Baba ve Anne ile Olan Geçmiş ve Günümüzdeki İlişki Geleceğimizi Nasıl Etkiler?

Merhabalar,

Derdim başlıkta yazdığı gibi. Kendimle ilgili anlatacak şeylerim var ama çok zor geliyor bana. Şu an bile boğazımda bir yumruk var, gözümden yaşlar hiç istemediğim halde dökülüyor. Konum mutlu bir aileye sahip olan kişilere hitap etmiyor.

Sizin babanız nasıldı da bugününüzü, insanlarla olan ilişkinizi ne şekil etkiledi? Etkisinden kurtulanlar nasıl başardı?
Sizin anneniz nasıldı da bugününüzü, insanlarla olan ilişkinizi ne şekil etkiledi? Etkisinden kurtulanlar nasıl başardı?

Psikolog arkadaşların da yol gösterici tavsiyelerine ihtiyacım var.

Sevgiler...

Kafesteki Kartal .!.:

Merhabalar,

Derdim başlıkta yazdığı gibi. Kendimle ilgili anlatacak şeylerim var ama çok zor geliyor bana. Şu an bile boğazımda bir yumruk var, gözümden yaşlar hiç istemediğim halde dökülüyor. Konum mutlu bir aileye sahip olan kişilere hitap etmiyor.

Sizin babanız nasıldı da bugününüzü, insanlarla olan ilişkinizi ne şekil etkiledi? Etkisinden kurtulanlar nasıl başardı?
Sizin anneniz nasıldı da bugününüzü, insanlarla olan ilişkinizi ne şekil etkiledi? Etkisinden kurtulanlar nasıl başardı?

Psikolog arkadaşların da yol gösterici tavsiyelerine ihtiyacım var.

Sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

Zor bir ailede büyüdüm.
Detay vermiycem.
Ama çokça travmatik vaka ile beslenmiş bir çocukluk.
Bu beni mücadeleci ve yaşam kaynaklarına sarılan biri yaptı. Nedir bu kaynaklar?
Ruh ve beden sağlığı, ilişkiler, manevi dinamikler, akademik başarılar...
Bunlara yoğunlaştım.
Aile ilişkilerindeki aksaklıklarımı arkadaş çevremle ve kendime kurduğum dünyada azmederek, başararak telafi etmeye çalışmışım meğer.
Şimdi çocukluk yaralarımı, çocuk ve gençlerle çalıştığım uzmanlık alanımla, kızımla, iç huzurumla sarıyorum.
Nihan Kaya'nın da dediği gibi, iyi aile yoktur, ama tüm çocuklar iyidir.
O küçük Revnayı yanımda taşıyorum.
Tüm başarılarıma, tutunduğum her şeye şahit ediyorum onu.
İyi ki o küçücük haliyle derslerine sarılmayı, kitaplara sığınmayı akıl etmiş.
Doğru çözüm yoluyla her zaman çare var.
Mutluluklar diliyorum

Revna .!.:

Zor bir ailede büyüdüm.
Detay vermiycem.
Ama çokça travmatik vaka ile beslenmiş bir çocukluk.
Bu beni mücadeleci ve yaşam kaynaklarına sarılan biri yaptı. Nedir bu kaynaklar?
Ruh ve beden sağlığı, ilişkiler, manevi dinamikler, akademik başarılar...
Bunlara yoğunlaştım.
Aile ilişkilerindeki aksaklıklarımı arkadaş çevremle ve kendime kurduğum dünyada azmederek, başararak telafi etmeye çalışmışım meğer.
Şimdi çocukluk yaralarımı, çocuk ve gençlerle çalıştığım uzmanlık alanımla, kızımla, iç huzurumla sarıyorum.
Nihan Kaya'nın da dediği gibi, iyi aile yoktur, ama tüm çocuklar iyidir.
O küçük Revnayı yanımda taşıyorum.
Tüm başarılarıma, tutunduğum her şeye şahit ediyorum onu.
İyi ki o küçücük haliyle derslerine sarılmayı, kitaplara sığınmayı akıl etmiş.
Doğru çözüm yoluyla her zaman çare var.
Mutluluklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben o kadar güçsüzüm ki sizin tam tersinizim. Kabuğuma çekildikçe çekiliyorum ve kendimi salıyorum. Maalesef ki bu güçsüzlüğüm yüzünden uzun yıllardır bazı psikolojik rahatsızlıklarla uğraşıyorum. Zayıf bir yapım var. Gitmek istiyorum ama ne gitmek için cesaretim ne de kalmak için arzum var. Teşekkür ederim yorumunuz için.

