbim bütün anne-babalara uzun hayırlı ömürler versin İnşALLAH. :KK200:


Umarım sizleri darlamamışımdır. Biraz dökülmek istedim akşam olunca böyle işte insan biraz duygusallaşıyor. :110:
Genişletmek için tıkla...
Allah annelerimizi babalarımızı başımızdan eksik etmesin...maalesef çok zor oluyor yıllardır ailemden uzak illerde yaşıyorum sende bir kaç kez görüşebiliyorum her gidişlerinde küçük çocuk gibi ağlıyorum hatta biraz uzun kaldıklarında gittikleri sabah anne diye sesleniyorum yataktan bakıyorum ses Yok ağlıyarak uyanıyorum seslerini hergün duyuyorum ama özledim diyemiyorum üzülmesinler diye onlarda bende hep özlem ile yaşıyoruz kolay mı alışıyorsun iş eş olarak hepimiz ailemize yakın yaşama şansına sahip değiliz ama özlem o çok zor kıymetini bil günlerinin ben bana geldiklerinde 24 saati 48 saat gibi yaşıyorun uyumak istemiyorum günler geçmesin diye ...
 
Karamellasepeti .!.:
Evden ilk ayrildigimda 14 yaşındaydım.Kendi özgür irademle isteyerek lise yurdunda kalmaya gittim. O zamana kadar 1 gün bile ailemden ayrı kaldığım olmamıştır. Ama bir damla dahi gözyaşı dökmedim. Benim aram pek iyi değildir belki ondandır ama sizin gibileri de anlamiyorum bu kadar karalar bağlamayı. Aksine daha mutlu olmanız lazım önceden sizi seven bir aileniz varken simdi sizi seven 2.bir aileniz olacak. Onlar senin ailen senin icin hep orada olacaklardır. Senin en kötü gününde de yaninda olacaklar,kapilafi sana acik olacaktır
Genişletmek için tıkla...

Orası öyle tabi ki çok şükür. Ayrıca karamela, karalar da bağlamıyorum sadece bugün birazcık duygusallaştım ama geçti :)
 
Secita_ .!.:
Orası öyle tabi ki çok şükür. Ayrıca karamela, karalar da bağlamıyorum sadece bugün birazcık duygusallaştım ama geçti :)
Genişletmek için tıkla...
Daha çok gelecek o lanet his:KK14:bide bazen onlara küstüğüm veya canlarını sıktığım zamanlar aklıma geliyo ki oooff:KK1:
Ama bunların hepsi kocayı görene kadar oluyo..😂😂
 
Bende 6 saat uzağa evlendim yani öyle sıkıldım gideyim de olmuyor psikolojiye epey yansıyor en azından çok uzak değilmişsiniz
 
Oglak kizi .!.:
Bende 6 saat uzağa evlendim yani öyle sıkıldım gideyim de olmuyor psikolojiye epey yansıyor en azından çok uzak değilmişsiniz
Genişletmek için tıkla...

benden önce iki ablam da evli hani belki bi kardeşim olsa yanına bırakır içim rahat kalırdı. bende gidince yalnız kalcaklar o biraz üzüyor. doğanın kanunu böyle de işte insan kıyamıyor.
 
Valla keşke ben de kendi evime çıksam da böyle şeyler yazsam... İnsan yeni bir şeye başlamadan eskisne sarılmak istiyor.
Tamamen psikolojik ve beynin savunma - kendini yeni seyden/bilinmeden koruma arzusu bence.
Mesela ben de çok istediğim bir yolculuğa çıkmadan önce kendimi çok kötü hissediyorum, içime birşeyler kötü gidecekmiş gibi bir his geliyor. Çoğu zaman vazgeçmeyi düşünüyorum:) ama bir kere kapıdan bir kere çıkınca hepsi geciyor.
Sizde de böyle olacağına eminim
Yeni evinizde mutluluklar
 
Secita_ .!.:
benden önce iki ablam da evli hani belki bi kardeşim olsa yanına bırakır içim rahat kalırdı. bende gidince yalnız kalcaklar o biraz üzüyor. doğanın kanunu böyle de işte insan kıyamıyor.
Genişletmek için tıkla...
Bende en küçük çocuktum diğerleri evliydi :)
Sevdiğim bir söz var ilk önce eylem yapılır istek sonra gelir, eylem yapmadan isteğin gelmesini beklemeyin diye çok doğru. 1 senem doldu kendi evime çok alıştım artık aile evime gidince 1 hafta zor duruyorum :) ben pekte aileci değilim bu arada bireyselliği severim belki ondandır :)
Mutluluklar
 
yenGEnC .!.:
Valla keşke ben de kendi evime çıksam da böyle şeyler yazsam... İnsan yeni bir şeye başlamadan eskisne sarılmak istiyor.
Tamamen psikolojik ve beynin savunma - kendini yeni seyden/bilinmeden koruma arzusu bence.
Mesela ben de çok istediğim bir yolculuğa çıkmadan önce kendimi çok kötü hissediyorum, içime birşeyler kötü gidecekmiş gibi bir his geliyor. Çoğu zaman vazgeçmeyi düşünüyorum:) ama bir kere kapıdan bir kere çıkınca hepsi geciyor.
Sizde de böyle olacağına eminim
Yeni evinizde mutluluklar
Genişletmek için tıkla...

Galiba tam olarak böyle bir duygu içerisindeyim. Hiç bilmediğim bir yola tamamen çıkmış bulunmaktayım. :)
İnşallah. Teşekkür ederim güzel temenniniz için.
 
