ne güzelde bir bölüm okuyorsun. kendini yetiştirebilirsin ben çok sosyal bir çocuktum annemde çok destekti bizi dövse de ben onu anlıyorum kolay değildi 3 çocuğun sorumluluğu gece nöbete kalıp gündüz azıcık bir uykuyla çocuklarının başında olmak yıprandı hem de çok lakin hissetmedim babasızlığı anneler güçlü olmalı. abimde çocukluğunu yaşayamadı iki kız kardeşine bakmak zorundaydı bildiği tek şeyde şiddetti

çünkü babamdan onu öğrenmiş annemden onu görmüş. evde durum böyleydi ama dışarda aslandık kaplandık :) vallahi hiç bir şey bükemezdi bileğimizi :) sen naifsin kırılgansın bunu anladım yapın gereği biraz romantiksin. hani sana bağırıp sonra sarılıp öpse babanı bağrına basarsın :) değil mi? bende öyleyim kırılganlığım yaş ilerledikçe geçti. beklentisiz olduğu gibi yaşamayı kabullendim sende zamanla olgunlaşacaksın korkuların geçecek. kendini sev, en çok kendini sev.