Revna .!.:

Zor bir ailede büyüdüm.
Detay vermiycem.
Ama çokça travmatik vaka ile beslenmiş bir çocukluk.
Bu beni mücadeleci ve yaşam kaynaklarına sarılan biri yaptı. Nedir bu kaynaklar?
Ruh ve beden sağlığı, ilişkiler, manevi dinamikler, akademik başarılar...
Bunlara yoğunlaştım.
Aile ilişkilerindeki aksaklıklarımı arkadaş çevremle ve kendime kurduğum dünyada azmederek, başararak telafi etmeye çalışmışım meğer.
Şimdi çocukluk yaralarımı, çocuk ve gençlerle çalıştığım uzmanlık alanımla, kızımla, iç huzurumla sarıyorum.
Nihan Kaya'nın da dediği gibi, iyi aile yoktur, ama tüm çocuklar iyidir.
O küçük Revnayı yanımda taşıyorum.
Tüm başarılarıma, tutunduğum her şeye şahit ediyorum onu.
İyi ki o küçücük haliyle derslerine sarılmayı, kitaplara sığınmayı akıl etmiş.
Doğru çözüm yoluyla her zaman çare var.
Mutluluklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben o kadar güçsüzüm ki sizin tam tersinizim. Kabuğuma çekildikçe çekiliyorum ve kendimi salıyorum. Maalesef ki bu güçsüzlüğüm yüzünden uzun yıllardır bazı psikolojik rahatsızlıklarla uğraşıyorum. Zayıf bir yapım var. Gitmek istiyorum ama ne gitmek için cesaretim ne de kalmak için arzum var. Teşekkür ederim yorumunuz için.

Bende zor bir aile de büyüdüm.
Kendimi bildim bileli, babam hep içerdi ve annemle asla anlaşamazlardı.
Bende böylelikle kendimi ve ileri de nasıl bir adamla evlenmek istediğimi oluşturdum kafam da.
Annemin bana yaptıklarını ilerde asla çocuğuma yapmam mesela.
Böyle böyle not aldığım o kadar çok konu var ki aklımda.
Ya da babamın anneme davrandığı şeklin aslında eşler arasında nelere yol açtığını anladım.
Şimdi eşime öyle davranmıyorum ve faydasını görüyorum.
Benim hiç unutamayacağım çok anım var aileme ait ama ben bunları hep pozitif şeylere dönüştürmeye çalıştım.
Kendimi geliştirdim, ona göre insanları hayatıma aldım, her olumsuz olaydan bir olumlu durum çıkarmaya çalıştım vs.
Şuan da da çok güçlü bir kadınım.
Korkulardan kaçıp, kendi kabuğuna çekilmek insanı sadece güçsüz kılar.

Ben biraz detay verip anlatayım, belki faydası olur. “Doğduğun ev kaderindir.” Bunu Türkiye’nin en ünlü, kitaplarından uyarlanan diziler Reyting rekoru kıran Gülseren Buğdayıcıoğlu söylüyor. Nasıl bir çocukluğum oldu. “zor” babam alkol bağımlığı ve anneme şiddet gösteren bir adamdı. Bu bizde nasıl etki yaptı. Ben evden kurtulurum diye 20 yaşında evlendim. Ablam ise bütün erkeklerin babam gibi olacağını düşünerek 39 yaşına kadar hiçbir erkekle flört dahi etmedi. En sonunda görücü usulü evlendi. Ama erkeklerle iletişimi sıfır olduğu için ilk ayda eşi kaçtı. Sonra ablamın hamile kaldığını duyunca geri döndü. Şimdi nispeten daha iyiler. Annem bizim hayatımızda figürandı. Babamın her türlü eziyetine katlanan etkisiz elemandı. Bütün bu yaşadıklarım tabii ki hayatımı, kişiliğimi etkiledi ama sonuçta Allah sana bir akıl ve irade vermiş. Annen-babam nasıl olursa olsun sen kendine bir çıkış yolu bulmalısın. Onların hatalarından ders alıp, öyle olmamaya gayret etmelisin. Kalbini ferah tut. İnşAllah yaşadığın sıkıntılar bir an önce geçer

