- 10 Haziran 2010
- 57.871
- 205.895
- 37
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Babamın vefatı ve eşimin ailesi
- Konu Sahibi Monoceto
- Başlangıç Tarihi
- 27 Haziran 2017
- 3.894
- 8.043
Başın sağ olsun. Hissettiklerinde çok haklısın ve bu yüzden nasıl davranmak istiyorsan öyle davran. Saygısızlık etmediğin sürece kimse boyunlarına atlamanı beklemesin. Zaten gelmelerine de bir anlam veremedim ikiz hamileliği daha zor çünkü. İnsan rahat etmek istiyor hamileyken zaten.
Hamilelik günlüğü : Doğumdan bu güne 210 gün geçti.
- 24 Aralık 2020
- 146
- 161
- 25
Öncelikle başınız sağolsun 
Bence kayınvalideniz kötü birsey dememiş.
Bu benim cenazelerde hep duyduğum sözlerden biridir.
Evini kapatıp gidersen birdaha evinden soğursun geri gelemezsin anlamında derler
Yani kayınvalidenizin acısı olan annenize gelip bile bile kötü niyetle söyleyeceğini sanmıyorum
Tabi en iyi siz tanıyorsunuz
Ama ben bir kötülük göremedim bence biraz alıngansınız
Bence kayınvalideniz kötü birsey dememiş.
Bu benim cenazelerde hep duyduğum sözlerden biridir.
Evini kapatıp gidersen birdaha evinden soğursun geri gelemezsin anlamında derler
Yani kayınvalidenizin acısı olan annenize gelip bile bile kötü niyetle söyleyeceğini sanmıyorum
Tabi en iyi siz tanıyorsunuz
Ama ben bir kötülük göremedim bence biraz alıngansınız
- 24 Eylül 2013
- 5.961
- 16.565
Bana alıngan gelmediniz. Kv utanmadan torunlara bakmak istiyor ama sizin anneniz bakmasın diye de yol yapıyor. Cenaze evinde evini kapatma demek millete yük olma otur oturduğun yerde demek. Ben olsam ben de sinir olurdum. Gayet patavatsız birine benziyorMerhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
- 11 Ağustos 2015
- 1.796
- 3.095
- 31
Aslında bunla ilgili bir olayimiz daha var... Kayınvalidem üzgün bir şekilde artık annesi bakmak ister herhalde bebeklere demiş. Eşim de (cidden dediği gibidir aslında) bakmak istemez kendine ait dünyası var, yoğun olur korona da biterse demiş annemden için. ( Annem çok aktif bir kadın, babamın hastalığında bile kendince yoğunluğu olurdu hep. Yeni şeyler öğrenmeyi çok sever, yazarlıkla ilgilendiği bir grubu var mesela ve daha nicesi. Tamamen çocuk bakımını üstüne almak istemez. Haftada bir anneanne günü yapardı oğlumla babam iyiyken. Tiyatro, sinema, müze, konser ve daha nicesi ne götürürdü. Oğluma ayirirdi gününü, eğlenirlerdi. ben de hak veriyorum anneme. Kimse kimseye güvenip çocuk düşünmemeli)
Kayınvalidem biz o acının içindeyken sen git arada derede anneme de ki ikizler doğunca onlarla ilgilenirsin, sana iyi gelir demiş. Annem acı içinde kafasını iki yana sallamış. Yani kim olsa babamın yerini tutamaz anlamında. Akşam kayınvalidem eşime demiş ki herhalde dediğin gibi cidden bakmak istemiyor demiş. Gözlerinin içi gülüyordu diyor eşim. Bana bunu eşim bir de annesi bakacak diye sevinir şekilde anlatıyor. Ben de kimse bakmayacak. Senin ve benim çocuğumuz senle ben bakacağız dedim.
