Babanız öldüğünde büyüyorsunuz

UNUTMAYINki kaç yaşında olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz işte o zaman gerçekten büyüyorsunuzçünkü çınarıngölgesi yok artık üzerinizde sizi farkettirmeden yağmurdan güneşten koruyormuş meğer o gölge
Sizde aile kuruyorsunuz,baba oluyorsunuz sizinde gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.
Babanız öldüğünde büyüyorsunuzartık soru soracağınız öğreneceğiniz azarını duyacağınız,takdirini alacağınız,akşam eve dönecek diye yolunu gözlediğiniz,korktuğunuz bir babanız yok BÜYÜYORSUNUZ Yanınızda sorumlu tuttuğunuz her istediğinizi almak zorunda olan kişi yok artık
Hep sessiz ağlayan,suskun seven en zor dönemde bile yıkılmazgöğsüne sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yok artık .
BÜYÜYORSUNUZ O ZAMAN İŞTE
Savaşın ortasında komutansız kalmaktır babasız kalmak
Kaç yaşında olursanız olun babanız yaşıyorsa çocuksunuzdur halen
KEŞKE BU DUYGULARIN BİR TANESİNİ TATSAYDIM BABAM HİÇ BENİM BABAM OLMADI

babamı sadece fotoğraflarından ve antalılanlardan tanıyorum.
çünkü o vefat ettiğinde ben 1,5 yaşındaymışım.
şimdi bi bebeğim olacak inşalah o anne ve babasıyla büyür ve bütün çocuklar tabiki...

Her 'ölüm' büyütür.

nihalnaz .!.:

UNUTMAYINki kaç yaşında olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz işte o zaman gerçekten büyüyorsunuzçünkü çınarıngölgesi yok artık üzerinizde sizi farkettirmeden yağmurdan güneşten koruyormuş meğer o gölge
Sizde aile kuruyorsunuz,baba oluyorsunuz sizinde gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.
Babanız öldüğünde büyüyorsunuzartık soru soracağınız öğreneceğiniz azarını duyacağınız,takdirini alacağınız,akşam eve dönecek diye yolunu gözlediğiniz,korktuğunuz bir babanız yok BÜYÜYORSUNUZ Yanınızda sorumlu tuttuğunuz her istediğinizi almak zorunda olan kişi yok artık
Hep sessiz ağlayan,suskun seven en zor dönemde bile yıkılmazgöğsüne sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yok artık .
BÜYÜYORSUNUZ O ZAMAN İŞTE
Savaşın ortasında komutansız kalmaktır babasız kalmak
Kaç yaşında olursanız olun babanız yaşıyorsa çocuksunuzdur halen
KEŞKE BU DUYGULARIN BİR TANESİNİ TATSAYDIM BABAM HİÇ BENİM BABAM OLMADI

Genişletmek için tıkla...

çok duygulu ve gerçekçi bir yazıydıııı

içimi acıttınız...

içinizi acıtmak için yazmamıştım duygularımı paylaşmak istemiştim

ben de hiç hatırlamıyorum babamı..

belkide hiç tanımamak en güzeli diye düşünüyorum...
çünkü özlemi canımı yakıyor,tüketiyor beni
babam canım...çok zor onsuz yaşamak...

Babalar aslında en çok kızlarını severler
Ama inanmaz kimse buna
“Yalan” derler“im...kansız” derler.
Her nedense kimse çıkıp da “neden?” demez.
Nedendir bilir misiniz?
Çünkü kız babası olmak,
Farklıdır, özeldir bambaşka bir duygusallık verir babalara
Hayatında hiç ağlamayan babalar bile kızlarını ellerine aldıklarında
Tutamazlar göz yaşlarını…
Ama bir taraftan da zordur kız babası olmak.
Bir kız iki evlat demektir.
İki canı birden sırtına yüklenmek demektir.
Çünkü biri iki yapan da kadındır, ikiyi üç yapan da…

Bunu bildiklerinden babalar,
Onların üzerlerine daha da titrerler.
Onlara her baktıklarında annelerini,
Bazen kırdıkları ama her şeye rağmen onları yetiştiren
Annelerini anımsarlar…


Ama bir yandan da koruma iç güdülerine yenilirler
Kızlarına hiçbir şey olmasın
Onlar hiç üzülmesin,
Gözlerinden bir damla yaş gelmesin isterler
O bir damla yaş için koca dünyayı yıkacak olurlar…


Ama bu sevgilerini,
bu bağlılıklarını,
Asla gösteremezler, utanırlar.
Çünkü baba demek; güçlü, çatık kaşlı olmak olarak öğretilmiştir
Onlara…

Gülümsemek isterler o güzel kızlarına gülümsemek…
Ama rolünün dışına çıktıklarını düşünüp
Dönerler eski çatık kaşlı, gergin suratlarına…
Bazen ağlamak isterler
Ama “Erkekler ağlamaz” denmiştir onlara
Yapamazlar bu yüzden saklarlar gözyaşlarını…

İşte böylece her şeyi içlerine atarlar
Kız babaları
Yansıtmazlar asla duygularını…