Kafesteki Kartal .!.:

Merhabalar,

Derdim başlıkta yazdığı gibi. Kendimle ilgili anlatacak şeylerim var ama çok zor geliyor bana. Şu an bile boğazımda bir yumruk var, gözümden yaşlar hiç istemediğim halde dökülüyor. Konum mutlu bir aileye sahip olan kişilere hitap etmiyor.

Sizin babanız nasıldı da bugününüzü, insanlarla olan ilişkinizi ne şekil etkiledi? Etkisinden kurtulanlar nasıl başardı?
Sizin anneniz nasıldı da bugününüzü, insanlarla olan ilişkinizi ne şekil etkiledi? Etkisinden kurtulanlar nasıl başardı?

Psikolog arkadaşların da yol gösterici tavsiyelerine ihtiyacım var.

Sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

Babam ilgisiz bir babaydı çocukluğum annemin psikolojik sıkıntılarıyla geçti. Abim dışarda okudu çok etkilenmedi ama ben etkilendim. Ara ara annemin yaptıklarını konuşmalarını hareketlerini tekrar ediyor gibi oluyorum ama tutuyorum kendimi yapma diyorum. Babam mesela amcamlara gidince annem rahatsız olurdu gitti yine derdi. 5 dakija geç kalsa gelmedi aramadı derdi. Eşim 5 dakika geç kalsa annem gibi yapasım geliyor ama saçmalama diyorum kendime annen obsesif. Eşim kardeşinin yanına gitse gidicek tabi diyorum ne var bunda sende gidebilirsin. Doğduğumuz evler gerçekten bizi etkiliyor. Kimi nasıl etkiler bilmiyorum ama en önemlisi farkındalık. Babam beni bi gün kapıda bırakmıştı. Gece. Annem içeri aldı diye annemi dövmüştü. İçerdi. Geçti napalım kendimize dikkat edelim annelerimiz ah annelerimiz cennetlik

Aynı anda hem kırılgan hem güçlü olmanın vücut bulmuş hali gibiyim.
İçimde bir yerlerde ruhumun bir parçasını ailem yok etti.
O parçayı geri getiremem.
Kabullendim hayatıma devam ediyorum.
Kurban psikolojisinden kurtulmak gerek.
Bunu başarabilirsen istediği her şeyi yapabilen bir kadın olarak hayatına devam edebilirsin.
Benim hayatımda "yapamazsın, başaramazsın" gibi fiillere yer yok.
Canımın istediği her şeyi yapar, her şeyi başarırım.

Ben de ailemle ilgili bir konu acmistim. Cok skntili donemler gecirmisim. Ama hep pollyanna olmusum meger. Evlenince daha iyi anladim. Esimden aldigim sevgi ve davranislar beni sasirttip iyilestirirken aslinda ne kadar zor hatta katlanilmaz bir hayat cektigimi anladim. Ben babamdan cok anneme kiziyorum icimden. Halen babamin kuyrugu gibidir. O ne derse dogru o ne yaparsa dogru. Hoslanmadigi seyleri de var ancak onlara da katlanir .ama bizi ziyan etmeseydi keske. Ziyan olduk mu ? Bugunume binlerce sukur. Ama kardesim psikolojik skntilari var. Ben cok cok daha iyi yerlerde olabilirmisim.
Bazen bazi insanlara bakar anlamazdim. Neden o yapabiliyor ben neden yapamadim. Cok cok gec anladim bunun cevabini .aile .