Ne bileyim bu tarz şeyler biraz uzaklaştırıyor. Bir de bir insan niye bu kadar bebek bakma heveslisi olur onu da anlamıyorum. Oğluma bir yıl sağolsun ben çalışırken baktı. Ama düzenim alt üst oldu. Asla TV izlemeyen çocuğum TV karşısında yemek yemeye başladı. Kayınvalideme de zaten yoruluyor diye birşey diyemedim öyle gitti
şimdi benim düzenim olsun istiyorum. Korkutuyor beni onun çocuk bakma aşkı.... Bu defa iki yıl ücretsiz iznin yanında bir yıl da memuriyette ücretsiz izne ayrilma hakkım.var artık. Kreşe kadar kendim bakarım.diyorum.insallah... kimseye ihtiyaç duymadan... - 24 Eylül 2013
- 5.961
- 16.565
Aynen bu dediğinizi yapın. İçten pazarlıklı kadın işte. Yahu cenazede bile torun bakma lafını ortaya atmak sinsice değil mi? Ayrıca çocuğa bakma delisi olup tv açanlara ayrı sinir oluyorum. Siz kendiniz bakın. Hatta söyleyin geldiklerinde. 3 yıl izne ayrılacağım. 2 almam 1 alırım, 2 yemem 1 yerim ama kendim bakarım deyin. AlışsınAslında bunla ilgili bir olayimiz daha var... Kayınvalidem üzgün bir şekilde artık annesi bakmak ister herhalde bebeklere demiş. Eşim de (cidden dediği gibidir aslında) bakmak istemez kendine ait dünyası var, yoğun olur korona da biterse demiş annemden için. ( Annem çok aktif bir kadın, babamın hastalığında bile kendince yoğunluğu olurdu hep. Yeni şeyler öğrenmeyi çok sever, yazarlıkla ilgilendiği bir grubu var mesela ve daha nicesi. Tamamen çocuk bakımını üstüne almak istemez. Haftada bir anneanne günü yapardı oğlumla babam iyiyken. Tiyatro, sinema, müze, konser ve daha nicesi ne götürürdü. Oğluma ayirirdi gününü, eğlenirlerdi. ben de hak veriyorum anneme. Kimse kimseye güvenip çocuk düşünmemeli)
Kayınvalidem biz o acının içindeyken sen git arada derede anneme de ki ikizler doğunca onlarla ilgilenirsin, sana iyi gelir demiş. Annem acı içinde kafasını iki yana sallamış. Yani kim olsa babamın yerini tutamaz anlamında. Akşam kayınvalidem eşime demiş ki herhalde dediğin gibi cidden bakmak istemiyor demiş. Gözlerinin içi gülüyordu diyor eşim. Bana bunu eşim bir de annesi bakacak diye sevinir şekilde anlatıyor. Ben de kimse bakmayacak. Senin ve benim çocuğumuz senle ben bakacağız dedim.
Ne bileyim bu tarz şeyler biraz uzaklaştırıyor. Bir de bir insan niye bu kadar bebek bakma heveslisi olur onu da anlamıyorum. Oğluma bir yıl sağolsun ben çalışırken baktı. Ama düzenim alt üst oldu. Asla TV izlemeyen çocuğum TV karşısında yemek yemeye başladı. Kayınvalideme de zaten yoruluyor diye birşey diyemedim öyle gitti
- 11 Ağustos 2015
- 1.796
- 3.095
- 31
Niyetim bu kez Allah biliyor ya herhangi birine tamamen asla bırakmamak.. çok zorda kalırsam iki yaşında kreşe gönderirim. Ama kimseye evde baktirmayacagim inşallah. Yazık filan da olmuyor. Evde TV başında yalniz, etkinliksiz, yeni birşey öğrenmeden çok daha yazık oluyor çocuklara. Üç yıl güzel güzel buyuteyim inşallah sonra miss.. içimi huzursuz eden birşeyler var. Kötüler diyemem asla. Ama bebeklere bakma aşkı beni korkutuyor işte
ilk çocukta öyle değildi. Zaten ikizler 15. ve 16. torunlari olacaklar. Yani ilk kez olmuyor.. ama ikiz olmaları gözünde farklı bir yere koydu sanıyorum. O yüzden bir önceki ifademde kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum dedim. Bilemiyorum.. bı gelsin bakalım tavirlari nasıl olacak.. Kötü biri gerçekten değil. Ama akıllı biri. Beni kırmadı öyle. Dediğimi hep yapmaya çalışır. Sevdiğim şeylere kıymet verir. Evde çok yardımcıdır. O gelmeden ev temizliğine mutlaka birini çağırırım yoksa hiç lafını etmeden bütün evi temizler, mahcup olurum. Sormasazmam temizlik yaptım demez bile. Bize gelip gider, bir bakarım sonrasında, camlarını silmiş gitmiş. Gerçekten iyidir yani. Sadece bu durumlari anlayamıyorum.
