Yani sevmemek değil de hissettiğimi ifade etmem zor olacak biraz..
Biz hiç aile olamadık ne yazık ki. Babam için öncelik hep kendi ailesi ve akrabalarıydı. Bana hiç kızım demezdi, kardeşime de bir gün olsun oğlum demedi. Güzel bir söz ve ilgi görmedik hiç. Dışarıdan iyi bir eş ve baba gibi görünse de gerçekler öyle değildi.
Hiçbir sorunumla ilgilenmedi. Kendisi sorun yarattı devamlı, hem anneme hem bize. Şimdi boşanıyorlar ve hiç şaşırmadığım şekilde maddi olarak bizi çok zor durumda bıraktı o insanlar için. Sürekli parayla korkutmaya çalıştı. Boşanma nedenlerinden biri de maddiyat zaten.
Şimdi son 1,2 aydır düzgün davranıyor, ama ben ona inanmıyorum. Çok sık gelgitler yaşadık ve eminim boşandıktan sonra işler değişecek. Bizim oralarda boşanmadan önce babanın evladısındır, boşanınca annenin evladı olursun. Hele bir de evlenirse yüzümüze bakmaz herhalde.
Bu süreçte özel hayatımda da okul hayatımda da sorunlar yaşadım. Sevgilimle problemlerim oldu, huyum suyum değişti filan ama artık sallamamayı öğrendim, yaşanan bütün kötü şeylerin üzerini çizdim.
Şimdi sorarsan bana onu seviyor musun diye sevmiyorum diyemem. Ama asla baba sevgisi tatmadım ben. O yüzden istemiyorum onu yanımda. Annem hem babam hem de annem benim. O bana yeter..
son zamanlarda aklıma geldikçe ağladığım hatta hiç aklımdan çıkmayan konulardan biri.babamı sevmeme değilde çok büyük kırgınlıklarım var.yarama tuz bastınız adeta bu konuyla.
çok kalabalık mutlu bir ailem vardı.teker teker ablalarım evlenip yuva kurmaya başladıktan sonra dahada bağlanmıştık ailecek birbirimize.ta ki evimizin direği olan ANNEmin vefatına kadar.evimizin direği diyorum çünkü bizi birbirimize bağlayan yaşama sevinci veren anneciğimmiş.onun ölümünden sonra ben evlendim.sonra babam yeni biriyle evlendi.ilk zamanlar herşey çok iyiydi.evde 2 erkek kardeşim ve babam vardı.uzak bir memleketteydim.sürekli özlerdim fırsat buldukçada giderdim.sonra ne olduysa özellikle bu son 1 senedir babam çoookkk uzaklaştı bizden.o kadar karışık ve acı dolu bir hikayeki nasıl anlatılır ifade edilir bilmiyorum.biz gittikçe evdeki kadın surat asardı.bizim yola çıkacağımız gün melek olurdu sanki adeta.meğer gidiyoruz diye sevincindenmiş.babam her seferinde onu savundu bizlere.kusura bakmayın lütfen babamın 2.eşinden bahsederken hep O KADIN tabirini kullanıcam başka bi laf yakışmıyor ona.
O KADIN ne isterse ikiletmedi.üzerine ev yaptı.takılar,son teknoloji telefonlar,tv de yeni çıkmış hangi son model ev aleti varsa onları daha ağzından çıkar çıkmaz almalar.kesinlikle yadırgamadım.eşidir alır dedim.ama evdeki lise çağındaki çocuk bişey istese hiç umrunda olmadı.her gördüğünü istiyosun dedi ona.sürekli aşağıladı o çocuğu.üniversite sınavına girdi.şehir dışında bi okulu kazanamadı diye babam ve O KADIN ikisi birden o çocuğun yüzüne senden kurtulamadık dediler.yavrum hep içine kapanık büyüdü.hep içine attı.doğru düzgün ne yemek yaptı evinde ne de ev kadınlığı.
daha bunun gibi biçok şey.sırf bunlara sessiz kaldığı için hep ya kadın giderse korkusuna biz evlatlarına yaptığı ağır darbelerden sonra babama çok kırgınım.O KADIN dan bizim bi beklentimiz yoktu ama evdeki öksüz masum kardeşimize iyi davransaydı bizde onun halini hatrını sorardık.sırf biz kadını aramıyoruz diye babamda bizi aramaz oldu.en son yaz tatilinde gittim 1 haftalığına.ve ayrılırken yüzlerine söylediğim son söz artık bi daha gelmem.ölürsem öldü haberimi alırsınız sadece deyip helalleşip çıktım.dahada gitmem.o günden beride arayıp sesini duymadım.hala özlüyorum içim yana yana ama oda beni aramıyor.bizi aramıyor sormuyor
Seviyordum onu,hatta mükemmel biri olarak görüyordum..
Ama son 2 yılda öğrendiklerim ve yaptıkları iğrenç şeyler..
