Bu kadar saygısız ailenin sizi evlatlıktan reddetmesinden neden bu kadar korkuyorsunuz ki, ben de onu anlamıyorum. Benim hayatıma karışmaya kalkan, saygısızlık yapan isteklerimi ciddiye almayan insanı, anne babam olsa silerim hayatımdan. Benimkiler de ben küçükken öyleydi, aşırı olmasa da. Annemin hep tüm sevgililerimden haberi olurdu. Babamdan gizlerdik. Sonra hayallerimdeki üniversiteyi kazandım, babam da oraya gitmemi çok istiyordu. Şehir dışı olmasına rağmen. Orayı kazanmamdan sonra babamın güvenini kazandım. Benim hizaya getirilmeden de hayallerimi gerçekleştirebileceğimi, kısıtlanmadan da doğru kararları verebileceğime güveni oldu.
5 yıllık ilişkim var, babamın bilgisi dahilinde iki senede toplam 1.5 ay sevgilimde kalmaya gittim, ülkenin öbür ucuna. Babam akşamları asla aramaz mesela onun yanındayken beni. Ben aramadan da kolay kolay aramaz. Bir kere bile habersiz görüntülü aramadı beni. Arar ya da mesaj atar "müsait misin, görüntülü konuşalım mı?" diye. Ben dışarıdayken aradığında da aynı şekilde "dışarıdayım eve dönünce ararım" yazıyorum. O sormaz ne yapıyordun neredeydin diye, ben istersem anlatırım. Tek yaşarken de böyle oldu, sevgilimin yanında olduğumda da hep. Evlilik isteyip istemediğimize dair bir bilgisi de yok babamın. Nasılsa evlenecekler gibi bir düşünce de söz konusu değil. Fotoğraflarımızı gördü, 2 kez de karşılaştılar gördü ama sevgilim sıfatıyla tanışmadı, belki hatırlamıyordur bile. Üniversitede ev tuttuğumuzda annemin "eve erkek atarlar artık" tarzı bir esprisine sinir krizi geçiren adam bu.
Sizin biraz "asıl benim hayatımı nasıl yaşayacağıma dair bir saygısızlık yapmaya devam ederseniz ben sizi reddedeceğim" modunda olmanız lazım. Önümüz sömestr tatili. Bu döngüyü kırmak için mükemmel bir zaman. Normalde hep gidiyorsanız arayın ve "ben bu yıl tatilde gelmeyeceğim, kısa bir süre için gerek yok, evde işlerim var, onları halledip dinleneceğim" diyebilirsiniz. Aramalarını da yavaş yavaş kırın. 3 aramanın 1'inde açın telefonu. Mesela o an işiniz olmasa bile aradıklarında meşgule atıp "meşgulüm, işim bitince arayacağım" şeklinde mesaj atın. Üzerinden birkaç saat geçince arayın. Zırt pırt görüntülü ararlarsa, kapatın kendiniz normal arayın. Bahane sunun. Hakaret bağırış vs olduğunda yüzlerine kapatın. Tekrar ararlarsa "ben artık çocuk değilim, şu yaşa geldim, kaç yıldır çalışıyorum, bu şekilde saygısızlığınıza daha fazla katlanmayacağım" deyin.
Burada konu sizin güvenliğinizden endişelenmeleri değil. Güvenliğinizden endişelenen anne baba bir aramayı kaçırsanız bağırmaya başlamaz. Tek dertleri güvenliğinizse de "şu an açamıyorum, sonra arayacağım" mesajınız onlara yeterli gelir. Bu döngü sadece siz kırarsanız durur. Siz durdurmadığınız sürece aynen devam eder.
zorla gide gide gidebileceğimi yapabileceğimi gösterdim ve alıştırdım. Ailelerimiz kaç yaşına gelsek de bizi hep korunmaya muhtaç sanıyorlar. Yapabilecceğinizi göstermeniz ve kendinize güvenmeniz lazım.
. Yazık kızcağızın travmaları var. Sürekli insanları baydığını, sıktığını düşünüyor. Annesinin bu psikolojik şiddeti yüzünden hiç sevgilisi de olmadı bu zamana kadar. Bunları aşmasına da bir fırsat tanımıyorlar.