- 15 Temmuz 2016
- 5.231
- 8.600
Kv niz annenize kötü bişey dememiş ki.
Bence de evini asla kapamasın.
Valla ben 1.70 boyunca 53 kilo süper fiziği olan bı kadındım.
2019 oğlumun dogumu ve hamileliği beni resmen bitirdi.
Aylarca yürümek için uğraştım yürümeyi öğrendim desem yeridir.
O fizigi bırakın sağlığımla cebellestim beni gören tanıyamıyordu.
Derken 8 ay sonra kızıma gebe kaldım.
İnanın bacaklarım fil bacağı gibiydi.
Oğlum kadar olamasa da zor bı gebelikti.
Bana da neler dediler hiç alınmadım.
Şu an gayet etli butlu fiziğin yerinde yeller esse iyi o bile esmiyor:):):)
Kötü bı niyetle demiyordur eminim.
Benim hamileliğimi gören ve beni daha önce tanıyan insanlar beni örnek gösteriyorlardır aman böyle olma diye.:)
Şu an hassassınız ama ortada sorun yok.
Bence de evini asla kapamasın.
Valla ben 1.70 boyunca 53 kilo süper fiziği olan bı kadındım.
2019 oğlumun dogumu ve hamileliği beni resmen bitirdi.
Aylarca yürümek için uğraştım yürümeyi öğrendim desem yeridir.
O fizigi bırakın sağlığımla cebellestim beni gören tanıyamıyordu.
Derken 8 ay sonra kızıma gebe kaldım.
İnanın bacaklarım fil bacağı gibiydi.
Oğlum kadar olamasa da zor bı gebelikti.
Bana da neler dediler hiç alınmadım.
Şu an gayet etli butlu fiziğin yerinde yeller esse iyi o bile esmiyor:):):)
Kötü bı niyetle demiyordur eminim.
Benim hamileliğimi gören ve beni daha önce tanıyan insanlar beni örnek gösteriyorlardır aman böyle olma diye.:)
Şu an hassassınız ama ortada sorun yok.
Hamilelik günlüğü : Doğumdan bu güne 143 gün geçti.
- 13 Ekim 2018
- 3.247
- 4.209
- 11 Haziran 2010
- 4.406
- 5.162
Erkek kardeşiniz nerede kalıyor peki? Tatillerde, yazın geldiğinde nerede kalıyordu? Aslında bekar çocuğu varken evini kapatmasına gerek yokmuş.
Hamilelik günlüğü : Doğumdan bu güne 346 gün geçti.
Vücut Kitle İndeksim (VKI) tavsiye edilen VKI değer aralığının üstünde.
Boyuma göre tavsiye edilen VKI aralığında olmam için ağırlığımın 50 Kg. ile 68 Kg. arasında olması gerekir.
Boyum : 165 cm. Başlangıç Kilom :75 Kg. Şimdiki Kilom :74 Kg.
- 24 Ağustos 2017
- 1.802
- 4.788
- 38
Hayallerimmm3
Bana iyi gelen şeyler,Bana gelmeyi tercih etmiyor!