Ve artık ona bakmak bile midemi bulandıırıyor..
Annem onun yanında kalmayı bizim okulumuz için yaptığı fedakarlık olarak görüyor,
Ama keşke anneme,asıl fedakarlığın bizim ellerimizden tutup o adamı hayatımızdan çıkarmak olduğunu söyleyebilsem..
Kısacası baba kavramı benim içinde sol buldu artık..
bende babamı sevmiyorum annemle boşanalı 17 sene oluyo ben anlatmak istemiyorum anlatırsam çok uzun sürer sadece şu kadarını söyliyim babama karşı hiç bişey hissetmiyorum
kızlar hepımızın ayrı ayrı dertlerı var ıste bazılarımızın kı sorumsuz ılgısız bazılarımızınkı gercekten ınanılmaz seyler yapmıs ne dıyım Allah yardımcımız olsun ama bn annemıde sevmıyorum babamboyle hırcın zt bı karakterken evın ıcınde annemde aman o sınırlenmesın kızmasın dıye hep bızı sındırdı ... ya bılmıyorum ne yapmalı bu durumda ama cok zorAnnemle babam boşandıklarında 1 yaşımı doldurmamıştım bile.
Annem 3 çocuğuyla tek başına hayat mücadelesi verirken babam pavyondan düşürdüğü kadınla evlilik planları yapıyordu. Sırf anneme eziyet olsun diye sık sık bizi annemden kaçırdı yıllarca. Babamın pislik arkadaşlarını da, yeni karısını da çektim bir müddet. Yıllarca parasızlık çektik küçücük ailemle. Anneannem bize yardım ettiği için babam tarafından dövüldü. Annem boşandığında beyin damarları çatlamıştı, yüzünde yarık vardı ve depresyondaydı. Aldatılmıştı. Bunun acısını ben annemle yaşadım.
Sokaktaki insanlar bana ve kardeşlerime "piç" diye bağırırdı. Cevap veremezdik çünkü ortada baba namına bir şey yoktu. Yıllarca bilmedim baba kavramını. Babamla da görüşmedik. Okula başlayınca fark ettim neyin ne olduğunu. Mide ve on iki parmak bağırsağı ülseri oldum. 5 yaşındayken antidepresan kullanmaya başladım. Annem sedef hastası oldu. Cilt kanseri atlattı. Şeker hastası aynı zamanda. O da antidepresan kullanıyor, ilaçsız uyuyamıyor...
Hala da pislik peşinde. Hala kendini en fedakar, en mükemmel baba zannediyor. Ama alakası yok. Benim babam gerçekten dünyanın en kötü insanlarından biri. Anlatamayacağım şeyler de var yaptığı. Onun yüzünden asla güven duygusunu yaşayamıyorum. Yaşayamayacağım da.
Kısacası; babamı sevmiyorum. Sevmedim. Sevmeyeceğim.
bnm salak babamda sozde sevıyordu benı kendı kıt aklınca senınkının dedıgnın bı degısık versıyonunu soluyodubabam benim için elinden geleni yaptı okutmak için
ama küçükken bana kızdığı zaman b*k kırığı derdi sinir oluyrum
Canım seni çok iyi anlıyorum sen zaten bunu biliyorsun
babanı sevmiyorum diyorsun böyle hissetmekte haklısın seni en zor anlarında hep yalnız bırakmış ama bende biliyorumki sen babanı çok seviyorsun aslında ama onun seni sevmediğini düşünüyor ona kızıyorsun aynı benim gibi
benim babamda çok duryarsız ve bencildir ona çok kızıyorum hemde onu çok seviyorum
ben artık sevmıyorum abla ne annemı ne babamı ölselerde rahatlasm dıyorum belkı bna kızarsınız boyle dedıgım icıın ama cok doldum
bu kadarını hissetmen için ne yaşadın.ki gerçekten böyle hissetmekte haklı şeyler yaşadıysan hayat çok zordur senin için.bu hayattaki en önemli dayanağımız anne babamız sonuçta.
Canım seninde söyledğin gibi gerçektende bu hayattaki en önemli dayanağımız anne babamız ama mesela benim anne ve babam bana destek olmadılar olmuyorlarda hayatta herşeyde tek mücalede ettim dolayısıyla hep yenik bir hayat yaşadım
anne babaların özelliklede kız çocuğuna daha çok destek olmaları gerek çünkü kızlar hayata daha kolay yenilebiliyor
bazen benim yaşlarımda güzel evlilikleri olan kız arkadaşlarıma bakıyorum aileleri arkalarında destek bu sebeple erkek tarafı asla kızı ezemiyor dolayısıyla mutlu yuvalar kuruyorlar insan ister istemez özeniyor keşke bende bu duyguyu yaşasaydım diyor
canım senınkı bnmkınden daha betermıs yaama sonuc olarak annenle ayrılma aasamasına gelmısler bundan sonrası senın ıcın daha hayırlı olur ınsallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?