• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

babam yüzünden canımdan beziyorum bazen...

Canim seni o kadar iyi anlıyorum ki bende de aynı sorun var ve ailem de beni bu konuda çok sıkıyor arkadaslarim ne zaman bi bulusma ayarlasa ben hep gelmek istemiyorum diye yalan soyluyorum ve bu çök kötü bi durum inan neler yasadigini anlayabiliyorum bence sesini şekilde düşüncelerini ifade etmen daha etkili olur eğer yuzlesmekten cekiniyorsan ya yazarak derdini anlatır bi yol bulmaya calisirsin ya da bu durum sen 30 yaşına da gelsen devam eder😉

Kendinize ayrı konu açsanız da Nuh Nebiden kalma konuları okutmasaniz bize. Konu sahibesi 25 yaşına gelmiş belki evlenip barklandi.
 
Merhaba arkadaslar.Ben 15 yasindayim o kadar da kucuk sayilmam yani.Sorunum babamla ilgili.Çok ama çok garip huyu olan bir insan.Simdi tipik ergenlik problemi diyeceksiniz belki ama degil.Dedigim gibi 15 yasindayim.Arkadaslarim gayet ozgurler yani onlara oraya gitme buraya gelme,yalniz basina gidemezsin izin vermiyorum diyen yok.yani en azindan ben arkadaslarimla bir yerlere gitmek istiyorum dedikleri zaman ''hayir ben izin vermiyorum gidemezsin''demiyor.oysa benim babam. Allahim aglamak istiyorum.hic bir yere gitmeme izin vermiyor.okula bile bu gun kendisi goturdu ya.evden okula kadar mesafe 2 dakikalik.evimizin tam onu.baska bir okulda deneme sinavim vardi butun arkadaslarim bulusup otobusle geldiler ama bir tek beni babam goturdu ustelik o kadarda uzak bir yer bile degil.hatta bir arkadasim ''babam otobusle arkadaslarinla git canim ne olucak''demis.benim babam ise hayir ben goturucem kesinlikle yalniz gidemezsin dedi.birde o okul anneannemin evlerine cok yakin cikip oraya giderim dedigimde hayir bir basina gidemezsin dedi.bunaliyorum artik.bende digerleri gibi sinemaya falan gitmek,arkadaslarimla bir yerde bulusmak,ne biliyim azicikda olsa ozgur olmak istiyorum.ustelik ben oyle akli havada olan biri de degilim.hep akilli kizim falan diyor birde.madem akilliysam niye boyle sikistiriyorsun beni o zaman demek istiyorum ama sonra vazgeciyorum.oysa ben hic de oyle sabirli,sakin biri degilimdir.yani korkmadan,cekinmeden onunla bu konuda kavga bile edebilirim.hatta bicagi elime alip kendimi oldururum diye tehdit bile edebilirim.ama deli damgasi yememek icin susuyorum.ama artik bunaldim dayanamiyorum,benim gibi ozgurlugune cok duskun olan birinin bunlari yasamasi haksizlik.daha burda anlatamadigim o kadar cok sey varki.giyim yasaklarini soylemek bile istemiyorum.evden okula okuldan eve.ders calismaktan biktim artik kafam sisti artik hic bir aktivitem yok olmek istiyorum.3 gun sonra yine deneme sinavim var simdi arkadaslarim hepsi gayet neseli bir sekilde toplanip gidecekler ben ise yine babamla sinav bittigi anda hemen alip goturucek.simdi baban seni korumak istiyor,basina birsey gelmesini istemiyor diye diyeceksiniz.ama tam olarak boyle degil.babam hep her seyin en kotusunu dusunuyor birde benim dedigim olucak diye bir inadi var.ama bende ne zamanda kadar dayanirim bilmiyorum.kavga cikarticam artik.lutfen bir akil verin bana.babama karsi olan bu kizginligimin nefrete donusmesini istemiyorum.ama boyle zindan hayati da yasamak istemiyorum.lutfen yardim edin
offff kendi korkusunu haklı haksız yerli yersiz belli edip çocukları üzerinde tahakküm kuran babalar! 1 buçuk yaşında bebeğim var ama eşimin de böyle olmasından korkuyorum. sonra çocuklardan özgüven bekliyorlar. seni çok iyi anlıyorum. ama babanın huyu bu maaleseef. annenden desteğin nasıl bilemiyorum ama biraz sabır. üniversiteni kazanıp kendi ayaklarının üstünde durmaya başlayınca nispeten düzene girecek. sıkı çalış. maddi durumunuz el veriyorsa şehir dışında okumanı öneririm.
 