Anneler Kulübü
Doğa Severler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 3 Ocak 2021
- 171
- 305
- 29
Bende benzer şeyler yaşadım 5 ay önce hâlâ etkisindeyim ağlamadan geçen bir günüm yok.. 15 haftalık bebeğimin kalbi durdu çok zor bir doğum kürtaj geçirdim âdeta ölümden döndüm 1 hafta sonra dünyalar iyisi babam vefat etti hemde ayakta sağlıklı iken. Ben gidince ayağa kalkıp yer veren elini öpünce ellerimi öpen dünya bir yana sen bir yana değerini hissettiren biriydi düşüşün nasıl bir kayıp acısı yaşadığımı. Hissettiğiniz herşeyi belki daha fazlasını hissetim babam ölünce. Kp bize geldikçe hala mutfağa geçip ağlıyorum hiç içimden baba demek gelmiyor ama bizim geçmişte laf söz çok aynı apt oturuyoruz çok otoriter insanlar ondan kaynaklı da olabilir. Size gelince her detayınıza katılıp hak veriyorum
1 -hamile bir kadına asla kilo ödem mevzusu yapilmamali aksine bunun bir süreç olduğu için size destek verilmeli, siz kilo aldım deseniz bile kızım sağlıcakla doğur verirsin elbette demesi gerekiyor. Zaten hormonlar tavan yapmış, vücut alışılmısın dışında bir durumda can taşıyor için de kolay mi..
2- cenaze evinde acınızı kaLbimizde en derinden üzüntüyle hissediyoruz un dışında hiç bir konuda konuşmak doğru değil. Bende çok sinir oluyordum gelenlere laf anlatmaya çünkü mecali kalmıyor insanın. O durumda laf söz çıkaranı üzeni içinizden atamıyorsunuz ondan dolayı yaşadığınız normal bence annenizin de nerde yaşayacağı kimseyi ilgilendirmez ki oda kurulu düzenini neden bozsun ki ayrıca arada gelip kafa dağıtmak için kalabilir evladının evinde benim annemde geliyor ,evinden de soğumadı . Sizin yaşadığınız durumu ve hamilelik durumunu göz önüne aldığımda sonuna kadar hak veriyorum lütfen kendiniz büyütün ve sizi üzecek en ufak bir konu yaşarsanız iletişimi biraz olsun kesin çünkü bir kayıp yaşadınız ,2 bebek olacak lafı sözü kaldıracak durumda olmazsınız sizin daha destek görmeye ve moralinizin, modunuzun yüksek tutulmasına çok ihtiyacınız var. Eşinize de bunu hep dile getirin oda sizden yana olsun, destek olsun tembih etsin şimdiden... Bebeklerinizi sağlıcakla kucağınıza alın inşallah sizi etrafınızdaki kimselerin üzmeyeceği, enerjinizin ve sütünüzün bol olacağı bir lohusalık diliyorum
1 -hamile bir kadına asla kilo ödem mevzusu yapilmamali aksine bunun bir süreç olduğu için size destek verilmeli, siz kilo aldım deseniz bile kızım sağlıcakla doğur verirsin elbette demesi gerekiyor. Zaten hormonlar tavan yapmış, vücut alışılmısın dışında bir durumda can taşıyor için de kolay mi..
2- cenaze evinde acınızı kaLbimizde en derinden üzüntüyle hissediyoruz un dışında hiç bir konuda konuşmak doğru değil. Bende çok sinir oluyordum gelenlere laf anlatmaya çünkü mecali kalmıyor insanın. O durumda laf söz çıkaranı üzeni içinizden atamıyorsunuz ondan dolayı yaşadığınız normal bence annenizin de nerde yaşayacağı kimseyi ilgilendirmez ki oda kurulu düzenini neden bozsun ki ayrıca arada gelip kafa dağıtmak için kalabilir evladının evinde benim annemde geliyor ,evinden de soğumadı . Sizin yaşadığınız durumu ve hamilelik durumunu göz önüne aldığımda sonuna kadar hak veriyorum lütfen kendiniz büyütün ve sizi üzecek en ufak bir konu yaşarsanız iletişimi biraz olsun kesin çünkü bir kayıp yaşadınız ,2 bebek olacak lafı sözü kaldıracak durumda olmazsınız sizin daha destek görmeye ve moralinizin, modunuzun yüksek tutulmasına çok ihtiyacınız var. Eşinize de bunu hep dile getirin oda sizden yana olsun, destek olsun tembih etsin şimdiden... Bebeklerinizi sağlıcakla kucağınıza alın inşallah sizi etrafınızdaki kimselerin üzmeyeceği, enerjinizin ve sütünüzün bol olacağı bir lohusalık diliyorum