Unutmak etkisinden kurtulmak neredeyse imkansız, ama hayata bir şekilde tutunuyorsun , kamçı oluyor yaşadıklarım kitapları fırlatarak ders çalıştığımı duvarları yumruklayarak bu hayattan kurtaricam kendimi diyerek bugünlere geldim çok güzel bir ailem var şimdi ama geçmiş hep kafamda bi yerlerde annem gibi ailem gibi olmamaya çalıştıkça batıyor insan en güzeli en doğruyu hep başkalarından öğrendim kitaplardan insanlardan ogrendim tecrübelerden öğrendim. Bi kenara bıraktım her şeyi önüne bırakıyorum kendimi iyilesttirme yolundayım bir yıldır ve maddi durumum el verdiğinde geçmiş için psikolojik destek almaya karar verdim çünkü aşırı öfke doluyum bazen patlamalar yaşıyorum bunu hayatımdan çıkarmak istiyorum farkettimki öfkem o an yaşadığım şey değil geçmişte yaşadığım şeylere bunu farkettigimden beri daha kontrollü olmaya başladım pamuk gibi insanın ama geçmiş önüne serildiginde şeytana dönüşüyorum. Hala kimseye anlatamadığım sırlarım var bunları kusmak istiyorum psikolojik desteğimin temel noktası sustuklarim olacak son bir yılda çok şey başardım o kadar ağır ki yüzleşmek insanı o kadar yoruyorki ama üzerimden attıkça hafifliyorum. Ilk defa bir tel beyaz sac sahibi oldum bu yıl ama hep hastalanan hastanelerden çıkmayan ben hiç hastalanmaz oldum iyilesiyorum biliyorum

Benim babam hayattaki en büyük şansım belki zor özellikleri de var ama benim idolum.
İyi babaya sahip olmak çok iyi gibi duruyorken şöyle de negatif birsey oluyor
Esinizi de öyle istiyorsunuz oysa o sizin babanız değil ilk başlarda hep babanizla kiyasliyorsunuz.
Babam öyle yapmazdı babam şöyle böyle
Kafanızdaki o mükemmel adamı eşinizde görmek istiyorsunuz vsvvs
Birde babam aşırı başarı odaklı bir adamdir benimde başarısızlığa tahammülüm yok ilerde çocuğuma baskı yaparim diye korkuyorum.
Annemde aşırı dominant bir kadin.Sartlari zor olmasına rağmen eski yasamtarzinda büyümesine rağmen hiç geleneksel degil
İkisi de aşırı gelistirmisler kendilerini ve aşırı uyumlular çocuk yetistirme de vs
Hiç ikilik yaşamadık.
Annemin dominant yapısı kendini ezdirmeye karşı olusu bendede oluştu.
Anneme babam istemediği birşeyi yaptıramaz aşırı özgüvenli bir kadin.
Velhasıl hayatta bazen evrilmeye musait olgular vardır ama benim annemde öyle birsey yok.
Ben iki ozelligi de törpülemek ile meşgulüm.

Annemle güvenli bir bağım asla oluşmadı, çocukluk rüyalarımda dahi sürekli peşimdeki düşmandı o. Ergenlik çağımda biraz daha hırçınlaştım bu sefer ben kötü davrandım ona. Gençlik evlerelerimde ondan uzak geçti. Hala da öyleyim. Merhaba merhaba bu kadar.

Sürekli psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kaldım. Çocukken çok sevdiğim arkadaşlarımla kıyaslayıp aşağıladığından içime kıskançlık tohumlarını ilk defa annem ekti. Ona güvenmediğimden şüphe duygusu ömrüm boyunca ilişkilerimde ilk etapta bozucu etki oldu.

Çok çok başarılı bir çocuktum. Annemin yarattığı yıkımı daha o günlerden itibaren kendimi geliştirmeye çabalayarak azalttım. Başardım..

Kısacası ebeveynlerle olan olumsuz, olumlu her türlü yaşanmışlık bireyin bütün hayatını etkiliyor. Önemli olan kontrol mekanizmasının kendin olduğunu fark edip bu dezavantajları olumlu sonuçlara evirebilmektir.

Sürekli ağlanıp, dövünüp, olumsuz hikayelerin gölgesine sığınmak sağlıklı değil. Bu psikolojiden çıkamayan çoğu insan birçok sorunla uğraşıyor ve çıkmaza giriyor.

Doğduğumuz ev kaderimizdir. Ama kaderini kendin kontrol edebilirsen doğduğun ev sadece senin hayatının belli bir evresini etkileyen bir bölüm olarak kalıyor.