Ama dayanamazlar gece yarılarına
Ve giderler o güzel kızlarının tatlı şirin odalarına
Uzun uzun bakarlar yüzlerine
Ve bir kez daha hayran olurlar
O muhteşem güzelliklerine
Gündüzleri dokunamadıkları gözlerine, ellerine
Hiç bırakmayacakmış gibi dokunurlar
İçlerindeki duygunun gözyaşlarını boşaltırlar
Ve yavaşça güzel kızlarını öpüp
“İyi geceler” derler
Derinden derinden…

Eğer siz de bir sabah uyandığınızda yanağınızda
Bir damla gözyaşı hissederseniz
Bilin ki babanız o gece de sizi izlemiş
Ve en sonun da “iyi geceler” deyip gitmişt(alıntı)


rabbım kımseyı babasız bırakmasın

Hayattayken babamızın kıymetını bılmeyı nasıp etsın

VAZGECILMEZIM .!.:

bU YAZIyı daha öncede okumuştummm her okuyuşumdada gözlerim dolar. . Aslnda benim gözlerimi dolduran tek bir kelime "BABA"

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle.Çok fena oldum yaa,hiç birşey beni bu kadar çabuk ağlatmıyor...

Ben evin en kücük cocuguyum. Iki tane ablam var. Annem ben dogduktan sonra isi birakti ve hep evdeydi. Sabah öperek uyandirirdi, okula yollyardi, ben okuldan gelirken camda beklerdi gelmemi. Evde hep sicak yemekle karsilardi beni. Beraber cizgi film izler sicak cikolata icerdik. Aksam olur babamin gelmesini beklerdim 4 gözle. Babam daha kapidan girdigi gibi ilk beni kucaklardi, bütün gün is yerinde yorulmasina ragmen tüm gününü bana ayirirdi. Kücük bir cocuk gibi simarirdi benimle, kim daha güclü diye güres tutardik, hep beni kazandirirdi.
Simdi artik büyüdüm ve evlendim. Halen daha babamin evine gittigimde cocuklar gibi simariyor benimle, elleri dolu dolu en sevdigim meyveleri vs alip geliyor. Biz artik kalkalim dedigimizde: Iyidik, saat gec oldu kalin bu gece derler hep annemle babam. Eve döndügümde´de ertesi gün dayanamayip ilk babam arar: Kizim nasilsiniz, ne yapiyorsunuz, özledinmi bizi, diye.
Bu yüzden onlari kaybetmekten okadar cok korkuyorumki. Onlar bu dünyadan göcüp gitse ben deliririm herhalde diye düsünüyorum. Allah tüm sevdiklerimize uzuuuun ömürler versin insallah.

11 yaşındaydım
onu son kez göreceğim içime doğmuş olmalıki giderken
arkasından uzun uzun bakmıştım
geri döndüğünde cansız soğuk bir beden gülümseyen bir yüz.......
o anı hiç unutmuyorum evet babam gülüyordu
yüzüne son kez baktım hiç bir karesi gözümün önünden gitmiyor
onu çok özledim en çokta BABA demeye hasret kaldım

Benim de hiç babam olmadı.6 aylık bir bebekken kaybetmişim babamı.Ne sesini,ne kokusunu ne de kendini biliyorum.Yıllardır içimde kanayan bir yaradır yokluğu.Daha oyun çağındayken bile olgunlaşmak zorunda kalırsın bu yokluktan dolayı.Annemi üzmemek adına çocukken bile babamdan bahsetmedim hala da bahsetmem.Hep güçlü ayakta duran bir kızı olsun istemiş babam bende öyle olmaya çalışıyorum...

desenize 1sene öncesine kadar miniminnacık kızdım. büyüdüm mü yoksa bu özlem yaşlandırdı mı bilmiyorum...

şuan öyle bi durumdayım ki babam rahatsız elimden bişey gelmiyor canım nasıl yanıyor anlatamam. korkuyorum onu kaybetmekten çook korkuyorum

nihalnaz .!.:

UNUTMAYINki kaç yaşında olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz işte o zaman gerçekten büyüyorsunuzçünkü çınarıngölgesi yok artık üzerinizde sizi farkettirmeden yağmurdan güneşten koruyormuş meğer o gölge
Sizde aile kuruyorsunuz,baba oluyorsunuz sizinde gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.
Babanız öldüğünde büyüyorsunuzartık soru soracağınız öğreneceğiniz azarını duyacağınız,takdirini alacağınız,akşam eve dönecek diye yolunu gözlediğiniz,korktuğunuz bir babanız yok BÜYÜYORSUNUZ Yanınızda sorumlu tuttuğunuz her istediğinizi almak zorunda olan kişi yok artık
Hep sessiz ağlayan,suskun seven en zor dönemde bile yıkılmazgöğsüne sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yok artık .
BÜYÜYORSUNUZ O ZAMAN İŞTE
Savaşın ortasında komutansız kalmaktır babasız kalmak
Kaç yaşında olursanız olun babanız yaşıyorsa çocuksunuzdur halen
KEŞKE BU DUYGULARIN BİR TANESİNİ TATSAYDIM BABAM HİÇ BENİM BABAM OLMADI

Genişletmek için tıkla...

Bir de babası hayatta olmasına rağmen yapayalnız olanlar var..
Ve hatta kendisini babasından korumak zorunda kalanlar..
Onları düşün ve rahatla..
En azından baban hayatta olsaydı, bu duyguları yaşardın gibi bir tesellin var.