Kadıncağız bişey dememiş ki .Evini kapatma derler.Evin açık olsun orası senin eşinle cocuklarınla yasadıgın yer demiş.Tamam hamılesınız tamam babanızı kaybettınız ama boş yere alınganlık yapıosunuz.Tamam baktırmama konusunda bişey dıyemem.Keyfınız bılır.Bır kayınvalıde anne gıbı olmaz.Şiş konusundadayaşlılar arada bır ıyı bısey solefıklerını sanıp soluolar.Ablam 2 bebegını kaybettı.Kayınvalıdesı hasta 1 ay 1 ay donuşumlu kalıolar.Ablam mutfakta oğluma dıokı keske senınde bebeğin duraydı.Sankı ablam benegını kaybetmek mı ıstedı .Oluyor ıste boyle seyler .Umarım saglıkla kucagınıza alırsınız .Ama boş yere slınganlık yspmışsınız.Yapmayın.Merhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
Uzuntunuzu anlıyorum ama kayınvalıdenızın kayınbabanızın sıze ıyılıkten başka bır seyı olmamış.Merhaba hanımlar..
2 ay önce babamı kaybettik... Henüz 55 yaşındaydı. 20 yıldan fazladır kalp hastasıydı. Sık sık hastaneye yattigi olurdu. Ama hep iyilesirdi. Yani hastaydi ama vefatını beklemiyorduk. Hayatımda tanıdığım en harika insandı. Etrafındaki her insan için kurulmuş dünyası vardı ve o dünyanın en önemli insanının karşısındaki insan olduğunu hissettirdi. Hastalığına rağmen çok aktif, pozitif, hayatı da ölümü de düşüne düşüne yaşayan bir insandi. Velhasıl vefatı onu tanıyan herkesi çok üzdü hele de biz ailesini ... Geçmeyen kocaman bir boşluk, ara ara gelen ağlama krizleri ve genel olarak bir düşünmemeye, dua etmeye çalışma halindeyim.. bütün kardeşler evliyiz, annem çok zorlandi babamın eksikligiyle. Hemen yakinimiza taşıdık elimiz hep üstünde... Hepimiz babamın yokluguyla üşümüş civcivler gibi birbirimize sokulduk işte..
Bu durum bizi de biraz daha alıngan yaptı sanıyorum..
Kayınvalidem ve kayinpederim kendi hallerinde hoş insanlar. Ama babamın sosyalliginin tam tersi kayinpederim sessiz sakin, sosyal becerileri çok olmayan ama inanılmaz iyi niyetli çok hoş bir insandir. Kayınvalidemde kendi kültüründe büyümüş ama akıllı bir kadın, baskın bir karakterdir. Severiz birbirimizi. Hiç bir sıkıntımız yok her zorlukta yanımda olmaya çalışır.
Ama işte saniyorum bizim alinganligimizin etkisi var. Babam vefat ettiğinde gelmişti sağolsun başka şehirde yaşamalarına rağmen anneme de iyi niyetle 'evini sakın kapatma' demiş. Ben yoktum o sırada annemlerde. Annemi aradım nasıl ağlıyor. Çok usteleyince ,biri bana evini kapatma dedi çok üzüldüm ben zaten öyle düşünmüyorum ki evimde kalırım ben, dedi. Kim olduğunu da hiç söylemedi. Israr etmeme rağmen demedi.
Yani şu cenaze işlerinde lütfen ama lütfen insanlar boş bogazlik edip abuk sabuk konuşmasınlar. Kimin ne yapacağından kime ne. Acını paylaşıyorum de, iyi dileklerde bulun ve sus! bunu herkes için diyorum. Gerçekten öyle saçma sapan konuşmalarla muhatap olduk ki haddi hesabı yok. "Ay ben eşim şehir dışındayken bile yemeden içmeden kesiliyorum, sen ne yapcan şimdi diyen" kadınlar bile oldu. Amaç nedir yani, zaten kocaman bir acı var ortada. Niye, ne oldu da vefat etti, nesi vardi bile demeyin. Bilmeyin yahu. Ölen ölmüş, giden gitmis. Çok samimi değilseniz sormayın. Samimi olan da zaten ne olduğunu bilir. Öyle büyük bir acı ki tekrar tekrar yaşıyorsun anlatırken. Anlattirmayin acılı insanlara tekrar ve tekrar... Hoş görün onları biraz. İyi dilek yeterli.