JES .!.:

Annemle güvenli bir bağım asla oluşmadı, çocukluk rüyalarımda dahi sürekli peşimdeki düşmandı o. Ergenlik çağımda biraz daha hırçınlaştım bu sefer ben kötü davrandım ona. Gençlik evlerelerimde ondan uzak geçti. Hala da öyleyim. Merhaba merhaba bu kadar.

Sürekli psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kaldım. Çocukken çok sevdiğim arkadaşlarımla kıyaslayıp aşağıladığından içime kıskançlık tohumlarını ilk defa annem ekti. Ona güvenmediğimden şüphe duygusu ömrüm boyunca ilişkilerimde ilk etapta bozucu etki oldu.

Çok çok başarılı bir çocuktum. Annemin yarattığı yıkımı daha o günlerden itibaren kendimi geliştirmeye çabalayarak azalttım. Başardım..

Kısacası ebeveynlerle olan olumsuz, olumlu her türlü yaşanmışlık bireyin bütün hayatını etkiliyor. Önemli olan kontrol mekanizmasının kendin olduğunu fark edip bu dezavantajları olumlu sonuçlara evirebilmektir.

Sürekli ağlanıp, dövünüp, olumsuz hikayelerin gölgesine sığınmak sağlıklı değil. Bu psikolojiden çıkamayan çoğu insan birçok sorunla uğraşıyor ve çıkmaza giriyor.

Doğduğumuz ev kaderimizdir. Ama kaderini kendin kontrol edebilirsen doğduğun ev sadece senin hayatının belli bir evresini etkileyen bir bölüm olarak kalıyor.

Genişletmek için tıkla...

Bende çok yaşadım onu Jes.
Hep şunun kızı şöyle iş yaparmış, bunun kızı burada işe girmiş, bununla evlenmiş, şöyle olmuş dedi durdu hayatım boyunca.
Hala bile yüz bulsun birileriyle kıyaslar.
Defalarca kavga ettik, bağırdım, ağladım telefonda ama artık yüz bulamadığı için bırakmak zorunda kaldı.
Çok dayağını yedim.
Defalarca saçımdan tutup yerler de sürüklediler.
Bir gün babam dudağımı patlattı okula öyle gittim.
Şuan dediğim gibi olumsuz şeylerden, olumlu şeyler çıkardım hayatıma öyle gidiyorum.
Kendi çocuğuma, eşime asla ama asla şiddet uygulamam mesela.
Bu konu beni çok yaraladı ya.

forevermorrenk .!.:

Bende çok yaşadım onu Jes.
Hep şunun kızı şöyle iş yaparmış, bunun kızı burada işe girmiş, bununla evlenmiş, şöyle olmuş dedi durdu hayatım boyunca.
Hala bile yüz bulsun birileriyle kıyaslar.
Defalarca kavga ettik, bağırdım, ağladım telefonda ama artık yüz bulamadığı için bırakmak zorunda kaldı.
Çok dayağını yedim.
Defalarca saçımdan tutup yerler de sürüklediler.
Bir gün babam dudağımı patlattı okula öyle gittim.
Şuan dediğim gibi olumsuz şeylerden, olumlu şeyler çıkardım hayatıma öyle gidiyorum.
Kendi çocuğuma, eşime asla ama asla şiddet uygulamam mesela.
Bu konu beni çok yaraladı ya.

Genişletmek için tıkla...

Bir başkasının yaşanmışlığını okurken bile kendinden birşey bulup etkileniyorsun. Seni çok çok iyi anlıyorum.

O kıyas duygusu o kötü cümleler; küçücük çocuğun kalbine kıskançlık ve nefret tohumu ekmek ne kadar kötü ya.

Asla ama asla zehirli cümleleri ile şuan ki hayatını etkilemelerine izin verme. Hastalıklı düşünceleri de kirlenmiş zihinleri de söyleyecek cümleleri de içlerinde kalsın.
Seni değil onları yesin bitirsin.

Biz seçme şansımızın olmadığı aileler tarafından mağdur edilen ve seçme şansımızın olduğu ailelerimizle bir ömür mutlu olmayı hak eden bireyleriz.