Kirada otururken her annemden eve döneceğim zaman gözlerim dolardı arabayla 4-5 dakikalık yoldaydık bide binada yalnızdı oda beni strese sokuyordu seni çok iyi anlıyorum canım Allahım annelere çok sağlık mutluluk ve huzur versin onlarsız çok zor
 
Secita_ .!.:
Bundan 1 buçuk ay öncesine kadar evime gidip düzenimi kurmak istiyorum aile evinden sıkıldım diye dertmiş gibi aptal aptal yazarken şimdi ki hislerim neyin nesi şimdi?
15 gün sonra evime geçeceğim Allah nasip ederse ama yüreğime bir yumruk oturdu sanki derinden.
Bu karantina beni onlara öyle ısındırdı ki sanki çiçeklerim gibi her gün sevip sulamaya özen gösterir gibi bakmaya doyamıyorum onlara. Babamın saç tıraşını yaparken benimle vakit geçirdiğinde ki sevincini, annemin omuz cilvelenip gülücüklerini gördükçe, ben sensiz ne yapacağım sözlerini duydukça içim gidiyor.
Meğer ne çok ihtiyacımız varmış bu karantinaya...
Böyle annemin o dizine yatıp onun tüm derdini dinleyip rahatlatan onu güldüren benken, benden ayrıldığında ne kadar üzüleceği gözümün önüne sere serpe düşüyor. En değerli varlık olan anneden ayrılmak, onun o göz yaşlarını şimdiden hissetmek içimi yakıyor.

Geçiyor mu bu his ? Kolay oluyor mu onlarsız yaşama alışmak ?

Rabbim bütün anne-babalara uzun hayırlı ömürler versin İnşALLAH. :KK200:


Umarım sizleri darlamamışımdır. Biraz dökülmek istedim akşam olunca böyle işte insan biraz duygusallaşıyor. :110:
Genişletmek için tıkla...
Baba evi öyle güzel ki bazen evlilik bana göre değilmiş diyorum. Annemin babamın kardeşlerimin ilgisi öyle güzel ki. Evlilik öyle değil ama eve ne lazım, fatura nekadar geldi, ne yemek yaptın derken ilgi falan arada kaynıyor. Bekarlık sultanlık lafı çok doğru
 
İnsan ne kadar üzülmem diye düşünse de evdeki son günlerde biraz duygusala bağlıyor. Ailemden 1000 km uzağa geldim evlenince. İlk zamanlar çok zorlanmasam da uzun zaman göremeyince psikolojik olarak çok etkiliyor insanı. Bazen burda bir çok arkadaşa da üzülme alışılıyor falan yazmışlığım da var ama sanki tam alıştım sanarken birden başa dönüyor insan. Belki sizin öyle olmaz ailenizle aynı şehirde olacağınız için. Ben aynı şehirde olsam her hafta gitmezdim belki ama iyi olduklarını bilmek ve istediğim anda onları görebileceğimi bilsem evden ayrılırken üzülmezdim. İşimden dolayı ailemden farklı şehirde de yaşamışlığım vardı bekarken. Ama istediğim zaman gidebiliyordum hiç özlem duygusu olmuyordu. Suan aylar oldu görmeyeli ve artık görüntülü bile konuşmuyorum ağlarım da görüp üzülürler diye. Konuyu bile gözlerim dolarak okudum, ailemi görme zamanım gelmiş benim:KK55:

İç dökme yazısı gibi oldu biraz. İşin özeti aynı şehirde olunca insan çabuk alışır bence, uzak şehirde olmak sıkıntı. Ona da alışılıyor ama o iç burukluğu hep oluyor bence. Kafana estiği an gidemiyorsun işinden dolayı da. Herkes iyi olsun da varsın uzak olsun diyoruz . Size de eşinizle mutluluklar diliyorum. Kısa zamanda alışırsınız insallah.
 
Ben baba evinden ayrılırken salya sümük agladım, kardesimle kuoforde karsi karsiya başımız yapılırken goz goze gelip agladık, he bide gelin arabasında duygusal şarkı çıkmıştı biz ikimiz birbirmize bakarak ağlamıştık , dediler sevdiğine gidiyorsun aglama iyi de ne alaka bi daha eskisi gibi olmuyor ki esimden ALLAH razi olsun istedigim zaman gider kalırım annemlere yakın olmamıza ragmen ama eskisi gibi olmuyor malesef, sizi cok iyi anlıyorum bu duygularınız evlendikten bi zaman sonra da devam etcek ben evden cikarken ki videolari izleyip izleyip aglıyordum🤷‍♀️
 
Ya valla sizi anlıyorum. Bende de şöyle bir durum var: nişanlımla beraber başka bir şehirde yaşıyorum ama annemin babamın evi yine benim evim. Yani sanki asıl evim orasıymış gibi. Yaz sonu nikahım var şimdi o ev benim evim olmaktan çıkacakmış gibi geliyor ne bileyim garip bir his
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Pestososlumakarnam
Parçalanmış aile çocukları
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
2K
Pestososlumakarnam
Pestososlumakarnam
E
Sizin eşleriniz de kendi aile evindeki baba rolü mü ?
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
3K
Alys
Alys
I
üniversitelerin kapanmasıyla mahvolan hayatım :( okuduğum şehirde kalan ilişkim , evden ayrılma düşüncelerim
8 9 10
Yorumlar
189
Görüntüleme
14K
beyhanyrjkg
B
B
Baba Korkusu
5 6 7
Yorumlar
139
Görüntüleme
51K
yoluzunbenyorgun
yoluzunbenyorgun
isabel
Boşanma ve Boşanmış Aile Çocukları
Yorumlar
0
Görüntüleme
7K
isabel
isabel
Back
X