Sen çok iyi anlıyorum çünkü bende 16 yasindayim ve ailem kesinlikle dışarı bırakmıyor okula bile servisle gidip geliyorum beni De senin kadar sıkıyorlar inan ki arkadaslarim bi buluşma ayarladiklarinda ben her seferinde gelmek istemiyorum fln diye atıyorum. Ve beni o kadar bunalttilar ki artık evde tıkılı kalmaktan bıktım bende aklı başında biriyim kiminle nasıl konuşacağımı nasıl davranacagimi biliyorum ve en kötüsü de ne biliyor musun babam ben sana güveniyorum diyip sürekli guvenmedigini belli ediyor ve bana bu konuda yalan söylüyor belki aramızdaki tek fark bu ama sanırım beni bu yüzden dışarı cikartmiyor ama sana tavsiyem bencede konusmalisin yoksa bu konu sen 30 yaşında gelsen aynen böyle devam edicek aslında itiraf etmek gerekirse ben sana bu öneriyi veriyorum ama bende babamla konusmadim ve açıkçası çok cekiniyorum belki de yazarak deneyebiliriz ne dersin 😉
hortlatanı bulduğuma göre en son yazdığım yorumu sen üzerine alabilirsin :-) :-)
 
Merhaba arkadaslar.Ben 15 yasindayim o kadar da kucuk sayilmam yani.Sorunum babamla ilgili.Çok ama çok garip huyu olan bir insan.Simdi tipik ergenlik problemi diyeceksiniz belki ama degil.Dedigim gibi 15 yasindayim.Arkadaslarim gayet ozgurler yani onlara oraya gitme buraya gelme,yalniz basina gidemezsin izin vermiyorum diyen yok.yani en azindan ben arkadaslarimla bir yerlere gitmek istiyorum dedikleri zaman ''hayir ben izin vermiyorum gidemezsin''demiyor.oysa benim babam. Allahim aglamak istiyorum.hic bir yere gitmeme izin vermiyor.okula bile bu gun kendisi goturdu ya.evden okula kadar mesafe 2 dakikalik.evimizin tam onu.baska bir okulda deneme sinavim vardi butun arkadaslarim bulusup otobusle geldiler ama bir tek beni babam goturdu ustelik o kadarda uzak bir yer bile degil.hatta bir arkadasim ''babam otobusle arkadaslarinla git canim ne olucak''demis.benim babam ise hayir ben goturucem kesinlikle yalniz gidemezsin dedi.birde o okul anneannemin evlerine cok yakin cikip oraya giderim dedigimde hayir bir basina gidemezsin dedi.bunaliyorum artik.bende digerleri gibi sinemaya falan gitmek,arkadaslarimla bir yerde bulusmak,ne biliyim azicikda olsa ozgur olmak istiyorum.ustelik ben oyle akli havada olan biri de degilim.hep akilli kizim falan diyor birde.madem akilliysam niye boyle sikistiriyorsun beni o zaman demek istiyorum ama sonra vazgeciyorum.oysa ben hic de oyle sabirli,sakin biri degilimdir.yani korkmadan,cekinmeden onunla bu konuda kavga bile edebilirim.hatta bicagi elime alip kendimi oldururum diye tehdit bile edebilirim.ama deli damgasi yememek icin susuyorum.ama artik bunaldim dayanamiyorum,benim gibi ozgurlugune cok duskun olan birinin bunlari yasamasi haksizlik.daha burda anlatamadigim o kadar cok sey varki.giyim yasaklarini soylemek bile istemiyorum.evden okula okuldan eve.ders calismaktan biktim artik kafam sisti artik hic bir aktivitem yok olmek istiyorum.3 gun sonra yine deneme sinavim var simdi arkadaslarim hepsi gayet neseli bir sekilde toplanip gidecekler ben ise yine babamla sinav bittigi anda hemen alip goturucek.simdi baban seni korumak istiyor,basina birsey gelmesini istemiyor diye diyeceksiniz.ama tam olarak boyle degil.babam hep her seyin en kotusunu dusunuyor birde benim dedigim olucak diye bir inadi var.ama bende ne zamanda kadar dayanirim bilmiyorum.kavga cikarticam artik.lutfen bir akil verin bana.babama karsi olan bu kizginligimin nefrete donusmesini istemiyorum.ama boyle zindan hayati da yasamak istemiyorum.lutfen yardim edin
Ben bu sorunu farklı bir şehirde üniversite kazanarak kısmen çözdüm.oraya bile yılda iki defa yanıma geliyordu🤦🏻‍♀️
 
Seninle aynı durumu yaşıyorum ben de şuan senin yaşlarındayım ama bir baktım yazı 2010 da yazılmışş yani sen şuan 26 yaşında olmalısın sonra bakayım belki yazmıştır durumun ne olduğunu dedim yazmışsın. Yani tek çözüm evden ayrılmak diyorsun. Seninle aynı durumları yaşıyorum babam hiç bir şekilde çok kısa bir mesafeye bile izin vermiyor arkadaşlarımın hepsi beraber toplanıp gezerken ben her seferinde babam izin vermiyor diyorum kafayı yicem bu durum yüzünden. Ve benim babam asla kendisine cevap verilcek biri degil öfkesi çoktur çabuk öfkelenir ve öfkelenince de aşırı öfkelenir yani babama asla cevap veremiyorum düzgünce konuşamıyorum bir şey demeye kalksam hemen lafı ağazıma tıkıyor bana akıl verme diyor. Ne yapıcam bilmiyorum bu durum gerçekten çok sinirimi bozuyor. Umarım cevap verirsin :)
 
Back
X