JES .!.:

Bir başkasının yaşanmışlığını okurken bile kendinden birşey bulup etkileniyorsun. Seni çok çok iyi anlıyorum.

O kıyas duygusu o kötü cümleler; küçücük çocuğun kalbine kıskançlık ve nefret tohumu ekmek ne kadar kötü ya.

Asla ama asla zehirli cümleleri ile şuan ki hayatını etkilemelerine izin verme. Hastalıklı düşünceleri de kirlenmiş zihinleri de söyleyecek cümleleri de içlerinde kalsın.
Seni değil onları yesin bitirsin.

Biz seçme şansımızın olmadığı aileler tarafından mağdur edilen ve seçme şansımızın olduğu ailelerimizle bir ömür mutlu olmayı hak eden bireyleriz.

Genişletmek için tıkla...

Yıllarca acaba ben eksik miyim, yanlış mıyım diye yaşadım.
Kendi kendimi eksik buldum hep ama değildim.
Sonrasında onlara dediğim şey siz hiç iyi anne baba olabildiniz mi?
Benim de istediğim rol onlar da yoktu.
Bende onları kıyasladım ama söylemedim, söyleyemedim.

Ama şuan yaşadıklarımdan ders aldım.
O kadar güçlüyüm ki ( çok şükür ) beni kimse yıkamaz.
Bizler çok güçlüyüz Jes.
Hayatta ebeveynlerinden gülmeyen ama kendi tırnaklarımızla bir yerlere gelen kadınlarız.
Ben bizim gibi kadınlarla gurur duyuyorum

JES .!.:

Biz seçme şansımızın olmadığı aileler tarafından mağdur edilen ve seçme şansımızın olduğu ailelerimizle bir ömür mutlu olmayı hak eden bireyleriz.

Genişletmek için tıkla...

Suan aglayacagim.

JES .!.:

Annemle güvenli bir bağım asla oluşmadı, çocukluk rüyalarımda dahi sürekli peşimdeki düşmandı o. Ergenlik çağımda biraz daha hırçınlaştım bu sefer ben kötü davrandım ona. Gençlik evlerelerimde ondan uzak geçti. Hala da öyleyim. Merhaba merhaba bu kadar.

Sürekli psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kaldım. Çocukken çok sevdiğim arkadaşlarımla kıyaslayıp aşağıladığından içime kıskançlık tohumlarını ilk defa annem ekti. Ona güvenmediğimden şüphe duygusu ömrüm boyunca ilişkilerimde ilk etapta bozucu etki oldu.

Çok çok başarılı bir çocuktum. Annemin yarattığı yıkımı daha o günlerden itibaren kendimi geliştirmeye çabalayarak azalttım. Başardım..

Kısacası ebeveynlerle olan olumsuz, olumlu her türlü yaşanmışlık bireyin bütün hayatını etkiliyor. Önemli olan kontrol mekanizmasının kendin olduğunu fark edip bu dezavantajları olumlu sonuçlara evirebilmektir.

Sürekli ağlanıp, dövünüp, olumsuz hikayelerin gölgesine sığınmak sağlıklı değil. Bu psikolojiden çıkamayan çoğu insan birçok sorunla uğraşıyor ve çıkmaza giriyor.

Doğduğumuz ev kaderimizdir. Ama kaderini kendin kontrol edebilirsen doğduğun ev sadece senin hayatının belli bir evresini etkileyen bir bölüm olarak kalıyor.

Genişletmek için tıkla...

İçim parçalandı, küçücük bedeninizde ne zor şeyler yaşamışsınız. Ama kendinizle objektif olarak muhasebe yapmanız ve yaşadıklarınız karşısındaki güçlü duruşunuz için en içten tebrikler

Benim babam cok kötu bir esti. Buyuzden esimle tanistigimda babamin huy olarak tersi olmasina dikkat ettim. Kesinlikle babamin karakter özelliklerinin bulunmamasi önemliydi. Allahtan cocuklugumda annem herzaman dayanacak destegim oldugu icin piskoljim yine iyi bence. Iyi bir anne canim annem<3

Kafesteki Kartal .!.:

Ben o kadar güçsüzüm ki sizin tam tersinizim. Kabuğuma çekildikçe çekiliyorum ve kendimi salıyorum. Maalesef ki bu güçsüzlüğüm yüzünden uzun yıllardır bazı psikolojik rahatsızlıklarla uğraşıyorum. Zayıf bir yapım var. Gitmek istiyorum ama ne gitmek için cesaretim ne de kalmak için arzum var. Teşekkür ederim yorumunuz için.

