Nefret etmiyorum ama kırılıyorum, sonra potansiyeli bu kadar, yapacak bir şey yok diyorum.14 yaşımda annemi kaybettim, babam okuldan almak, evlendirmek için yapmadığını bırakmadı, kendi çabalarımla yetiştirme yurduna gittim okulumu bitirdim, sonra evlendim, hiç arkamda olmadı, sürekli dedikodumu yaptı, beni yanına almıyor falan filan. Sonra eşim hastalandı, yanına gittim destek bekledim, beni ilgilendirmez dedi, eşim öldü, başın sağolsun demedi, yanımda olmadı, annemden kalan bir tarlam vardı, eşim ölünce çok zorda kaldım, sattım, senin durumun nedir demeden tarlaya ortak olmayı seçti, tekrar evlendim gene yoktu, hapse girdiğini öğrendim dört yıl önce, yanına gittim ağlayarak, çok para lazım bana çokk dedi, olsa gene verecektim veremedim. Bilmiyorum belkide çok zor durumda hapiste, hala düşünüp yardım edemediğim için üzülüyorum, annem olsaydı o da böyle biri olmazdı belki. Ölmesinden ödüm kopuyor, ailemden başka kimse kalmayacak. Benden uzak olsun ama yaşasın iyi olsun istiyorum.
