Bir şey sorabilir miyim? babanla anlaşamıyorsun, iş bulup çalışıp ayrılmayı planlaman gerekirken ben bu işe gitmeyeyim zor olacak nasıl diyebiliyorsun? Siz ya pireyi deve edip anlatıyorsunuz bize, biz de dert diye dinliyoruz ya da bizle şaşşık geçiyorsunuz yaa... Hem ayranım dökülmesin hem başıma kötü şeyler gelmesin hayatı nasıl oluyor tam olarakk? eski yorumlarıma bakarak da tuzum kuru falan sanmayın yaşadığım çok şey var... hemen örnek vereyim, ben üni. 2. sınıfta okulu bırakmak zorunda kaldığımda aileme okutamıyorsanız karışamazsınız hayatıma gelmiyorum yazın da memlekete, ben çalışırım da okurum da okuyamazsam da sizinle muhatap olmam diye rest çekip iş bulup çalışmıştım, 20 yaşındaydım ve her gün 60 dk yürüyerek işe gidip geliyordum. o sıcağın alnında da cam siliyordum ben, iş yerinin koca camını... sonraki işim içinde kış gelmişti, sabah 7 gece 11 çalışıyordum köy yerinde ayağımda dandik bot, ayaklarım sular içinde buzzzlar gibi eyyy gidi... siz rahatsınız hocam... çok rahatsınız... gelip ağlamayın da biz de dert diye dinlemeyelim... Bu yaşımda bana eşimi bırak anam babam laf edemez, tiktir olur giderim o hayatı tek başıma, gündeliğe gider yine paramı kazanır kendi kendime yaşarım. sıfır dirayet ! sıfır çaba! sıfır özgüven! sonra viyy viyy viyy.. abi ağlayın yaa.. gerçekten senin konuna geldi, kusura bakmayın da. aga yeter... siz ağlamak için gelmişsiniz, ağlamaya devam edin... NOT: bu işleri yaparken mezun değildim, lise mezunuydum hala, zaten anlaşıldığı üzere de meslek işi değildi bunlar...