Genişletmek için tıkla...

Durumunuzu tespit edip bir çıkış aramanız sizin bilişsel gücünüzü gösterir.
O yüzden kastettiğiniz gücün fiziksel ya da iradi olduğunu düşünüyorum.
Bilişsel güç varsa diğerlerini aktive etmek, ya da olamıyorsa kabullenip yine ona yaslanmak elimizde.
İşe fiziksel ve ruh sağlığından başlanmalı, her zaman ilk adım bu olmalı bana göre.
Bunun için de bedeninizde sizi aşağı çekem şeyleri tespit etmeli.
Değerlerinize baktırmalı, hormonlara baktırmalı.
Bunlar tamamsa psikolojik tetikleyiciler araştırılmalı.
Uzman desteği alınmalı.
Herşey tamam olduktan sonra hala güçsüz hissederseniz beni bulun, buralardayım.

Çocuğa sevdiğini çok belli etme, şımarmasın düşüncesinde bi ailede yetiştim. Annem babam her zaman istediğim şeyi almaya çalıştılar, hastalandığımda başımda beklediler, fiziksel ihtiyaçlarımla sonuna kadar ilgilendiler. Ama gelin görün ki muhtemelen duygusal ihtiyaçlarım olabileceğini düşünemediler. Çocukluğumda ne annem ne babam canım kızım deyip bir kez olsun sarılmadılar bana. Beni hep sevdiler ama belli etmediler. Ama ben bunu ancak şu anki aklımla söyleyebiliyorum, çünkü o zamanlar hissettiğim şey kesinlikle annemle babamın beni sevmediğiydi. Sonuç olarak bi duygusal yoksunluk içerisinde büyüdüm. Bu, şu anki ilişkilerimi nasıl etkiliyor dersen: hep gidip de bana yeteri kadar değer göstermeyen, ihtiyacım olan o duygusallığı bana vermeyecek kişileri buluyorum. Hep böyle aşırı fedakarlıkta bulunduğum, sevileyim diye kendimi parçaladığım ilişkiler içerisinde buluyorum kendimi. Hayatımda sadece bir kez gerçekten benim her ihtiyacımla ilgilenen, duygusal biriyle birlikte oldum onda da ne oldu biliyor musun?? Bu durumdan sıkıldım. Çünkü ben buna alışkın değilim, ihtiyaçlarımla ilgilenilmesine değil hep başkasının ihtiyaçlarıyla ilgilenmeye alışkınım. Kendim psikoloğum, hem bireysel hem grup terapisine gidiyorum ve hala bu problemi çözmeye çalışıyorum. Şema kimyası deniyor bu duruma. Terapistim de söylemişti birisi seni ayakların yerden kesilecek kadar heyecanlandırıyorsa orda dikkat et, o aşk değildir, şema kimyasıdır diye. Benim hala bu problemle uğraşıyor olmam seni umutsuzluğa düşürmesin, çünkü eskiye göre çok daha iyiyim. Fark etmek, iyileşmeyi de başlatan bir süreç. Şu an hala bana ihtiyacım olan sevgiyi, ilgiyi veremeyecek kişiler daha çekici geliyor ama öyle biri çekici geldiği zaman kendime dur diyorum, dikkatli ol, sana neden çekici geldiğini biliyorsun aslında ona aşık değilsin ve artık kendimi böyle ilişkilerden daha koruyabiliyorum. Erkek arkadaşım ihtiyaçlarımı karşılamayan biri olduğunda resti çekip bitirebiliyorum artık, önceden olsa beni o mutsuz etmeyen ilişkinin içinde debelenip dururdum. Sana tavsiyem, öncelikle kendini fark et. Çocukluğunu anlamaya çalış. Bu konuyla ilgili çok güzel kitaplar var psikolog olmayanların da anlayabileceği düzeyde. İstiyorsan sana kitap tavsiyesi de verebilirim