Her neyse. Eşime söyledim biri böyle böyle evini kapatma filan demiş canını sıkmış annemin. Kime ne, abuk sabuk konuşuyorlar vs dedim. Eşim birşey demedi. Sonraki gün eşime annem de kim olduğunu soylemiyor canını sıkan kişinin, önemli de değil ama üzüldüm dedim. Bu kez eşim "annem demiş olabilir, onun ifadesine benziyor bu" dedi. Sonra da annesine sordu. Annesi de ,üzülmesin herkese gitsin gelsin ama evi olsun hep diye dedim, dedi. Ben gitmedim onlar bunu konuşurken.muhatap olmak istemedim. Sonra kardeşimden öğrendim ki annem zaten kayinvalidemin yanında ağlamış, yüzü düşmüş onun sözüne. Muhtemelen eşimle de konuştu kayınvalidem benim yanımda da kendilerince konu açtılar ama ben durmadım ortamda.
Bu duruma gıcık oldum gıcık. Başkası dese bu kadar koymaz da, sanki oğlumun evine yerleşme der gibi olmamış mı? Eminim annem de o yüzden alınmıştır. O niyetle kayınvalidem asla demez bilirim, hatta eşime de anneme karsi iyi olması için sürekli tembihliyor. Eşim de gerçekten annesinden ayırt etmez. Ama ben cok alındım bu söze. Hoş olmamış.
Şimdi de haftaya eşim gidip alıp getirecek. (Onlar da biz de hiç evden çıkmıyoruz. Toplu taşıma kullanmasinlar diye de eşim alıp getirecek yaşadıkları şehirden.) Bana da sürekli telefonda (ikizlere 7 aylık hamileyim. Allah isteyen herkese de nasip etsin en güzel şekilde sahip olmayı) inşallah şişmemişsindir, komşum ikizlere hamileydi kız artık tanınmayacak hale gelmişti. İnşallah öyle olmazsın deyip duruyor. Sinir oluyorum. Kamera açıyoruz bir karnına bakayım, ay aman şişmemişsin, geçen biraz şiş gibiydin diyor. Diyorum ikizlere hamileyim şişe de bilirim, elimde olan birşey değil. Sağlıkla doğsunlar umurumda da değil dedim kaç kez.. yine de lafını ediyor. Aman ikizler doğsun seve seve bakarım diyor (bakar, oğlumda da sağolsun bir yıl ben ise başlamıştım bakmıştı. Annem, babam hasta diye onla ilgilendiği icin bakamazdi çünkü) şimdi içi içini yiyor. Annemdense kendi olmak istiyor biliyorum. Bense kimseyi istemiyorum. Kendimi sirk maymunu gibi hissediyorum. İkizlerin hamileliği, onları emzirirken, onlarla uğraşırken eminim gözü üstümde olacak. Çünkü farklı geliyor..
Kısaca aramın normalde iyi olduğu kayınvalideme hafif hafif alinganliklar yapıyorum
Geldiklerinde samimi olmak istemiyorum. İçimden gelmiyor. Bir de kayınpederime baba demek çok ağır geliyor. Bunla ilgili hiç sıkıntı yaşamamıştım bu zamana kadar. Ama babama hiç benzemeyen, o duyguyu azıcık bile hissettirmeye birine artık baba demek istemiyorum. Ayıp mı olur? Eşim de desem daha mutlu olacak gibi..
Çok uzattım kusura bakmayın. Birazda içimi dökmek gibi oldu.. umarım okuyup, yorumlarimlarinizla yardımcı olursunuz. Teşekkürler.
