babamın tekrar dünyaya gelmesi için keşke bir şans olsa

babamın mezarını yaptırana kadar inanmadım ben o toprağın altında yatanın babam olduğuna...

sürekli gidiyordum yanına ama sanki başka birinin ziyaretine gider gibi...

senesinde kabristana gittiğimde o mezar taşında ismini görünce inanmalısın artık dedim kendi kendime...

6 aylık evli idim babamı kaybettiğimde,düğünümde babama doyasıya sarılmama bile izin vermediler..

şimdi sadece rüyalarla avunuyorum,rüyalarda sarılıyorum..

zamanla acısı azalıyor ama özlem giderek artıyor...

rabbim kimseye göstermesin....

ALLAH mekanını cennet eylesin,sizlerede bol sabır versin..

Hani derler ya anlatılmaz yaşanır, işte aynen öyle anlatılmaz yaşanır ama Allah kimseye erkenden yaşatmasın bizim gibi... Yıl sonunda tam 11 yılı geride kalacak, neler yaşadık onsuz... 4 gelin çıkardık evden babasız, nasıl zordur o anlar off off.. Eşinle biraz da olsa gerildiğin anda ilk aklına gelen baban olur, babam olsaydı eğer bana böyle davranamazdı dersin içinden, bayramda kayınpederinin elini öpersin baba bayramın kutlu olsun dersin hiç istemesen de ama yaparsın, içinde fırtınalar kopar o an gözyaşlarını içine atarsın... velhasılı kelam herşey farklı olur artık gözünde, her acıyı katlayarak yaşarsın baban yoktur ya hani ondandır..
Hastayken çektiği acılar karşısında Allahım ne olur acılarını dindir, eğer ölüm gerekiyorsa onun yerine beni al benden çok ona ihtiyaç var bu dünyada ama eğer illakli babamın ölmesi gerekiyorsa artık daha fazla acı çekmesine izin verme diye dua edişimi hatırlattınız bana
Şuan hamileyim masmavi gözlü, sarışın dedesini hiçbir zaman tanıyamayacak olan 6. torun geliyor aileye

babanın mekanı cennet olur inşallah,bende babacığımı 20 mayıs 2010 da kaybettim ve acısı hep içimde.babam vefat ettiğinde 2 aylık hamileydim canım babam o kadar dua drdiki benim iiçin allah bana bi evlat versin diye ama o sekizinki torununu göremedi.allaha hep şükrettim iyki bama yavrumu verdi yoksa bu acıya nasıl dayanabilirdim kendimi evladımla avuttum çok zordu benim için.şimdi ise halen inanamıyorum onun öldüğüne kabullenemiyorum okadar özlüyorum ki sesini duymayı gurbet kuşlarım drdi ablamla bana o sesi hep kulağımda.önümüz bayram ama benim neyime babam yokki arayıp bayaramını kutlayabileceğim.allah sevdiklerimize uzun ömürler versin şimdide annemi kaybetme korkusuyla yaşıyorum.allah kimseye bu acıyı yaşatmasın.

Merhabalar oncelikle babalarimiza ve butun olmuslerimize yuce rabbim cenetin en guzel koselerini ayirsin ruhlari sad olsun

İnanin brn yaziyi okurken is yerinde aglamamak icin zorntutuyorum kendimi ben babami 12.01.2011 tarihinde kaybettim kalp hastasiydi ama cok iyiydi vefat ettigi gun benim yanima gepecekti ben 10 saat uzakta bi sehirde yasiyorum babam istanbulda memur olarak geldim evlendim cocugum oldu sevindik derken kizim 6 aylikti babam gittiginde annem yanimdaydi otbusle gittik ama o on saat hic bitmedi kucagimda kizim yanimda annem ve esim kardesim ise sok olmus istanbulda akrabalarim yaninda eve gttik ve o eve girmek istemeim babam yoktu cunku bana hayatta en cok koyan sey buuydu zaten babam benm arkadasim kizkardesim dostum annem yani kisacasi herseyimdi onunla cok iyi anlasirdik canim benim olmden 2 saat once konustum hadi erken gel doga sei isircak diye dedim 2 saat sonra haberini aldim allahim hepimize guc versin kimseye boyle aci yasatmasin insallah

En korktugum seydir yakınlarımı, sevdiklerimi kaybetmek!
Allah babanızın mekanını cennet eylesin ailenize ve size uzun ömürler versin..
Cocukken hic ölmeyecekmisim gibi yasardım ölümü düsününce, bana hic ugramayacakmıs gibi gelirdi ( cocuk aklı iste )
Babam, annem, kardeslerim, sevdiklerimle mutlu bir yasam sürecegim sanırdım..
Aileden arka arkaya babaannem ve dedemi kaybettik hepimiz sok olduk!
Babaannem 18 yıl felcli yasadı, kac kez komaya girdi ama en son girdiginde kaldıramadı..
O hastanede tedavi altındayken aniden dedem hastalandı. Zayıfladı, eridi gitti bir ögrendik ki KANSER..
Ne diyabeti, ne tansiyonu ne de kolestrolü vardı onu da kanser aldı bizden babaannemin arkasından.
Onların gittigine hala inanamıyorum ben. Saka gibi geliyor ama o kadar cok özledim ki dedemi, babaannemi..
Her yataga yattıgımda, acaba yarın ben mi ölecegim ya da ailemden biri vs. diye düsünüyorum..
Dedem ve babaannemin vefatından sonra hep birilerini kaybetmenin korkusuyla yasıyorum..
İnsanların sevdiklerini kaybetmek cok zor birsey..