Babamın garip davranışları (Ne yapmalıyım?)

melissak .!.:

Merhaba. Öncelikle ben 16 yaşındayım. Sadece yaşadıklarımı paylaşmak istiyorum. Çünkü içimde tuttukça bana ağırlık veriyor bu kadar acı. Babamla çok iyi anlaşıyorduk. İki iyi arkadaş gibiydik. Ta ki 2 sene öncesine kadar. Babamın ailesi ile arası yıllardır bozuk onlar babamı evlatlıktan reddettikleri için yıllardır psiklojisi iyi değil. Belkide bu yüzden bilmiyorum ama 2 sene önce bir hastalık geçirdi. Durduk yere ateşleniyordu ve doktorlara gittik hiç bir şeyi yok diyorlardı. O günden beri herkesin kendisine komplolar kurduğunu düşünüyor. Mesela yanımıza oturuyor ve birileri bana zarar verecek diyor. Birileri beni izliyor beni takip ediyor işlerime müdahale ediyorlar diyor. Atıyorum internet bağlantısı gitse başkalarından buluyor ( komşudan, bizden) vs. Çarşıya gitsek gözü sürekli etrafta bizle hiç alakası olmayan insanlardan şüphe ediyor. İlk zamanlar belki haklıdır diyordum ki 14 yaşımda bana bunlar ağır geliyordu ama artık ben ve abimede yapmaya başladı. Sürekli abim ve benden şüphe ediyor. Mesela geçenlerde abim parasını çaldırdı. Yani abiminde hatası vardı bu çalma olayında ama oda böyle olmasını istemezdi. Parada biraz büyük bir meblaydı. (200 TL) Bunu bize söylediğinde abime kızdı ve bilerek çaldırdın dedi. Sonra abimle birlikte şikayet ettik filan çalan kişi parayı geri verdi. Ama hala inanmıyor. Sonra ben eve 1 saat geç kalsam (okul eve 10 km o yüzden otobüsle gidiyorum) benimle 1-2 hafta konuşmuyor. En azından keşke kızssa diyorum ama kızmıyor bile sadece çocuk gibi susuyor ve konuşmuyor. Bir keresinde abimle kavga etmiştik. Babamda şöyle dedi "bilerek yapıyorsunuz evin huzurunu kaçırıyorsunuz" durumumuz olmamasına rağmen "ikinizide yurda vereceğim" filan diyor. Biz bu duruma çok üzülüyoruz. Ne yapacağımı bilmiyorum. Doktora gidelim diyemeyiz çünkü adını bilmediği daha gitmediği doktordan bile şüpheleniyor. Sanki dünyadaki tüm insanların işi gücü yok bizle uğraşıyorlar. Annem bu durumları çok kafaya takıyor bu yüzden kalbinden rahatsızlanmaya başladı. Ama onunda elinden birşey gelmiyor. Akrabamızda yok yakınımızda. Zaten akrabalarımızada güvenmiyor. Tek isteğim üniversiteyi kazanmak ama bu durumda nasıl ders çalışırım bilmiyorum kafam sürekli bu durumdan dolayı meşgul. Abim zaten okumak yerine çalışıyor bu yaşında. (19) Sizlerin çoğu benden büyüksünüz. Birçoğunuzun tecrübelerinize dayanarak fikirlerinize ihtiyacım var. Sizce bu durumda ne yapmalıyım? Çok çaresiziz. Kimseye söyleyemiyorum bu olanları. Sabretsek keşke ama sürekli bir olay çıkarıyor. Dayanamıyorum artık. Yazın intihar bile etmeyi düşündüm. Ama annem çok üzülürdü o yüzden sabretmeye çalışıyorum. Bana bir akıl verin. Okuyan, yorum yapan herkese teşekkür ederim. Tavsiyeleriniz beni çok mutlu eder...

Genişletmek için tıkla...

melissak .!.:

Merhaba. Öncelikle ben 16 yaşındayım. Sadece yaşadıklarımı paylaşmak istiyorum. Çünkü içimde tuttukça bana ağırlık veriyor bu kadar acı. Babamla çok iyi anlaşıyorduk. İki iyi arkadaş gibiydik. Ta ki 2 sene öncesine kadar. Babamın ailesi ile arası yıllardır bozuk onlar babamı evlatlıktan reddettikleri için yıllardır psiklojisi iyi değil. Belkide bu yüzden bilmiyorum ama 2 sene önce bir hastalık geçirdi. Durduk yere ateşleniyordu ve doktorlara gittik hiç bir şeyi yok diyorlardı. O günden beri herkesin kendisine komplolar kurduğunu düşünüyor. Mesela yanımıza oturuyor ve birileri bana zarar verecek diyor. Birileri beni izliyor beni takip ediyor işlerime müdahale ediyorlar diyor. Atıyorum internet bağlantısı gitse başkalarından buluyor ( komşudan, bizden) vs. Çarşıya gitsek gözü sürekli etrafta bizle hiç alakası olmayan insanlardan şüphe ediyor. İlk zamanlar belki haklıdır diyordum ki 14 yaşımda bana bunlar ağır geliyordu ama artık ben ve abimede yapmaya başladı. Sürekli abim ve benden şüphe ediyor. Mesela geçenlerde abim parasını çaldırdı. Yani abiminde hatası vardı bu çalma olayında ama oda böyle olmasını istemezdi. Parada biraz büyük bir meblaydı. (200 TL) Bunu bize söylediğinde abime kızdı ve bilerek çaldırdın dedi. Sonra abimle birlikte şikayet ettik filan çalan kişi parayı geri verdi. Ama hala inanmıyor. Sonra ben eve 1 saat geç kalsam (okul eve 10 km o yüzden otobüsle gidiyorum) benimle 1-2 hafta konuşmuyor. En azından keşke kızssa diyorum ama kızmıyor bile sadece çocuk gibi susuyor ve konuşmuyor. Bir keresinde abimle kavga etmiştik. Babamda şöyle dedi "bilerek yapıyorsunuz evin huzurunu kaçırıyorsunuz" durumumuz olmamasına rağmen "ikinizide yurda vereceğim" filan diyor. Biz bu duruma çok üzülüyoruz. Ne yapacağımı bilmiyorum. Doktora gidelim diyemeyiz çünkü adını bilmediği daha gitmediği doktordan bile şüpheleniyor. Sanki dünyadaki tüm insanların işi gücü yok bizle uğraşıyorlar. Annem bu durumları çok kafaya takıyor bu yüzden kalbinden rahatsızlanmaya başladı. Ama onunda elinden birşey gelmiyor. Akrabamızda yok yakınımızda. Zaten akrabalarımızada güvenmiyor. Tek isteğim üniversiteyi kazanmak ama bu durumda nasıl ders çalışırım bilmiyorum kafam sürekli bu durumdan dolayı meşgul. Abim zaten okumak yerine çalışıyor bu yaşında. (19) Sizlerin çoğu benden büyüksünüz. Birçoğunuzun tecrübelerinize dayanarak fikirlerinize ihtiyacım var. Sizce bu durumda ne yapmalıyım? Çok çaresiziz. Kimseye söyleyemiyorum bu olanları. Sabretsek keşke ama sürekli bir olay çıkarıyor. Dayanamıyorum artık. Yazın intihar bile etmeyi düşündüm. Ama annem çok üzülürdü o yüzden sabretmeye çalışıyorum. Bana bir akıl verin. Okuyan, yorum yapan herkese teşekkür ederim. Tavsiyeleriniz beni çok mutlu eder...

Genişletmek için tıkla...